Top 10 ταινιών 2000-2015

Πόσες και πόσες ταινίες έχουμε δει σε αυτή τη 15ετία έτσι; Είναι η 15ετία, που ο κινηματογράφος μπήκε για τα καλά στη ζωή μας, η 15ετία που δε χρειάζεται να είσαι σινεφίλ για να έχεις δει 100 διαφορετικές ταινίες. Ποιες όμως ήταν οι 10 καλύτερες; Ποιες είναι ανεπίτρεπτο να μη της δεις;
Ποιες είναι οι 10 must watch ταινίες της 15ετίας με λίγα λόγια;
Ε, λοιπόν ορισμένοι αρθρογράφοι του EPONYMOUS δεν κρατήθηκαν και μπήκαν στον πειρασμό να σας πουν τη γνώμη τους.
Οι επιλογές έγιναν με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια και όχι βάσει πωλήσεων, Oscar ή άλλων παραγόντων. Πάμε !

Λάμπρος Αναστασό                                     

10) Saw: Τα μοναδικά θρίλερ που το splatter και ο τρόμος συναντούν τη λογική. Θες να επιβιώσεις; Πολύ ωραία. I wanna play a game. Κόψε το χέρι σου, βγάλε το μάτι σου, σκίσε το στομάχι σου. Τι είπα πριν; Λογική;

9) Fast and Furious: Λογικά θα γελάσατε. Ψάξτε όμως ταινία που να συνδυάζει καλύτερα την αγάπη και την οικογένεια με την αδρεναλίνη και την ταχύτητα. Δύσκολα θα βρείτε. Εντάξει είμαι fast and furious nerd,  τι να κάνω, συγγνώμη.

8) The Judge: Συγχωρέσετε μου την αγάπη για το επάγγελμα, αλλά ο Robert Downey Junior είναι ο δικηγόρος που όλοι οι φοιτητές θέλουμε να γίνουμε. Hint: Έχω δει την τελική σκήνη της δίκης 20 φορές.

7) The American Sniper: Ο Bradley Cooper μας δείχνει με τον πιο άρτιο τρόπο πως ο πόλεμος μετατρέπει τον άνθρωπο σε ζώο. Η σκηνή που κλαίει πριν πυροβολήσει ένα παιδάκι είναι η πιο ανατριχιαστική που έχω δει στη ζωή μου.

6) The Gladiator: Η μόνη ταινία που η " αντρίλα " απεικονίζεται χωρίς κανένα στοιχείο γελοιότητας. Ο Russel Crow είναι εκπληκτικός.

5) Argo: H πιο πιστή απεικόνιση αληθινής ιστορίας σε ταινία. Με θυμάμαι το τελευταίο μισάωρο στο αεροδρόμιο να έχω ανεβάσει σφυγμούς από το άγχος.

4) Ιnterstellar: Πέρα από φωτογραφία, πλάνα, σκηνοθεσία το σενάριο είναι εκπληκτικά πρωτότυπο και εφευρετικό, η επιτομή του mindfuck. Και παραδεχτείτε το όταν τελείωσε η ταινία σκεφτόσασταν "λες αυτά να μπορούν να γίνουν;"

3) The Theory of Everything: Απλώς και μόνο γιατί όταν τελείωσε η ταινία συνειδητοποίησα ότι ο Eddie Redmayne δεν ήταν, αλλά έπαιζε τον Steven Hawking. Πραγματικά συγκλονιστική ερμηνεία.

2) The Dark Knight: Δεν ασχολούμαι ούτε με υπόθεση, ούτε σκηνοθεσία, ούτε τίποτα. Ένα όνομα. Heath Ledger. Αν υπήρχε πράγματι ο Joker θα ήταν αυτός, σίγουρα. Για μένα η καλύτερη ερμηνεία της 15ετίας.

1) Lord of the Rings: Ποια άλλη θα μπορούσε να είναι στην κορυφή; Αυτή η τριλογία είναι ο ορισμός αυτού που οι σινεφίλ αποκαλούμε επική υπερπαραγωγή.

Μάριος Μαύρος

10) The Dark Knight: Αν αύριο ο Joker ξεπηδούσε από τις σελίδες των κόμιξ και έπαιρνε σάρκα και οστά θα ήταν σιγουρά με τη μορφή του Heath Ledger. Πέρα από την ερμηνεία αυτή όμως, βλέπουμε πως μπροστά στην παράνοια ούτε τα λεφτά, ούτε η εξουσία, ούτε το μίσος έχουν χώρο.

Joker στον Batman: Kill you? I don't wanna kill you. What would I do without you? […] No. No. No! No you- you complete me.

9) The Social Network: Ο δρόμος προς την κορυφή δεν είναι ρόδινος. Ίσως ποδοπατήσεις κάποιους και ίσως προδώσεις μερικούς φίλους. Η τέλεια γυρισμένη ταινία που ήρθε να μας πει την ιστορία ενός ανθρώπου που άλλαξε για πάντα την ζωή μας. Ο Marc Zuckerberg ίσως να μην είναι και τόσο καλό παιδί τελικά!

8) Django Unchained: Προσέξτε! Ένας μαύρος κάπου στα 1800 καβαλάει ένα άλογο, αρπάζει ένα πιστόλι και σκοτώνει όποιον γιάνκη βρει για να έρθει κοντά στην γυναικά της ζωής του, που είναι σκλάβα. Τώρα όλα αυτά βάλτε τα κάτω από την σκηνοθετική ομπρελά του Tarantino. Κι όμως παιδιά, αυτή η ταινία υπάρχει!

7) Inception: Μόλις έχει τελειώσει η ταινία, κοιτάω την μαύρη οθόνη και αναρωτιέμαι πότε θα τη ξαναδώ! Μια ταινία στην οποία οι άνθρωποι μπορούν όχι απλά να εισέρχονται στα όνειρα άλλων ανθρώπων αλλά μέσα από αυτά να τους επηρεάζουν, δημιουργώντας πολλά επίπεδα ονείρων. Πιο πρωτότυπο σενάριο από αυτό δεν πρέπει να έχετε ξανακούσει!

6) Interstellar: Είπα κάτι πριν για το πιο πρωτότυπο σενάριο; Το παίρνω πίσω. Η αγάπη για την οικογένεια, η ανάγκη για επιβίωση και το πώς αυτά συνδέονται παρουσιάζονται μαγικά, και σε αυτή τη ταινία είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Μιας και είπα για παγόβουνα, ακόμα και το μεγαλύτερο του κόσμου θα έλιωνε στην τελευταία σκηνή (εγώ έκλαιγα τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά)!

5) Birdman: Η βρώμα και η ασυδοσία της τέχνης μαζί με την αγάπη για αυτήν αλλά και η προσπάθεια για καλλιτεχνική ανέλιξη δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ ξανά πιο άρτια. Μια ωδή στις δεύτερες ευκαιρίες της ζωής και στην πίστη στις δυνατότητές σου. Ο Alejandro Inarritu δίνει για άλλη μια φορά μαθήματα σκηνοθεσίας.

4) The Departed: Scorsese στα καλύτερά του! Η ταινία που έδειξε σε μένα αλλά και σε όλους όσους την είδαν πως δεν θα έπρεπε να έχεις εμπιστοσύνη ούτε στο μαξιλάρι που κοιμάσαι. Όσο για το τέλος ένα θα πω (δεν είναι spoiler) με βρήκε όρθιο μπροστά από το laptop να πανηγυρίζω σαν να έβαζε buzzer beater o Πρίντεζης (τα συνηθίζει κάτι τέτοια αυτός)!

3) The Wolf of Wall Street: Μάθε να έχεις μέτρο! Αυτό μου έδειξε ο DiCaprio σε αυτή την ταινία. Από την άλλη πώς να έχεις μέτρο όταν όλα σου δίνονται τόσο απλόχερα; Γυναίκες, εξουσία, λεφτά, αλκοόλ και ναρκωτικά στον υπέρτατο βαθμό. Κάποιοι θα τα ήθελαν όλα, εγώ βολεύομαι και με τα τέσσερα πρώτα. Ποιος δεν έπιασε τον εαυτό του σε αυτή τη ταινία να λέει: Τέτοια ζωή θέλω! Υ.Γ. Η σκηνή με τα σκαλιά είναι η επιτομή της ηθοποιίας.

2) Million Dollar Baby: Κάποιοι στη ζωή έχουν μάθει να παλεύουν διαρκώς, κάποιοι να είναι δύσπιστοι, κάποιοι να δίνουν ευκαιρίες και άλλοι να είναι αχάριστοι. Μια γυναίκα σε ένα ρινγκ. Βαρετό και χαζό; Ελάτε να μου το πείτε μόλις τελειώσει η ταινία. Αα και κάτι τελευταίο: Clint Eastwood για πάντα!

1) Lord of The Rings: Σε ποια ταινία έχετε στεναχωρηθεί για έναν καταδικασμένο έρωτα, έχετε συγκινηθεί με την αφοσίωση της φίλιας, έχετε λυπηθεί και μισήσει κάποιον παρανοϊκό, έχετε νοιώσει ασφάλεια από ένα ασπροντυμένο γερό, έχετε σηκωθεί να πολεμήσετε στο πλευρό ενός ανθρώπου, ενός νάνου και ενός ξωτικού; Σίγουρα σε πολλές ξεχωριστά. Σε μια με τίποτα! Το μυθικό αυτό έπος είναι η επιτομή της τέλειας ταινίας.


 Μαρίνα Καλογεροπούλου
10) Requiem for a dream: Οι καταχρήσεις σκοτώνουν, οι καταχρήσεις καταστρέφουν, και εσένα και τους γύρω σου. Είναι μια αλήθεια που όλοι την ξέρουμε. Οι καταχρήσεις όμως δυστυχώς τείνουν να ωραιοποιούνται στον κινηματογράφο μέσα από τη λογική του “sex, drugs and rock ‘n roll”. Στo Requiem for a dream του Aronofsky παρουσιάζεται ωμά η σκληρή αλήθεια πίσω από τη μάστιγα των ναρκωτικών. Και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται ο κινηματογράφος.
9) Magic in the moonlight: Μια ρομαντική κομεντί που ανεβαίνει πολλά σκαλοπάτια πάνω από τις κοινότυπες. Ο καταθληπτικός άνθρωπος, ο μηδενιστής της ζωής ψάχνει κάτι βαθύ, κάτι που ξεπερνά τη λογική του για του δώσει πίστη ότι υπάρχει όντως κάποιο νόημα για την ύπαρξή του. Εκεί που οι φιλοσοφικές αναζητήσεις τον πλανεύουν και τελικά τον απογοητεύουν, ανακαλύπτει πως το να ευχαριστιέσαι τη ζωή με την αγάπη είναι τελικά το καλύτερο νόημα που μπορείς να της δώσεις.
8) Dogville: Θεωρείς τον εαυτό σου καλό άνθρωπο; Πιστεύεις ότι δεν θα έβλαπτες ποτέ κανέναν; Σε αυτήν την ταινία αποθεώνεται η υπέρβαση των ορίων που θέτουμε στον εαυτό μας και σκιαγραφείται η ανθρώπινη φύση γυμνή και απαλλαγμένη από κάθε στοιχείο «πολιτισμού». Τελικά πόσο ανιδιοτελώς βοηθάμε αυτόν που μας έχει ανάγκη;
7) The Prestige: Οκ, η ταινία αυτή είναι η ζωντανή απόδειξη ότι ο Christopher Nolan μπορεί να παίξει με το μυαλό σου όπως κανένας άλλος.
6) The Danish Girl: Οι συγκλονιστικές ερμηνείες των ηθοποιών κάνουν το Danish Girl να συγκινεί και να ξεχωρίζει. Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η συγκεκριμένη ταινία είναι ένα μανιφέστο της αυτοδιάθεσης του ανθρώπινου σώματος. Αυτό και μόνο φτάνει πιστεύω.
5) Nymphomaniac: Μια ταινία που σόκαρε (εντάξει, όλες οι ταινίες του Τρίερ σοκάρουν αλλά αυτή έκανε πάταγο) λόγω του θέματος που πραγματεύεται και λόγω της ωμότητας με την οποία το πραγματεύεται. Επισημαίνει πως η νυμφομανία, ναι, είναι μια πραγματικότητα. Και αυτό είναι που αξίζει σε αυτήν την ταινία. Λέει το σεξ και όσα σχετίζονται με αυτό με το όνομά τους.
4) Midnight in Paris: Μια σουρεαλιστική απεικόνιση της κατάστασης που επικρατεί μέσα στο μυαλό ενός παθιασμένου συγγραφέα. Μια ταινία που μεταφέρει το θεατή σε άλλες εποχές και του δίνει να γευτεί τη μαγεία της σκέψης και της ζωής σπουδαίων ανθρώπων πίσω στα 20’s.
3) Kill Bill: Απίστευτο soundtrack, καταπληκτική σκηνοθεσία, υπέροχη η Uma Thurman. Δεν έχω να πω πολλά γι’αυτήν την ταινία. Είμαι απλώς μεγάλη φαν του τρόπου που επιλέγει ο Tarantino να αποδώσει τη βία σε μια ταινία που αυτή είναι η μεγάλη πρωταγωνίστρια.
2) The Dark Knight: Είναι πολλά που μπορούν να ειπωθούν για αυτήν την υπέροχη ταινία, αλλά αυτό που την φέρνει στις πρώτες θέσεις του βάθρου είναι η συμπάθεια που σου προκαλεί προς τον «κακό». Η οσκαρικών προδιαγραφών ερμηνεία του Heath Ledger ως Joker και το καταπληκτικό σενάριο που σε κάνει να αναπαράγεις ατάκες του και να ταυτίζεσαι περισσότερο μαζί του, φέρνοντας τον ήρωα των παιδικών μας χρόνων «Batman» σε δεύτερη μοίρα, δεν μπορεί παρά να συγκλονίζει οποιονδήποτε βλέπει αυτήν την ταινία.
1) Chicago: …γιατί οι αδυναμίες δεν κρύβονται. Κανένα βαθύτερο νόημα, κανένας στοχασμός. Μόνο θέαμα, τζαζ και ίντριγκες. Υπέροχες χορογραφίες, καταπληκτικές ενορχηστρώσεις και performers που καθηλώνουν τα βλέμματα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι απέσπασε 6 όσκαρ. Ωραίες οι βαθυστόχαστες ταινίες, αλλά εγώ το Chicago βλέπω πιο συχνά και από τον οδοντογιατρό μου και ακόμα να το βαρεθώ.


Πείτε μας και το δικό σας top 10!

Επιμέλεια : Λάμπρος Αναστασό, Μάριος Μαύρος, Μαρίνα Καλογεροπούλου