Γιε μου Όλοι Άνθρωποι Είμαστε

Πέμπτη μεσημέρι στη Νέα Σμύρνη, δεκατριάχρονος μπαίνει στο σπίτι του μετά το σχολείο.

- Μπαμπά!
- Έλα παιδί μου, πως πήγε το σχολείο ;
- Μια χαρά, ωραία περάσαμε.
- Μπράβο, πολύ όμορφα.
- Όμως ρε μπαμπά, ο καθηγητής της έκθεσης σήμερα ήταν νευριασμένος και ανήσυχος.
- Γιατί;

- Δεν κατάλαβα καλά να σου πω την αλήθεια.
- Τι σας είπε ;
- Όταν μπήκε στην αίθουσα ψέλλιζε " τι θα τους κάνουμε όλους αυτούς εδώ " και "να ξεκουμπιστούν από τη χώρα μας ".
- Κατάλαβα, το συζητήσατε περισσότερο;
- Όχι ιδιαίτερα, μόνο ένα πεντάλεπτο πριν τελειώσουμε το μάθημα, μας είπε πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε με όλους αυτούς τους ξένους, γιατί είναι πολύ επικίνδυνοι. Ο ίδιος χθες περνώντας από την πλατεία Βικτωρίας φοβήθηκε ότι θα τον κλέψουν.
- Προσπάθησε όντως κάποιος να τον κλέψει;
- Δε μας είπε κάτι τέτοιο.
- Μάλιστα.
- Όμως ρε μπαμπά πες μου εσύ που τα ξέρεις καλύτερα, τι εννοούσε ο καθηγητής; Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι ξένοι; Γιατί θέλουν το κακό μας; Πρέπει να φοβάμαι;
- Παλικάρι μου, θα σου τα περιγράψω με λίγα λόγια. Τα τελευταία χρόνια στη Συρία έχει ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος στον οποίοι πλέον επεμβαίνουν Ρωσία, Η.Π.Α και Γαλλία. Γι' αυτό το λόγο, πολλοί Σύριοι, προσπαθώντας να γλιτώσουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους, φεύγουν από τη χώρα τους με όποιο τρόπο μπορούν.
- Δηλαδή πάνε και παράνομα σε άλλες χώρες ;
- Ναι, άλλα δεν έχουν άλλη επιλογή, είπαμε ότι στη χώρα τους εξελίσσεται πόλεμος, είναι πρόσφυγες, κινδυνεύει η ζωή τους.
- Τόσο άσχημα είναι εκεί;
- Κάθισε να σου δείξω σε τι συνθήκες ζουν.



- Σε όλη τη Συρία έτσι είναι η κατάσταση;
- Εσύ θα μου πεις.

- Μπαμπά όντως αν συνεχίσουν να μένουν εκεί μπορεί να πεθάνουν.
- Στα λόγια μου έρχεσαι.
- Όμως ο καθηγητής μας είπε ότι δε θέλουν ειρήνη και ότι είναι κίνδυνος για τη χώρα μας.
- Αγόρι μου, αυτοί οι άνθρωποι ταξίδεψαν χιλιάδες χιλιόμετρα για μια καλύτερη ζωή, όχι για το χαρτζιλίκι σου. Θέλουν να εργαστούν σε μια χώρα της Ευρώπης με ασφάλεια για να ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους.
- Εγώ ξέρω πάντως από το σχολείο ότι εμείς οι Έλληνες πάντα τα καταφέρναμε, όπου και να ήμασταν, δεν τρέχαμε παράνομα από χώρα σε χώρα.
- Ναι ε; Μάλλον ξεχνάς ότι ο συγχωρεμένος ο παππούς σου 10 ετών πήδηξε σε ένα καράβι στο λιμάνι της Σμύρνης για να σωθεί.
- Α ναι, μου την είχε πει την ιστορία ο παππούς. Όμως, έχουμε τόσα προβλήματα σα χώρα, τις προάλλες ένας συμμαθητής μου λιποθύμησε από την πείνα. Εδώ δεν μπορούμε να ζήσουμε οι Έλληνες θα βοηθάμε και τους ξένους;
- Στα ζητήματα της ζωής δεν υπάρχουν Έλληνες και ξένοι. Οι γιαγιάδες της Λέσβου, που ίσως βραβευτούν με Νόμπελ ειρήνης για την ανθρωπιά τους, λογικά θα παίρνουν σύνταξη που δε θα τους φτάνει για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
- Τι καλές κυρίες αυτές, μου τις είχες δείξει.
- Γι' αυτό παλικάρι μου πάνω απ' όλα να είσαι άνθρωπος και μετά Έλληνας.
- Όμως όσους μείνουν εδώ τι θα τους κάνουμε;
- Θα τους φιλοξενήσουμε ευγενικά όπως κάναμε πάντα σα λαός.
- Φαντάζομαι, και αυτούς που βρίσκονται τώρα εδώ έτσι τους φιλοξενούμε ε; Γιατί όποτε βλέπεις ειδήσεις ακούω και πολιτικούς και δημοσιογράφους να μιλάνε για το πόσο ανθρώπινα πρέπει να τους φερόμαστε.
- Δυστυχώς δεν είμαστε τόσο σωστοί σαν κράτος αυτή τη στιγμή.
- Δηλαδή; Πού μένουν αυτοί οι άνθρωποι τώρα.
- Πολλοί μένουν σε σκηνές μέσα στις λάσπες και ειλικρινά γιε μου ντρέπομαι που στο λέω.
- Όχι δε σε πιστεύω.
- Τότε κοίτα.

-Δεν είναι δυνατόν να αφήνουμε τους ανθρώπους να μένουν εκεί δεν είναι ζώα.
-Ότι μπορούμε θα κάνουμε ο καθένας μόνος του. Με τη μαμά σου στείλαμε κάποια ρούχα την προηγούμενη βδομάδα.
- Μπαμπά έχεις απόλυτο δίκιο. Νομίζω ότι έχω πολλά αχρείαστα παιχνίδια, πάω να τα μαζέψω και θα βρούμε τρόπο να τους τα δώσουμε, θα με βοηθήσεις ε;
- Αυτά θέλω να ακούω από εσένα αγόρι μου, μπράβο, εννοείται θα σε βοηθήσω.
- Α ξέχασα να σου πω ο καθηγητής της έκθεσης που λέγαμε, μας έβαλε μια εργασία για τον ανθρωπισμό, θα με βοηθήσεις και με αυτό;
- Για τον ανθρωπισμό; Αχ παναγία μου, ναι θα σε βοηθήσω.


Επιμέλεια : Λάμπρος Αναστασό