Το αμπέλι θα κάνει σταφύλι, το σταφύλι κρασί κ το κρασί τραγούδι

Την Τρίτη 15 Μαρτίου είχα την μέγιστη τιμή να παρακολουθήσω την επίσημη πρεμιέρα του «Ας ερχόσουν για λίγο» στο Κέντρο Πολιτισμού-Ελληνικός Κόσμος. Κι αφού η βαθύτατη επιθυμία μου να με πάρει τηλέφωνο κάποια θεία από το χωριό να μου πει «Μαρινάκι σε είδα στην τηλεόραση να περνάς πίσω από την Τάδε» δυστυχώς ναυάγησε, παρόλο που πέρασα πίσω από πολλές Τάδε, θα σας πω τουλάχιστον τις εντυπώσεις μου για την παράσταση να μη λέω ότι πήγε τζάμπα ο κόπος…

Το «Ας ερχόσουν για λίγο» δεν είναι παρά ένα αφιέρωμα στο μεγάλο έργο που άφησε πίσω του ο Μιχάλης Σουγιούλ. Επειδή έτυχε να δω ζωγραφισμένη την έκπληξη στα πρόσωπα της πλειονότητας όσων άκουσαν το όνομα, θαρρώ πως πρέπει να ξεκινήσω με τα βασικά.

Ο Μιχάλης Σουγιούλ (πραγματικό όνομα: Μιχαήλ Σουγιουλτζόγλου) είναι ο «μπαμπάς» πολλών τραγουδιών που λίγο-πολύ όλοι μας έχουμε μουρμουρίσει και των οποίων την πατρότητα πιθανόν αγνοούσαμε. Πριν σκεφτείς ότι η προηγούμενη πρόταση δεν ισχύει για σένα, γιατί δεν ακούς ελληνικά ή δεν σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα το λαϊκό τραγούδι του περασμένου αιώνα, θα αναφέρω λίγα μόνο από τα πιο γνωστά τραγούδια του, που η μελωδία και οι στίχοι τους σίγουρα υπάρχουν κάπου μέσα στο κεφάλι σου: «Ο μήνας έχει εννιά», «Θα γυρίσει κι ο τροχός», «Το τραμ το τελευταίο», «Άρχισαν τα όργανα», «Το κορίτσι θέλει θάλασσα» «Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα», «Μπέμπα» κλπ. Κι αν ακόμα δεν σε έπεισα, βάλε το χέρι στην καρδιά και πες μου με ειλικρίνεια πως δεν έχεις ακούσει ποτέ, έστω σε σχολική γιορτή, το «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά», το αείμνηστο «Άστα τα μαλλάκια σου» και φυσικά το τραγούδι που έδωσε στην παράσταση το όνομά της, το «Ας ερχόσουν για λίγο».

Τα προαναφερθέντα και άλλα πολλά (40 στο σύνολο) τραγούδια του Μιχάλη Σουγιούλ καθώς και η ταραχώδης ζωή του αποτέλεσαν τα θεμέλια πάνω στα οποία στήθηκε μια καταπληκτική μουσική παράσταση, στην οποία η πρόζα με τη μουσική και το χορό βρίσκονται σε συνεχή και αρμονικό διάλογο. Η ζωντανή ορχήστρα επί σκηνής, που συχνά συμμετέχει στη δράση, και οι καταπληκτικές χορογραφίες της Άννας Αθανασιάδη συμπληρώνουν τα τραγούδια και το αποτέλεσμα είναι ένα και το υπέρτατο: ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στο θέατρο, στην Αθήνα του 21^ου αιώνα. Με ένα βλεφάρισμα, έχεις γυρίσει πολλά χρόνια πίσω. Χορεύεις πόλκα στα σαλόνια του Αϊδινίου και χασάπικο στα λαϊκά στέκια της εποχής.

Το Μιχάλη Σουγιούλ ενσαρκώνει ο Γιάννης Μπέζος, ο οποίος για άλλη μια φορά μας μαγεύει με τη φωνή του και μας υπενθυμίζει πόσο άρτια μπορεί να συνδυάσει το κωμικό του ταλέντο με την ικανότητά του να συγκινεί βαθιά. Η υπέροχη Τάνια Τρύπη ακτινοβολούσε στη σκηνή και γοήτευσε τους θεατές με τις καθηλωτικές ερμηνείες της, η πεμπτουσία των οποίων ήταν εκείνη ως Σοφία Βέμπο στο «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά». Ήταν η πρώτη, αν και όχι η τελευταία, φορά κατά τη διάρκεια της παράστασης που ένιωσα κυριολεκτικά να ανατριχιάζω. Ωστόσο το τολμηρό εγχείρημα που λέγεται «συμμετοχή της Ευρυδίκης» απέτυχε. Δεν αμφισβητώ το ταλέντο της, θεωρώ όμως πως ήταν εντελώς έξω από τα νερά της με αποτέλεσμα να περνά σχεδόν αδιάφορη από το θεατή. Το κενό της Ευρυδίκης αναπλήρωσαν επάξια οι υπόλοιποι performers, με δύο ερμηνείες να ξεχωρίζουν, εκείνη της Γιάννας Παπαγεωργίου (ιδίως ως θεία) και της Ελένης Καρακάση (μητέρα του Σουγιούλ). Θα μπορούσα να πλέξω το εγκώμιο της κυρίας Καρακάση και της μαγευτικής φωνής της, αλλά προτιμώ να σας αφήσω να εκπλαγείτε όπως εξεπλάγην κι εγώ.

«Το αμπέλι θα κάνει σταφύλι, το σταφύλι κρασί και το κρασί τραγούδι». Μια τόσο απλοϊκή πρόταση που αποδίδει λυρικά ολόκληρη τη φιλοσοφία του λαού πίσω από τη μουσική και την αγάπη για τη ζωή. Αν λοιπόν είναι Δευτέρα ή Τρίτη και θέλετε να κάνετε κάτι διαφορετικό από το να βγείτε για ποτό ή να δείτε στο σπίτι μια ταινία, τη λύση στο πρόβλημά σας έχει ο Δημήτρης Μαλισσόβας, ο σκηνοθέτης του «Ας ερχόσουν για λίγο». Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα καταλήξετε μέλος μιας «άτυπης χορωδίας» που θα σεγοντάρει μια μουσική παράσταση. Έτσι κατέληξα εγώ και άλλοι 1000 θεατές την Τρίτη στον Ελληνικό Κόσμο, όταν αφήσαμε τους εαυτούς μας ελεύθερους και οι φωνές μας που ψιθύριζαν το ομώνυμο τραγούδι ήταν πλέον αισθητές στο θέατρο. Γιατί ο Μιχάλης Σουγιούλ, όπως είπε ο κύριος Μαλισσόβας δια στόματος Μπέζου, είναι «ένα ρυάκι, ένας χείμαρρος που κυλάει ακόμα ανάμεσά μας».

ΠΑΙΖΟΥΝ: 

§  Γιάννης Μπέζος, Τάνια Τρύπη, Ευρυδίκη, Βαλέρια Κουρούπη, Ελένη Καρακάση, Γιάννα Παπαγεωργίου, Παναγιώτης Κατσώλης, Σταύρος Νικολαϊδης, Γιώργος Παράσχος, Σταύρος Μαρκάλας

§  Χορεύουν: Σίσση Μπαξεβανάκη - Μυρτώ Σχοινοπλοκάκη - Ελένη Κυριακίδη - Νηρέας Μαρκάκης - Κωνσταντίνος Φρίγγας – Θεόδωρος Σουρμελής

ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

• Δευτέρα στις 20:00
• Τρίτη στις 20:00

Επιμέλεια: Μαρίνα Καλογεροπούλου