Χρήσιμες, αν μη τι άλλο, οι αναδρομές και οι αποτιμήσεις της πορείας των πάλαι ποτέ διεκδικητών του τροπαίου, όμως οι δύο που υπερέβησαν όλα τα εμπόδια και θα βρίσκονται στο χορτάρι του Stade de France για να μονομαχήσουν για το δικαίωμα τους στην δόξα δεν είναι οι τεράστιες εκπλήξεις. Από την μία η Γαλλία του Ντιντιέ Ντεσάν, η διοργανώτρια που σήμανε την εκκίνηση του Γιούρο θα ρίξει και την αυλαία του. Δεδομένης αξίας παικτών και βάθους ρόστερ, οι ''τρικολόρ'' αναμφίβολα συνιστούν φόβητρο και σίγουρα συγκαταλέγονται στις πιο πλήρεις ομάδες της φετινής διοργάνωσης. Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς; Από το next big thing του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τον Πωλ Πογκμπά; Από τον πρώτο σκόρερ της διοργάνωσης, Αντουάν Γκριζμάν; Από το πόδι-διαβήτη του Παγιέ; Οι Γάλλοι μπορεί να υπερτερούν σε αξία και βαρύτητα ονομάτων, αλλά στα γήπεδα της πατρίδας τους ξεκίνησαν νωθρά, χωρίς να πείσουν, με αγχωτικές νίκες επί των σκληροτράχηλων Ρουμάνων και Αλβανών. Στα νοκ άουτ, παρ'όλα ταύτα, οι παίκτες του Ντεσάν σοβαρεύτηκαν και απέδειξαν ότι αξίζουν τον τίτλο του φαβορί, χωρίς πάντοτε να εντυπωσιάζουν αλλά προσηλωμένοι στον στόχο τους, με αποκορύφωμα την επιβλητική εμφάνιση και τον υγιεινό περίπατο επί των Ισλανδών στα προημιτελικά και την στυγνή εκμετάλλευση των ελάχιστων φάσεων στον ημιτελικό με την Γερμανία. Οι οικοδεσπότες καλούνται να επιλύσουν τον γόρδιο δεσμό της πολυπρόσωπης αμυντικής γραμμής του Σάντος και ταυτόχρονα να αποσοβήσουν τον κίνδυνο-θάνατο που ακούει στο όνομα Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά και τον πάντοτε υπολογίσιμο βιρτουόζο Κουαρέσμα.
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο παλιός μας γνώριμος, Φερνάντο Σάντος, φαίνεται να έφερε βαρέως την απομάκρυνσή του από το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα και έθεσε τις υπηρεσίες του στην διάθεση της πατρίδας του. Οι Ίβηρες δύσκολα θα ξεπεράσουν το γεγονός ότι πάνοπλοι, μέσα στην έδρα τους, με ποδοσφαιριστές όπως ο Φίγκο, ο Ρουί Κόστα και ο τότε ανερχόμενος αστέρας Ρονάλντο στις τάξεις τους, κατόρθωσαν να απολέσουν τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης από την κεφαλιά κάποιου Χαριστέα. 12 χρόνια, όμως, δεν είναι παρά ένας ποδοσφαιρικός αιώνας. Το...ευσυγκίνητο παιδί από την Μαδέιρα μεγάλωσε και ο Σάντος δημιούργησε ένα αξιόμαχο σύνολο έστω και χωρίς τα τεράστια ονόματα να πλαισιώνουν τον Ρονάλντο. Επένδυσε σε ταλέντα όπως ο Ρενάτο Σάντσεζ που αναδεικνύεται ως η ελπίδα του πορτογαλικού ποδοσφαίρου και δικαιώθηκε. Και ναι, κέρδισε την αντιπάθεια σχεδόν σύσσωμου του φίλαθλου κοινού με το αντιεμπορικό και συντηρητικό ποδόσφαιρό του, που προκάλεσε κάποτε την μήνη και των Ελλήνων οπαδών και παρ'ολίγον να στοιχίσει την πρόκριση των Πορτογάλων στην φάση των 16. Στα νοκ άουτ η διψασμένη Πορτογαλία έπειτα από διαδοχικές παρατάσεις επί παρατάσεων έφτασε σε μία καθαρή νίκη επί των Ουαλών και πλέον ατενίζει τον τελικό της 10ης Ιουλίου ως την ακαταμάχητη ευκαιρία της για διάκριση. Σίγουρα κανείς δεν αμφισβητεί το φονικό ένστικτο του Ρονάλντο, αλλά θα αποτελέσει καταλύτη για την έκβαση του τελικού η απόδοσή του, καθώς και το κατά πόσο θα τον συνδράμουν οι Νάνι και Κουαρέσμα που τον πλαισιώνουν. Ιδιαίτερη μνεία επίσης θα πρέπει να γίνει στο γεγονός ότι μέχρι στιγμής οι Πορτογάλοι δεν αντιμετώπισαν το μεγαθήριο τύπου Γερμανίας και ως γνωστόν, οι διοργανωτές, και με την βοήθεια του κοινού τους, θα προβληματίσουν πολύ περισσότερο το σύνολο του Σάντος από χαμηλότερης δυναμικότητας αντιπάλους, όπως οι Κροάτες ή οι Πολωνοί.
Ευχής έργον να δούμε έναν τελικό μακράν καλύτερο από τον προηγούμενο, εκείνη την αποθέωση του εκνευριστικού πλην αποτελεσματικού τίκι-τάκα που εφάρμοσαν οι Ισπανοί και κατέκτησαν για δεύτερη συνεχόμενη φορά την κορυφή της Ευρώπης. Αυτό βέβαια θα εξαρτηθεί κατ'αρχήν από τις διαθέσεις των μεγάλων φυσιογνωμιών των δύο ομάδων και κατά δεύτερον (μαντέψτε) από τον παράγοντα Σάντος, τον προπονητή που από τις εποχές που καθόταν στους ταπεινούς πάγκους των ΑΕΚ και ΠΑΟΚ τον θυμόμαστε να μάχεται μέχρι τελευταίας ρανίδος για το αποτέλεσμα και μόνον αυτό. Και συνήθως να το παίρνει...
Επιμέλεια : Κωνσταντίνος Πούλιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας