Η ανάγκη της διαφορετικότητας

Δεξιοί και αριστεροί. Ταμπέλες και ταμπέλες θα πω εγώ με τη σειρά μου. Όχι βιαστικέ αριστερέ αναγνώστη δεν σε εξομοιώνω με τον καπιταλιστή, και όχι φίλε του κεφαλαίου δεν θεώρησα ποτέ ότι ασπάζεσαι την ιδέα περί κατάργησης της ιδιοκτησίας. Έχετε τεράστιες διαφορές μεταξύ σας, για την ακρίβεια τόσο υπέρογκες και τρανταχτές, που δύσκολα θα αντέχατε ο ένας τον άλλον στον ίδιο χώρο, στο ίδιο περιβάλλον. Σας χωρίζουν αξίες, εμπειρίες και κυρίως ζωές. Το αντιλαμβάνομαι και το δέχομαι, και μάλιστα το επικροτώ, διαφορετικά θα ήμασταν όλοι τόσο ίδιοι και κοινοί ,τόσο μονότονοι.

Ο κόσμος μας αποτελείται από ανθρώπους. Πολλούς. Όσοι άνθρωποι υπάρχουν άλλα τόσα είναι και τα μυαλά, οι αλήθειες, οι αντιλήψεις. Η διαφορετικότητα μεταξύ τους συναντάται συνεχώς ,όπως μαρτυρεί και η καθημερινότητά μας. Κάποιες φορές μάλιστα είναι τόσο έντονη και φανερή, σε σημείο που να μην είμαστε πρόθυμοι και δεκτικοί να την δεχτούμε και να την εντάξουμε στη ζωή μας. Και κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλλει το αντίθετο, γιατί η ζωή είναι επιλογές, εμείς είμαστε υπεύθυνοι να αναγνωρίσουμε τί είναι αυτό που μας ταιριάζει, απορρίπτοντας και πολεμώντας με τα πνευματικά μας μέσα αυτό που κατακρίνουμε. Και αυτό είναι υπέροχο γιατί τότε μιλάμε για ιδεολογία. Εντούτοις, δύσκολα μπορώ να δεχτώ πως αυτό πρέπει να αποτελέσει τη βάση για να επινοούμε αόρατους εχθρούς. Δεν κατακρίνω το να αποδοκιμάζετε με απέχθεια έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και να επιλέγετε συνειδητώς και εμφανώς να μην τον ακολουθήσετε. Απλώς δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί γεννάται μίσος σε βαθμό που να μην επιτρέπει τον διάλογο.

Γιατί όλοι ξεχνούν πως διάλογος δεν σημαίνει πάντοτε ‘συμφωνώ’. Διάλογος μπορεί να σημαίνει διαφωνία, έντονη και αρνητική αντίδραση, παραβολή επιχειρημάτων προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αν είτε ως αριστεροί, είτε ως δεξιοί, ισχυρίζεστε πως έχετε τόσο δυνατά ‘πιστεύω’ και ηθική, τότε οφείλετε να τα εκθέτετε στους επικριτές τους, σ’αυτούς που πασχίζουν να τα καταρρίψουν.

Ποτέ δεν ισχυρίστηκα πως η συζήτηση μεταξύ των αντίπαλων παρατάξεων θα καταλήξει σε ένα αποτέλεσμα συμβιβασμού, υποχώρησης του ενός, ή ακόμη και συμφιλίωσης. Και αυτό ακριβώς πρέπει να καταλάβουμε! Δεν αναπτύσσουμε διάλογο μόνο με τους ομοίους μας ή έστω με εκείνους που μας συνδέει έστω ένα στοιχείο, δεν επιζητούμε πάντοτε λύση, κάποιες φορές μιλάμε για να ανταλλάξουμε απόψεις, ίσως μάλιστα και για να δούμε πόσο σαθρά είναι τα αντεπιχειρήματα του συνομιλητή μας και έτσι να εδραιώσουμε ακόμη περαιτέρω τα δικά μας..

Δεν μπορείτε να τους αγαπάτε όλους, ούτε να τους νοιάζεστε και να τους ανέχεστε. Αυτό όμως δεν σας δίνει το πάτημα για να μισείτε.. Δεν αγαπώ, δεν σημαίνει μισώ. Όλοι εσείς οι προσκυνητές της δημοκρατίας μου θυμίζετε τους προσκυνητές της εκκλησίας που περιμένουν θαύματα, για τα οποία μόνοι τους πρέπει να παλέψουν. Η δημοκρατία δεν έρχεται από μόνη της. Εμείς τη φέρνουμε. Και τη φέρνουμε όταν γνωρίζουμε ουσιωδώς το διαφορετικό, όταν κατανοούμε πλήρως το γιατί κάτι δεν μας συγκινεί, και γιατί δεν ταιριάζει στην προσωπικότητά μας. Και εγώ πολλές φορές απορρίπτω ανθρώπους αμέσως, από μία και μόνο συμπεριφορά τους, γιατί την θεωρώ ενδεικτική του χαρακτήρα τους. Παρ’όλα αυτά οφείλουμε να ανοίξουμε τα μάτια μας, γιατί ακόμη και από αυτούς των οποίων το πρότυπο ζωής, σας προκαλεί αποστροφή έχετε μόνο να μάθετε. Από κάθε άνθρωπο κερδίζεις κάτι.

Για να μην κουράζω περαιτέρω, το κείμενο δεν παροτρύνει να πιάσετε φιλίες αναμεταξύ σας ή να μιλάτε σε φιλικό τόνο. Όχι απλώς δεν μπορείτε να το κάνετε, μα εκ των πραγμάτων και δικαιολογημένα δεν θέλετε. Συνεχίστε να υπερπροβάλλετε τα πιστεύω σας. Το κείμενο δημιουργήθηκε έχοντας τη σκέψη μου στις κατά καιρούς συνελεύσεις, όπου αριστεροί αποκαλούν ’ΖΩΑ’ τους δεξιούς και οι δεξιοί ονομάζουν ‘ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΥΣ,ΔΙΧΩΣ ΕΠΙΠΕΔΟ’ τους αριστερούς. Θέλετε με ειλικρίνεια να σας πω τι θα κέρδιζε από μια τέτοια συνέλευση ένας τρίτος; Απογοήτευση. Απόλυτη. Νιώθω πως και οι μεν και οι δε έχετε πολύ μεγαλύτερη ανάγκη να βγάλετε σκάρτο τον ‘αντίπαλό’ σας και να του εξαπολύετε πυρά για να πέσει στα μάτια των λοιπών, παρά να μιλήσετε και να αναπτύξετε ζητήματα ουσίας, ζητήματα κρίσιμα. Δεν μιλάτε για να κατανοήσετε, μιλάτε για να βρίσετε. Δεν μιλάτε για να σας καταλάβουν, μιλάτε για να επιβληθείτε. Και αν πιστεύετε πως δεν μπορείτε να γίνετε αντιληπτοί από το συνομιλητή σας και γι’αυτό δεν προσπαθείτε καν να μπείτε στη διαδικασία ανάπτυξης ενός γόνιμου διαλόγου, τότε βρείτε τους κλώνους σας και αναπαραγάγετέ τους..

Γιατί μια κοινωνία δεν πάει μπροστά με την επιβολή ιδεολογιών ούτε με την παρουσία παντογνωστών που κατανόησαν το νόημα της ζωής και το μεταδίδουν. Η κοινωνία έχει ανάγκη από ανοιχτά μυαλά τα οποία απορροφούν κάθε πληροφορία, την φιλτράρουν και βασίζονται σε αυτή για να δημιουργούν αντιπαραθέσεις. Υγιείς, σαφείς, και ουσιώδεις..

                                              ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:ΕΡΙΦΙΛΗ ΜΗΛΙΩΤΗ