.Αυτή , άλλωστε, είναι και η πεμπτουσία της δημοκρατίας, που όσο και αν φαλκιδεύεται στα πλαίσια του ολοκληρωτικού μονοπωλιακού καπιταλισμού και του νεοφιλέλευθερου γκλομπαλισμού δεν παύει να κατισχύει.Και όσο ισχύει ,έστω και στην πραγματικότητα παρεμποδίζεται από εξωγενείς παράγοντες , συνεπάγεται την ευθύνη της κοινωνίας.Αυτή είναι - ή οφείλει να είναι - ο ρυθμιστής της πολιτικής ζωής και άρα φέρει μερίδιο ευθύνης για κάθε ασχημοσύνη του πολιτικού μας συστήματος.
Ας μη γελιόμαστε.Οι '' πουλημένοι '' πολιτικοί από τούτη τη κοινωνία προήλθαν.Την δική της απαιδευσία και κουτοπονηριά εκμεταλλεύτηκαν ανάγοντας το λαϊκισμό σε κύριο στοιχείο του πολιτικού ( δια )λόγου.Και το πελατειακό σύστημα μαζί με τη κοινωνία το σφυρηλάτησαν.Και τη διαφθορά και τη θεσμική ανεπάρκεια μαζί την έκρυβαν συστηματικά κάτω από το χαλί ,διότι αμφιμερώς τους βόλευε.Αλήθεια ποιός δε γνώριζε ότι η ακολουθούμενη οικονομική πολιτική με τα γιγαντιαία ελλείμματα , τον υπέρογκο δανεισμό κλπ θα οδηγούσε σύντομα στον όλεθρο ;
Θα μου πείτε '' Τί ,δηλαδή , μαζί τα φάγαμε ;''
Σαφώς και όχι.Ούτε το χρέος, ούτε τα ελλείμματα δημιουργήθηκαν διότι η Ελλάς έδινε δήθεν παχυλούς μίσθούς στους εργαζόμενους ( ούτε καν στους δημοσίους υπαλλήλους ,των οποίων το πρόβλημα δεν είναι η ποσότητα -κάτω από τον κοινότικό μ.ο -) ούτε διότι συντηρούσε άρτιο κοινωνικό κράτος κλπ.
Όμως,όλο το οικονομικό μοντέλο της μεταπολίτευσης ( όχι ότι η κατάσταση ήταν καλύτερα πριν) στηρίχθηκε σε ένα κράτος μπάχαλο με μια οικονομία στο ναδίρ της ανταγωνιστικότητας που ετρέφετο από ελλείμματα και δάνεια για να συντηρεί το πολιτικό σκηνικό του δικομματισμού στο οποίο η κοινωνία συμμετείχε παραπάνω από ενεργά.
Όχι.Δεν έχουμε όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης , ούτε ο μέσος Έλληνας διασπάθησε δημόσιο χρήμα κλπ αλλά η κοινωνική πλειοψηφία συμβιβάστηκε με την κατάσταση , παρανόμησε και αυτή ( λχ αυξημένη φοροδιαφυγή και στα μεσαία εισοδήματα ειδικά σε έμμεσους φόρους λχΦΠΑ ) και γενικά είτε με την ΄΄αμάρτωλη'' συμμετοχή είτε με την απολιτίκ ανοχή-συνενοχή της δημιούργησε το έκτρωμα της μεταπολίτευσης.
Έχετε αναρωτηθεί όμως γιατί ;
Γιατί είμαστε εμέις η πιο διεφθαρμένη χώρα στην ευρώπη ( σύμφωνα με πλειάδα ερευνών );
Γιατί το κράτος μας είναι παροιμιωδώς δυσλειτουργικό ;
Γιατί επί 40+ χρόνια αγόμαστε και φερόμαστε από τον λαϊκισμό και την κομματική πόλωση ;
Ασφαλώς , το θέμα χρήζει μεγάλης συζήτησης και ανάλυσης και δεν είναι δυνατό να απαντηθεί ολοκληρωμένα στα πλαίσια ενός άρθρου.Όμως , πέρα από τις όποιες πολιτικοοικονομικές και κοινωνικές αναλύσει υπάρχει μία κοινή συνισταμένη,που ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει.Πρωταίτιο της διαχρονικά προβληματικής πολιτικής μας ζωής είναι η πολιτική μας νοοτροπία.
Δεν υπάρχει ιστορική περίοδος στην σύγχρονη ελλήνική πολιτική ιστορία που να μην βρίθει παραδειγμάτων διαφθοράς, κομματικής πόλωσης ,λαϊκισμού , ψηφοθηρίας ( παλαιότερα βίας και νοθείας ) κλπ .Είναι πρόδηλο πως πρόκειται για αναφαίρετο στοιχείο της πολιτικής μας ταυτότητας.
Το πιο απογοητευτικό, όμως, κατ'εμέ ,είναι η μηχανική αντίγραφή του άνω πολιτικού προτύπου στους νέους.Αναλογιστείτε την κατάσταση που επικρατεί στα ελληνικά πανεπιστήμια και πείτε μου πραγματικά αν εντοπίζετε διαφορές με το status quo της πολιτικής μας ζωής.
Προσηλυτισμός,ψηφοθηρία, διαπλοκή '' επιφανών '' πολιτικών παρατάξεων με καθηγητές και ιθύνοντες, νοθείες ,προπηλακισμοί , συνελεύσεις που θυμίζουν οχλοκρατία , πλειοψηφικές παρατάξεις που αρνούνται - δια της απουσίας τους από συνελεύσεις- τον διάλογο ,φορμαλιστική ( ''ξύλινη'') γλώσσα -λές και ακούς καλοκουρδισμένη κασέτα-και ψηφοφορίες παρωδία πάνω σε προεπεξεργασμένα προγράμματα με ξακάθαρο πολιτικό-ιδεολογικό στίγμα.
Δε θέλω να πω πως η σχέση του φοιτητή με το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι μονοσήμαντη,''τεχνοκρατική''. Το ακριβώς αντίθετο!
Ονειρεύομαι ένα πανεπιστήμιο αποκομματικοποιημένο ,ώστε να μπορεί κάποτε να καταστεί αληθινά πολιτικοποιημένο.Η φοιτητική κοινότητα δια της αποχής της από τις συνελεύσεις και τις φοιτητικές εκλογές δείχνει τον πνευματικό της κάματο.Η ίδια απογοήτευση που αποτυπώνεται στις εθνικές εκλογές με τα διαρκώς ανανεούμενα και αυξανόμενα ποσοστά αποχής αποτυπώνεται και στα πλαίσια της φοιτητικής κοινότητας.Το μήνυμα ξεκάθαρο: Το άνω σύστημα -καθρέφτης του πολιτικού μας συστήματος έχει χρεοκοπήσει.Η φοιτητική κοινότητα και εν γένει η νεολαία μπροστά σε αυτό το σκηνικό χάνει κάθε ενδιαφέρον για την συμμετοχή στα κοινά και έτσι γίνεται ευθυνόφοβη και ημιμαθής επιρρεπής και αυτή στον λαικισμό ,τον μεσσιανισμό ( βλπ συριζα ) και άλλα πολιτικά πυροτεχνήματα,με αποτέλεσμα τούτη την κρίσιμη ώρα που διακυβεύεται το μέλλον της αυτή να αδυνατεί να ενημερωθεί ,να αξιολογήσει και να κινητοποιηθεί.Μόνο αν η φοιτητική κοινότητα μάθει να συνδιαλέγεται γόνιμα και να ενημερώνεται έγκυρα και χωρίς κομματικές παρωπίδες,μόνο αν τα κόμματα και τα πολυκαιρισμένα σχήματα τους δώσουν τις θέσεις τους σε αποκομματικοποιημένους ιδεολογικούς σχηματισμούς θα μπορέσει το πανεπιστήμιο να ξαναγίνει φυτώριο ιδεολογικών και πολιτικών ζυμώσεων και να διοχετεύσει στην κοινωνία πολιτικοποιημένους και υπεύθυνους πολίτες με αυτόφωτη γνώση ,ιδεολογική βάση και πολιτική συνείδηση, αντικαθιστώντας τα πρότυπα του κομματικού φερέφωνου και του απολιτικ ΄΄α λα καρτ '' ψηφοφόρου.
Καιρός είναι,λοιπόν, να επαναπροσδιορίσουμε τις συνθήκες και την ποιότητα του πολιτικού μας διαλόγου.Είναι χρέος μας να το κάνουμε.Είναι χρέος μας να ξεφύγουμε από την ρυπαρότητα των παλαιοπολιτικών μας καταβολών και να γίνουμε μια κοινωνία των πολιτών και όχι ''κεχηναίων και χαυνοπολιτών''.Μόνο τότε θα ανοίξει ο δρόμος μιας ευέλπιδος νεοπολίτευσης...
Επιμέλεια: Mιχάλης Πλατανιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας