Περί ιστορίας, επετείων και δημοκρατίας

Σήμερα συμπληρώνονται 42 χρόνια από το κλείσιμο ενός από τα πιο επονείδιστα και σκοτεινά κεφάλαια της ελληνικής ιστορίας το οποίο δεν είναι άλλο από την επτάχρονη χούντα των Συνταγματαρχών. Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη επέτειος αν και ιδιαιτέρως σημαντική είναι από τις λιγότερο γνωστές της νεοελληνικής ιστορίας για λόγους που άπτονται κατά τη γνώμη μου τόσο της ελληνικής κοινωνικής ιδιαιτερότητας (καλοκαιρινή ραστώνη και παραδοσιακά αποχή των πολιτών από τα γεγονότα της επικαιρότητας) όσο και τις ιστορικές συνθήκες που έγινε η μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία, με μια μάλλον ομαλή δηλαδή παράδοση της εξουσίας από τους στρατηγούς στον "εθνάρχη" Κωνσταντίνο Καραμανλή και όχι διαμέσου κάποιου κινήματος από τα κάτω, μιας επανάστασης των Γαρυφάλλων δηλαδή κατά τα πορτογαλικά πρότυπα.

Στον μαχαλά του Ερντογάν

Έντεκα μέρες ήμουν στο εξωτερικό. Για κάποιον λόγο (όπως συνηθίζεται πάντα στα ταξίδια μου που η πρόσβαση σε μέσα είναι περιορισμένη) γίνονται τόσα πολλά δυσάρεστα στον πλανήτη που αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να μένω εδώ 365 μέρες τον χρόνο για να προφυλάξω την ανθρωπότητα. Ναι, θεωρώ σαν "πολλά" τα δυο κύρια γεγονότα μαζί με όλα τα μικροπράγματα που συνέβησαν. Και εννοείται όπου κύρια γεγονότα ανατρέχουμε στο χτύπημα της Νίκαιας (της Γαλλίας για να μην ξεχνιόμαστε) και το παραλίγο πραξικόπημα της Τουρκίας. Κι αν για το πρώτο η γνώμη μου είναι λίγο πολύ η ίδια εδώ και καιρό και συνοψίζεται στην απλοϊκή φράση "όχι φόβος (Υ.Γ.2)" για το δεύτερο άργησε να διαμορφωθεί.

Μαχαλάς στα τούρκικα σημαίνει γειτονιά. Όπου γειτονιά εννοούμε Τουρκία. Κι ο αρχηγός της γειτονιάς είναι για παραπάνω από 10 χρόνια ο Ερντογάν. Δεν κάθισε εκεί από τύχη τόσα χρόνια. Πολύ δύσκολα πλέον ένα πρόσωπο μπορεί να μείνει στην εξουσία για πολύ καιρό. Ο Ερντογάν τα κατάφερε με εξυπνάδα και πολύ πανουργία. Πάρα πολύ πανουργία.

Καλά η Τσέπη μου; Καλά κι Εγώ!

Έλληνα έχουμε πρόβλημα, σοβαρό.
Έχουμε πρόβλημα γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκες σοβαρά, με όλους αυτούς τους ανθρώπους που ελέγχουν και αποφασίζουν για τη ζωή σου. Έχουμε πρόβλημα γιατί ποτέ δεν έκατσες με προσοχή, να ενημερωθείς για το τι σου επιφυλάσσει το μέλλον. Έχουμε πρόβλημα γιατί ακόμα και σήμερα, μετά από όσα σου έχουν συμβεί, δεν μπήκες έστω στο internet με σκοπό να μάθεις τα νέα της ημέρας. Έχουμε πρόβλημα γιατί Έλληνα κοιμάσαι όρθιος. Μέχρι να σου βάλουν χέρι στο πορτοφόλι. Μην τσαντίζεσαι, να σου εξηγήσω.

Συγγνώμη κύριε ποιος είστε;

    Η πολιτική στην Ελλάδα είναι σαν τα σινεμά. Κάθε βδομάδα βλέπουμε και μία άλλη ταινία. Άλλες φορές παρακολουθούμε μία κωμωδία και άλλες φορές βλέπουμε ένα θρίλερ. Την εβδομάδα που μας πέρασε εξελίχτηκε μια ακόμα ταινία στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Κωμικοτραγικές καταστάσεις με ανθρώπους με εξουσία που κρατάνε το μέλλον της χώρας στα χέρια τους.

Euro ώρα μηδέν

Φίλε ποδοσφαιρόφιλε, αν οι λίγοι μήνες ανάπαυσης των ''πολεμιστών'' και μεταγραφικού αναβρασμού που μεσολαβούν μεταξύ της λήξης και της επανέναρξης των εθνικών πρωταθλημάτων, του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα Λιγκ (στις καρδιές μας παραμένει πάντα Κύπελλο Ουέφα) σου φαίνονται αιώνας, σκέψου ότι αύριο βράδυ θα δεις έναν τελικό Γιούρο μετά από 4 χρόνια. Και μετά ξανά το μακρινό 2020. Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα κίνητρο για να θρονιαστείς αύριο φαρδύς-πλατύς στον καναπέ σου αγκαλιά με μπύρες και πίτσες για να δεις Γαλλία και Πορτογαλία να διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το βαρύτιμο τρόπαιο της πρωταθλήτριας Ευρώπης.

Οι αυταπάτες της αστικής δικαιοσύνης

Όσο και αν η φιλελεύθερη ιδεολογία αποπειράται να αποδείξει ότι κατέχει την αληθινή,την ορθολογική,τη μοναδικά κατάλληλη και την εγγενή με τη φύση του ανθρώπου αντίληψη για την οργάνωση των κοινωνιών,τόσο θα προσκρούει στις ίδιες της τις αντιφάσεις,καθώς αποδίδει την αιτία των φαινομένων είτε σε ιδεαλιστικές παρθενογενέσεις(σε αιώνιες και απαράβατες αλήθειες) είτε στην εξέλιξη των ιδεών που συντελείται στα κεφάλια των ανθρώπων του πνεύματος,παραγνωρίζοντας τα εξωτερικά ερεθίσματα και την αλληλεπίδραση των τελευταίων με την εκάστοτε κοινωνικοοικονομική οργάνωση.

Η ανίατη νόσος του εθνικισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο!

Το σημερινό άρθρο έχει τη δυνατότητα να συμπυκνωθεί,κάλλιστα,σε τέσσερις όρους του ελληνικού λεξιλογίου,εκ των οποίων οι δύο,μάλιστα,συνιστούν άρθρα."Η ψευδαίσθηση του πεπρωμένου",όπως άκρως εύστοχα ο Αμάρτια Σεν χαρακτήρισε την ντετερμινιστική προσέγγιση και προσκόλληση στην εθνική συλλογική ταυτότητα.Συμπεραίνουμε,ωστόσο,ότι όσες δεκαετίες,ή προτιμότερα αιώνες,κι αν έχουν διανυθεί,η μάστιγα του εθνικισμού ευρίσκει τα αίτια που αναζητά,ώστε να επανέρχεται στο προσκήνιο.Σήμερα,εν έτει 2016,απειλεί και χτυπά συνθηματικά την πόρτα της Ευρωπαϊκής Ένωσης,εν μέσω της δυσμενέστερης παγκόσμιας κρίσης,στο χρονικό διάστημα μετά το Β'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πιο Εύκολα Κρίνεις...

Είναι η μέρα που έχεις βγει με τους φίλους σου να δεις μια ταινία ή μια παράσταση. Ίσως είναι και η στιγμή που ακούς ένα τραγούδι στο ίντερνετ ή διαβάζεις ένα βιβλίο. Κάθε φορά που γίνεται κάτι από τα παραπάνω ο εαυτός σου αρχίζει και μπαίνει φυσιολογικά σε μια διαδικασία κριτικής . Προφανώς αυτή η διαδικασία γίνεται σε πολλούς τομείς της ζωής σου, αλλά εγώ θέλω να το περιορίσω στο καλλιτεχνικό κομμάτι. Κι αυτό διότι σε αντίθεση με ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου δεν στηρίζεται στη λογική.

Γιατί Ευρώπη και όχι Τουρκία;

Στις 28 Ιουνίου 2016 γίναμε για μια ακόμη φορά μάρτυρες μιας φρικιαστικής τρομοκρατικής επίθεσης στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της γειτονικής Τουρκίας, Ατατούρκ. Η επίθεση, που συμπεριλάμβανε, πυροβολισμούς και βομβαρδισμούς αποδόθηκε από τις τουρκικές αρχές σε τρεις άντρες, οι οποίοι θεωρήθηκε ότι δρούσαν εκ μέρους του Ισλαμικού Κράτους, χωρίς ωστόσο η ίδια η οργάνωση να αναλάβει επίσημα την ευθύνη. Με το πέρασμα των ημερών είδαμε τον αριθμό τόσο των νεκρών όσο και των τραυματιών να ανεβαίνει, φθάνοντας τελικά το σοκαριστικό νούμερο των 45 (The Straits Times, World (2 July 2016)) και 239 αντίστοιχα.

Γιατί ο Έλληνας…ξέρει (;)

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε παρευρέθηκα σε μία εκδήλωση του σχολείου, από το οποίο αποφοίτησα. Οι αναμνήσεις που ξύπνησαν μέσα μου πολλές. Καθηγητές, παλιοί φίλοι και γνωστοί ήταν όλοι εκεί. Οι συνομιλίες μαζί τους έδιναν και έπαιρναν. Αφού, λοιπόν, οι γνωστές στιχομυθίες παρέρχονταν η όλη συζήτηση επικεντρωνόταν στην επικαιρότητα.  Τί πιο επίκαιρο από το BREXIT;

Μεταρρυθμίσεις ΚΑΙ στην Παιδεία

Μεταρρυθμίσεις,μεταρρυθμίσεις,μεταρρυθμίσεις...Ευτυχώς στον τόπο μας προνοούμε ώστε να εκφράζουμε την έλξη μας προς κλισέ όρους-εκφράσεις,κάθε φορά που ξεδιπλώνεται ενώπιον μας μια νέα ευκαιρία.Αποκύημα της όλης αυτής διαδικασίας,που τελεί σε σχέση αιτιώδους συνάφειας,είναι η παντελής αδιαφορία,αναφορικά με το περιεχόμενο και τον πυρήνα των όρων που μεταχειριζόμαστε και η στείρα νοητική και πνευματική προσκόλληση μας σε ένα σχετικά μικρό αριθμό γραμμάτων του ελληνικού αλφαβήτου.Μεταρρυθμίσεις,λοιπόν,αφού αποτελεί την πλέον αναμασημένη τροφή των εκάστοτε μηρυκαστικών που συνθέτουν τα πάνελ των εκάστοτε απογευματινών δελτίων ειδήσεων.Στο νευραλγικότερο,των χώρων και κοινωνικών θεσμών,τομέα της παιδείας,ο κύριος Φίλης επιχείρησε να διαφωτίσει το κοινό του,αποσαφηνίζοντας και προσδίδοντας ένα πιο εξειδικευμένο περιεχόμενο στη λατρεμένη αυτή έκφραση των καιρών.