΄΄Ροντέο(;)΄΄ ΕΝΤΟΣ Βουλής!

Ανοίξτε τις τηλεοράσεις σας. Δείτε τα πρωτοσέλιδα των σημερινών εφημερίδων. «Μετωπική σύγκρουση του πρωθυπουργού με τον Κ. Μητσοτάκη», «Εκρηκτική αντιπαράθεση Τσίπρα-Μητσοτάκη» «Πυρά μεταξύ Κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης».

Κι όλα αυτά στη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για θέματα δικαιοσύνης και διαφθοράς. Και δεν ήταν μόνο το δίπολο Τσίπρας-Μητσοτάκης. Είχαμε τον κ. Καμμένο να ανταλλάσσει πυρά με τον κ. Βενιζέλο, τον νυν και τον πρώην Υπουργό Δικαιοσύνης να λογομαχούν σε έντονο ύφος, αλλά και πολλές άλλες πηγές αντιπαράθεσης, όπου με την παραμικρή λέξη, με το παραμικρό ΄΄κλικ΄΄ οι τόνοι ανέβαιναν επικίνδυνα ψηλά. Όλα αυτά; Καινούρια; Δε τα έχουμε ξαναδεί;  Γιατί τέτοια ΄΄πρεμούρα΄΄ να παρουσιαστεί με τέτοιο τρόπο ένα χιλιοειδωμένο σκηνικό; Και τα έχουμε ξαναδεί και θα τα ξαναδούμε στο άμεσο μέλλον. Γιατί ,λοιπόν, τόσος ντόρος; Μα είναι ξεκάθαρο. Ποιος-από τη στιγμή μάλιστα  που προλογίζεται με αυτό τον τρόπο- δε θα κάτσει να παρακολουθήσει μία έντονη λογομαχία εντός των τειχών της Βουλής, ποιος δε θα μπει στον πειρασμό να αγοράσει μια εφημερίδα, μήπως και διαβάσει κανένα πικάντικο σκηνικό;

Μάλιστα, δεν πρόκειται για μια απλή λογομαχία, που σου δημιουργεί στο τέλος την ανάγκη να βγάλεις κάποια συμπεράσματα-αν δεν έχεις κοιμηθεί μέχρι το τέλος. Οι ώρες που διεξάγονται πλέον τέτοιου είδους συζητήσεις-συνήθως ξεκινούν  μετά τις 7 το βράδυ και τελειώνουν κατά τις 2 με 3- , σε συνδυασμό και με τα χαμηλής ποιότητας προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης, σε παρακινούν να πας μέχρι την κουζίνα σου, να φτιάξεις ποπ-κορν   και να κάτσεις με τους δικούς σου μπροστά από την τηλεόραση να απολαύσεις με την ησυχία σου το εντελώς δωρεάν προσφερόμενο σε εσένα ¨tv show¨. Όχι μη γελάσετε. Δε νομίζω ότι διαφέρει σε κάτι από τα ¨tv shows¨. Θα έλεγα μάλιστα ότι πολλές φορές συνδυάζει και όλα τα στοιχεία αυτών. Άλλες φορές θα ξεκαρδιστείς, άλλες φορές θα εκπλαγείς από το ύψος των φωνών και την πραγματικά άξια χειροκροτήματος δημιουργούμενη βαβούρα-βγάζουν τις φωνές τους οι άνθρωποι- και άλλες θα εντυπωσιαστείς από την αναπάντεχη εμφάνιση στην κάμερα του αγαπημένου σου ΄΄ήρωα-βουλευτή΄΄, ο οποίος με καθόλα ευγενικό τρόπο και ,χωρίς φυσικά να διακόπτει το συνομιλητή του, θα πεταχτεί λες και τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα από το έδρανο του, για να υποστηρίξει με σθένος την άποψή του και να ¨στολίσει¨ τον ομιλητή με ευγενέστατους χαρακτηρισμούς.

Χθές, ο κ. Τσίπρας και ο κ. Μητσοτάκης επιδόθηκαν εκτός από τη λεκτική τους διαμάχη και σε παρουσίαση πρωτοσέλιδων παλαιών εφημερίδων για να μας δώσουν δείγματα ότι το πολιτικά τους αντίπαλο κόμμα είναι το πιο διαπλεκόμενο, είναι αυτό που έχει τις  καλύτερες σχέσεις με τους δημοσιογράφους και τους μεγαλοκαναλάρχες. Σαν ένα είδος telemarketing, μόνο που αυτή τη φορά ο τηλεθεατής δεν έμπαινε στη διαδικασία να συγκρίνει τα προβαλλόμενα αγαθά για να αγοράσει τελικά αυτό που τον συμφέρει περισσότερο, αλλά για να αποφασίσει ποιος είναι ο πιο διεφθαρμένος. Οι δε Υπουργοί Δικαιοσύνης- ο πρώην και ο νυν φυσικά- ήρθαν σε αντιπαράθεση για το έργο τους, ποιος ήταν ο καλύτερος, ποιος συνεισέφερε τα περισσότερα. Δεν ξέρω για εσάς, εμένα πάντως μου θύμισαν δύο μικρά παιδάκια που μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο 

από τον άλλο. Ντάξει, έχουν γίνει και χειρότερα θα μου πείτε. Σίγουρα!

Παρατηρώντας, λοιπόν, όλα αυτά μου δημιουργούνται κάποια ερωτήματα; Πώς γίνεται να αντιμετωπίζουμε όλα αυτά, απλά με μια ειρωνική διάθεση; Πώς γίνεται όλα αυτά αντί να μας προβληματίζουν, να μας διασκεδάζουν; Θα μου πείτε, όταν επί σειρά ετών βλέπεις τέτοιες εικόνες και δε σου παρουσιάζεται κάτι διαφορετικό, δε σου δημιουργείται και η ανάγκη γι΄ αυτό το διαφορετικό, εφόσον δε το έχεις γνωρίσει ή έχεις ξεχάσει πως είναι.

Μπορούμε όμως να συμβιβαστούμε με την ιδέα ότι αυτοί οι άνθρωποι που βλέπουμε μέσα από τις τηλεοράσεις μας να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο, είναι ταυτόχρονα αυτοί που μας εκπροσωπούν, αυτοί που χαράζουν την πολιτική της χώρας μας, καθορίζοντας το μέλλον το δικό μας αλλά και αυτό των παιδιών μας;

Για να μη μεγαλοποιούμε όμως τα πράγματα και για να αποδίδουμε «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», τέτοιες εικόνες τυχαίνει να βλέπουμε και σε άλλα Κοινοβούλια ανεπτυγμένων χωρών- φυσικά πολύ σπανιότερα και με πολύ μικρότερης έντασης επεισόδια. Με μία όμως μικρή διαφορά. Σε αυτά τα κράτη ο κρατικός μηχανισμός λειτουργεί ομαλά, αρχές όπως η αξιοκρατία και η ισότητα δεσπόζουν, το εκπαιδευτικό τους σύστημα παράγει ολοκληρωμένες προσωπικότητες και οι όποιες διαφωνίες ανακύπτουν εντός του Κοινοβουλίου, συνήθως οδηγούν σε εύρεση αποτελεσματικών λύσεων. Ας διαθέταμε κι εμείς όλα αυτά και νομίζω το τελευταίο με το οποίο θα ασχολούμασταν θα ήταν οι ΄΄άγριες΄΄ διαμάχες μεταξύ των Βουλευτών μας. Αν και η εικόνα ενός υγιούς Κράτους δύσκολα συμβαδίζει με μία εικόνα ανταλλαγής πυρών εντός της Βουλής.

Επιμέλεια: Χρήστος Κωστόπουλος