- Έλα ρε Αναστασό να πάμε ένα θέατρο, δεν έχουμε πάει ποτέ μαζί.
- Ρε Μαράκι αφού ούτε μόνος μου δεν έχω πάει ποτέ.
- Πλάκα μου κάνεις !
- Όχι, πέρα από τις εκδρομές στο δημοτικό με το σχολείο ποτέ.
- Ε, ένας λόγος παραπάνω να πάμε, να πας κι εσύ μια φορά στο θέατρο να δεις πως είναι, θα σου αρέσει.
- Σιγά μη μ αρέσει, αφού ξέρεις μόνο για σινεμά ψήνομαι, δε μπορώ τα θέατρα και την κουλτούρα.
- Δε θα πάμε σε κουλτούρα, από τώρα να σε ρίξω στα βαθιά, πάμε σε κωμωδία στο "Άντρες Έτοιμοι για Όλα".
- Μαρία με ζάλισες, δε θα πάμε.
Και τελικά επικράτησε προφανώς, αυτός που πάντα υπερισχύει. Και πήγαμε.
Της λέω λοιπόν, κλείσε εισιτήρια για όποτε θες και πάει και τα κλείνει το βράδυ που έπαιζε Barcelona - Ολυμπιακός. Αν είναι δυνατόν! Την βάζω να τα ακυρώσει και να δούμε το παιχνίδι μαζί. Τρώμε σχεδόν 20 πόντους στο κεφάλι. Στενοχώρια μαύρη. Κλασσικά μετά κρεβατομουρμούρα, "και με έβαλες να το ακυρώσω και τώρα θα γέλαγες αντί να έβριζες το Strawberry και γιατί να κάτσουμε μέσα σήμερα" και άλλα τέτοια. Και όταν αλλάζει τα εισιτήρια τα βάζει όταν έπαιζε ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός στην Τούμπα. Νόμιζα μου έκανε πλάκα. Λέω κάτσε να πάμε τώρα να αλλάξει το γούρι μην το ακυρώσουμε πάλι, τσαντιστεί κι αυτή και χάσουμε κιόλας. Ντύθηκα, έγινα κύριος και πήγαμε. Πριν καν μπούμε στο θέατρο το ματς είχε αρχίσει και έχουμε φάει γκολ. Κλείνω το κινητό και δεν ξανασχολούμαι λέω δε θα συγχυστώ πάμε να γελάσουμε.
Άντρες Έτοιμοι για Όλα λοιπόν γνωστά πρόσωπα οι ηθοποιοί ,κανενός το όνομα δεν ήξερα, μόνο του Μανωλάκη από το Καφέ της Χαράς γιατί είχα μάθει απ' έξω το Πάρις Σκαρτσολιάς από τους τίτλους αρχής τους οποίους είχα δει χίλιες φορές. Κωμωδία είναι, την έχω ακούσει σαν παράσταση γνωστοί και οι ηθοποιοί τι μπορεί να πάει στραβά.
ΠΡΩΤΟ ΣΟΚ : Δε μπορούμε να τρώμε και να πίνουμε μέσα στο θέατρο. Για όνομα του Θεού. Θέλω να κάτσω, να φάω τα πατατάκια και τα ποπ κορν μου, να πιω την coca cola μου και να απολαύσω την παράσταση. "Όχι εδώ είμαστε τυπικοί και σεβόμαστε τον ηθοποιό" λες και θα παρεξηγηθεί ο ηθοποιός άμα με δει να πίνω coca cola. Τέλος πάντων, μπαίνουμε στην αίθουσα, καθόμαστε, βαράνε 6 καμπανάκια για κάποιο λόγο, (ότι χρειάζονται 3 το θυμάμαι από το δημοτικό) και η παράσταση αρχίζει.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΟΚ : Έχει κάτσει δίπλα μου ένα παιδί με τη μαμά του και αρχίζουν από τις τσάντες τους να βγάζουν κάθε είδους φαγώσιμο, κατά παράβαση του προαναφερθέντος κανόνα. Πατατάκια, γαριδάκια, αναψυκτικά. Μόνο κεφτεδάκια δεν έβγαλαν. Και να μου έρχεται και η μυρωδιά των doritos και να τσαντίζομαι περισσότερο. Εγώ ψυχή δεν έχω; Να μη φάω doritos εγώ;
Μετά επικεντρώθηκα στην παράσταση. Το story της παράστασης ήταν ότι ο πρωταγωνιστής χρεωμένος από τα δάνεια αποφασίζει με τους φίλους του να διοργανώσουν ένα strip show στο μαγαζί του, για να καταφέρει να ξεχρεώσει και μεταξύ φίλων και γυναικών τους δημιουργούνται ερωτικά τρίγωνα και παρεξηγήσεις, με μεγαλύτερη εκείνη όταν ο πρωταγωνιστής νόμιζε ότι ο γιος του, ο Μανωλάκης, είναι gay. Δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για να την κρίνω αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι γέλασα με την ψυχή μου. Εφευρετικό χιούμορ, έξυπνες ιδέες και σε μια ιστορία που ουσιαστική πλοκή δεν υπήρχε, ο σεναριογράφος κατάφερνε με χιουμοριστικό τρόπο να παρουσιάσει πολλά από τα προβλήματα και τα στερεότυπα της σημερινής Ελλάδας. Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν από το αστείο του διαλόγου, δεν μπορούσαν ούτε οι ίδιοι οι ηθοποιοί να κρατηθούν, ξέσπασαν αυτοί σε γέλια, το κοινό σε χειροκροτήματα και μετά ήταν όλοι πολύ πιο άνετοι και εύθυμοι. Και τους παραδέχομαι του άντρες ηθοποιούς γιατί όντως έκαναν αυτό που φανταζόμαστε όλοι βλέποντας την αφίσα. Έμειναν με τα απολύτως απαραίτητα και με τη βοήθεια ενός δυνατού προβολέα και σκόνης έβγαλαν και αυτά, χωρίς εννοείται να φανεί κάτι ή να γίνουν προκλητικοί και χυδαίοι.
Αυτή η παράσταση έκανε εμένα τον άσχετο και αρνητικό απέναντι στο θέατρο να είμαι θετικός στο να ξαναπάω να δω μια θεατρική κωμωδία. Και όντως άλλο πράγμα να βλέπεις κάτι σε μια οθόνη και άλλο να το βλέπεις μπροστά σου.
Τελικά ο Ολυμπιακός κέρδισε ε. Όλα άψογα πήγαν εκείνο το βράδυ.
Επιμέλεια : Λάμπρος Αναστασό
- Ρε Μαράκι αφού ούτε μόνος μου δεν έχω πάει ποτέ.
- Πλάκα μου κάνεις !
- Όχι, πέρα από τις εκδρομές στο δημοτικό με το σχολείο ποτέ.
- Ε, ένας λόγος παραπάνω να πάμε, να πας κι εσύ μια φορά στο θέατρο να δεις πως είναι, θα σου αρέσει.
- Σιγά μη μ αρέσει, αφού ξέρεις μόνο για σινεμά ψήνομαι, δε μπορώ τα θέατρα και την κουλτούρα.
- Δε θα πάμε σε κουλτούρα, από τώρα να σε ρίξω στα βαθιά, πάμε σε κωμωδία στο "Άντρες Έτοιμοι για Όλα".
- Μαρία με ζάλισες, δε θα πάμε.
Και τελικά επικράτησε προφανώς, αυτός που πάντα υπερισχύει. Και πήγαμε.
Της λέω λοιπόν, κλείσε εισιτήρια για όποτε θες και πάει και τα κλείνει το βράδυ που έπαιζε Barcelona - Ολυμπιακός. Αν είναι δυνατόν! Την βάζω να τα ακυρώσει και να δούμε το παιχνίδι μαζί. Τρώμε σχεδόν 20 πόντους στο κεφάλι. Στενοχώρια μαύρη. Κλασσικά μετά κρεβατομουρμούρα, "και με έβαλες να το ακυρώσω και τώρα θα γέλαγες αντί να έβριζες το Strawberry και γιατί να κάτσουμε μέσα σήμερα" και άλλα τέτοια. Και όταν αλλάζει τα εισιτήρια τα βάζει όταν έπαιζε ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός στην Τούμπα. Νόμιζα μου έκανε πλάκα. Λέω κάτσε να πάμε τώρα να αλλάξει το γούρι μην το ακυρώσουμε πάλι, τσαντιστεί κι αυτή και χάσουμε κιόλας. Ντύθηκα, έγινα κύριος και πήγαμε. Πριν καν μπούμε στο θέατρο το ματς είχε αρχίσει και έχουμε φάει γκολ. Κλείνω το κινητό και δεν ξανασχολούμαι λέω δε θα συγχυστώ πάμε να γελάσουμε.
Άντρες Έτοιμοι για Όλα λοιπόν γνωστά πρόσωπα οι ηθοποιοί ,κανενός το όνομα δεν ήξερα, μόνο του Μανωλάκη από το Καφέ της Χαράς γιατί είχα μάθει απ' έξω το Πάρις Σκαρτσολιάς από τους τίτλους αρχής τους οποίους είχα δει χίλιες φορές. Κωμωδία είναι, την έχω ακούσει σαν παράσταση γνωστοί και οι ηθοποιοί τι μπορεί να πάει στραβά.
ΠΡΩΤΟ ΣΟΚ : Δε μπορούμε να τρώμε και να πίνουμε μέσα στο θέατρο. Για όνομα του Θεού. Θέλω να κάτσω, να φάω τα πατατάκια και τα ποπ κορν μου, να πιω την coca cola μου και να απολαύσω την παράσταση. "Όχι εδώ είμαστε τυπικοί και σεβόμαστε τον ηθοποιό" λες και θα παρεξηγηθεί ο ηθοποιός άμα με δει να πίνω coca cola. Τέλος πάντων, μπαίνουμε στην αίθουσα, καθόμαστε, βαράνε 6 καμπανάκια για κάποιο λόγο, (ότι χρειάζονται 3 το θυμάμαι από το δημοτικό) και η παράσταση αρχίζει.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΟΚ : Έχει κάτσει δίπλα μου ένα παιδί με τη μαμά του και αρχίζουν από τις τσάντες τους να βγάζουν κάθε είδους φαγώσιμο, κατά παράβαση του προαναφερθέντος κανόνα. Πατατάκια, γαριδάκια, αναψυκτικά. Μόνο κεφτεδάκια δεν έβγαλαν. Και να μου έρχεται και η μυρωδιά των doritos και να τσαντίζομαι περισσότερο. Εγώ ψυχή δεν έχω; Να μη φάω doritos εγώ;
Μετά επικεντρώθηκα στην παράσταση. Το story της παράστασης ήταν ότι ο πρωταγωνιστής χρεωμένος από τα δάνεια αποφασίζει με τους φίλους του να διοργανώσουν ένα strip show στο μαγαζί του, για να καταφέρει να ξεχρεώσει και μεταξύ φίλων και γυναικών τους δημιουργούνται ερωτικά τρίγωνα και παρεξηγήσεις, με μεγαλύτερη εκείνη όταν ο πρωταγωνιστής νόμιζε ότι ο γιος του, ο Μανωλάκης, είναι gay. Δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις για να την κρίνω αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι γέλασα με την ψυχή μου. Εφευρετικό χιούμορ, έξυπνες ιδέες και σε μια ιστορία που ουσιαστική πλοκή δεν υπήρχε, ο σεναριογράφος κατάφερνε με χιουμοριστικό τρόπο να παρουσιάσει πολλά από τα προβλήματα και τα στερεότυπα της σημερινής Ελλάδας. Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν από το αστείο του διαλόγου, δεν μπορούσαν ούτε οι ίδιοι οι ηθοποιοί να κρατηθούν, ξέσπασαν αυτοί σε γέλια, το κοινό σε χειροκροτήματα και μετά ήταν όλοι πολύ πιο άνετοι και εύθυμοι. Και τους παραδέχομαι του άντρες ηθοποιούς γιατί όντως έκαναν αυτό που φανταζόμαστε όλοι βλέποντας την αφίσα. Έμειναν με τα απολύτως απαραίτητα και με τη βοήθεια ενός δυνατού προβολέα και σκόνης έβγαλαν και αυτά, χωρίς εννοείται να φανεί κάτι ή να γίνουν προκλητικοί και χυδαίοι.
Αυτή η παράσταση έκανε εμένα τον άσχετο και αρνητικό απέναντι στο θέατρο να είμαι θετικός στο να ξαναπάω να δω μια θεατρική κωμωδία. Και όντως άλλο πράγμα να βλέπεις κάτι σε μια οθόνη και άλλο να το βλέπεις μπροστά σου.
Τελικά ο Ολυμπιακός κέρδισε ε. Όλα άψογα πήγαν εκείνο το βράδυ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας