Πέρα από το Euro αυτές τις μέρες παίζει και η Αμερική μπάλα. Το Copa America ξεκίνησε και οι ομάδες είναι έτοιμες να διεκδικήσουν ένα κύπελλο γεμάτο εκπλήξεις. Μόνο και μόνο αν αναλογιστεί κανείς ότι ούτε η Βραζιλία ούτε η Αργεντινή πήραν το κύπελλο στις προηγούμενες δύο διοργανώσεις θα καταλάβει ότι δεν υπάρχει κανένα ξεκάθαρο φαβορί.
Μετά από την περσινή κατάκτηση της Χιλής πολλά μπορούμε να περιμένουμε και φέτος. Μάλιστα, επειδή ουσιαστικά γιορτάζει τα 100 χρόνια από την πρώτη διοργάνωση το Copa America προσκάλεσε και φίλους από τον βορρά να συμμετάσχουν, ενώ στις Η.Π.Α. ανατέθηκε ο ρόλος της διοργανώτριας (κατά τη γνώμη μου λανθασμένα). Έτσι, όλοι εμείς οι μη Αμερικάνοι φίλοι του ποδοσφαίρου μπορούμε να κάνουμε μια προθέρμανση ενόψει Euro.
Για τις δυο ομάδες-σύμβολα της Λατινικής Αμερικής δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Αργεντινή και Βραζιλία έχουν και αυτή τη φορά ολοκληρωμένες ομάδες με πολύ λίγες αδυναμίες. Από τη μία η Αργεντινή μπαίνει στη μάχη με τα αστέρια της παρατεταγμένα. Οι Μέσι, Γκαϊτάν, Ντι Μαρία, Μασεράνο και Παστόρε θα πλαισιώνουν τον φορ Ιγκουαίν από τον οποίο για μένα θα κριθούν πολλά για την πορεία της Αργεντινής. Με τόσο ανοιχτές άμυνες θα μπορεί να βρει τα περιθώρια να δημιουργεί πολλές απειλές για σκοράρισμα.
Από την άλλη έχουμε τη Βραζιλία. Χωρίς πολλά από τα αστέρια της (Ντάγκλας Κόστα, Τιάγκο Σίλβα, Νταβίντ Λουίζ και πάνω από όλα Νεϊμάρ) θα προσπαθήσει να κάνει το κάτι παραπάνω. Αν και πολλοί μιλάνε για αποτυχία δεν θα ήθελα να καταδικάσω από την αρχή το νεανικό σύνολο του Ντούντκα καθώς έχει πολλούς εκρηκτικούς και γρήγορους παίκτες τόσο στο κέντρο όσο και στην άμυνα. Το ότι η άμυνα είναι το πρόβλημα ισχύει είτε υπάρχουν είτε όχι ο Τιάγκο Σίλβα και ο Νταβίντ Λουίζ (κατά τη γνώμη μου μαζί δεν ταιριάζουν γιατί ανεβαίνουν και οι δυο ψηλά). Πιστεύω ότι μπορεί να είναι και πιο αξιόπιστη με τον νεαρό Φαμπίνιο που είναι σε εξαιρετική κατάσταση να βοηθάει πίσω ανάλογα με την θέση που θα παίζει αν παίζει βασικός. Η επίθεση για μένα αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα. Προτιμώ Ζόνας λόγω της φοβερής του φόρμας φέτος αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος πως μπορεί εύκολα να κουβαλήσει την επίθεση της Σελεσάο από μόνος του. Σίγουρα πάντως ο Κουτίνιο και ο Γουίλιαν θα σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος.
Πέρα από τις δυο υπερδυνάμεις εγώ πιστεύω ότι η Χιλή και η Ουρουγουάη αποτελούν δυο επικίνδυνες ομάδες που μπορούν να φτάσουν μέχρι το τέλος. Η Χιλή είναι ίσως η πιο σταθερή ομάδα του τουρνουά και μαζί με την Αργεντινή οι δυο ομάδες που έχουν το πιο οργανωμένο ποδόσφαιρο. Με τον Αλέξις Σάντσεζ στα καλύτερά του θα μπορέσουν άραγε να διατηρήσουν το κύπελλο στη χώρα τους;
Η αγαπημένη μου Ουρουγουάη μπαίνει στη διοργάνωση χωρίς τους πολύ καλούς μέσους του παρελθόντος αλλά με μια επίθεση και μια άμυνα που πολλοί θα ζήλευαν. Αναμφίβολα Σουάρεζ και Καβάνι θα πετούν φωτιές μπροστά, ενώ πίσω οι Ντιέγκο Γοδίν και Χοσέ Χιμένεζ ελπίζουν να μπορέσουν να επιστρετεύσουν τη χημεία που έχουν στην Ατλετικό για να θωρακίσουν τον Μουσλέρα.
Πολλοί θα αναφέρουν ότι το Μεξικό και η Κολομβία θα αποτελέσουν μεγάλες δυνάμεις. Αν και είναι σωστό εν μέρει στηρίζονται κυρίως στις προσπάθειες ενός παίκτη. Από τη μία το Μεξικό στηρίζει τα πάντα στον Τσιτσαρίτο, ενώ από την άλλη η Κολομβία δεν θα ανταπεξέλθει χωρίς τη βοήθεια του Χάμεζ. Επιπλέον, οι Η.Π.Α. θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την έδρα τους αλλά χωρίς τον Ντόνοβαν τους λείπει η ισχυρή προσωπικότητα που απαιτείται (ποτέ ο Ντέμπσι δεν θα μπορέσει να τον φτάσει).Πέρα από όλα τα παραπάνω πιστεύω ότι και φέτος θα δούμε έκπληξη. Είτε αυτή λέγεται Παραγουάη, είτε Περού, είτε Κόστα Ρίκα.
Κι έτσι έχουμε ήδη αρχίσει έναν μεγάλο μαραθώνιο ποδοσφαίρου που θα διαρκέσει εώς τον επόμενο μήνα. Και αργότερα έρχονται και οι Ολυμπιακοί για να κλείσουν ευχάριστα ένα γεμάτο αθλητικό καλοκαίρι.
Υ.Γ.1. Το ότι η Κολομβία επικράτησε άνετα των Η.Π.Α. μόνο έκπληξη δεν αποτελεί. Ίσως η φετινή ομάδα να είναι η χειρότερη της τελευταίας δεκαετίας και πρέπει και οι ίδιοι να προβληματιστούν για το μέλλον του αντιπροσωπευτικού τους συγκροτήματος. Χωρίς να υπάρχει κάποιο μεγάλο ταλέντο ή κάποιος νέος παίκτης που να κάνει τη διαφορά μάλλον θα αποτελέσει μια τεράστια απογοήτευση φέτος.
Υ.Γ.2.Ελπίζω να μη δούμε κι άλλα παιχνίδια σαν τα χτεσινά. Ένα γκολ μια ολόκληρη μέρα είναι πολύ κακό στατιστικό για Κόπα Αμέρικα.
Υ.Γ.3.Είναι τραγικό που παραλίγο να χάσει το Περού τους 3 πολύτιμους βαθμούς από την αξιόμαχη Αϊτή μόνο και μόνο επειδή ήταν τελείως απρόσεκτοι στα τελειώματα των φάσεων.
Επιμέλεια: Μάριος Κολοβός
Μετά από την περσινή κατάκτηση της Χιλής πολλά μπορούμε να περιμένουμε και φέτος. Μάλιστα, επειδή ουσιαστικά γιορτάζει τα 100 χρόνια από την πρώτη διοργάνωση το Copa America προσκάλεσε και φίλους από τον βορρά να συμμετάσχουν, ενώ στις Η.Π.Α. ανατέθηκε ο ρόλος της διοργανώτριας (κατά τη γνώμη μου λανθασμένα). Έτσι, όλοι εμείς οι μη Αμερικάνοι φίλοι του ποδοσφαίρου μπορούμε να κάνουμε μια προθέρμανση ενόψει Euro.
Για τις δυο ομάδες-σύμβολα της Λατινικής Αμερικής δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά. Αργεντινή και Βραζιλία έχουν και αυτή τη φορά ολοκληρωμένες ομάδες με πολύ λίγες αδυναμίες. Από τη μία η Αργεντινή μπαίνει στη μάχη με τα αστέρια της παρατεταγμένα. Οι Μέσι, Γκαϊτάν, Ντι Μαρία, Μασεράνο και Παστόρε θα πλαισιώνουν τον φορ Ιγκουαίν από τον οποίο για μένα θα κριθούν πολλά για την πορεία της Αργεντινής. Με τόσο ανοιχτές άμυνες θα μπορεί να βρει τα περιθώρια να δημιουργεί πολλές απειλές για σκοράρισμα.
Από την άλλη έχουμε τη Βραζιλία. Χωρίς πολλά από τα αστέρια της (Ντάγκλας Κόστα, Τιάγκο Σίλβα, Νταβίντ Λουίζ και πάνω από όλα Νεϊμάρ) θα προσπαθήσει να κάνει το κάτι παραπάνω. Αν και πολλοί μιλάνε για αποτυχία δεν θα ήθελα να καταδικάσω από την αρχή το νεανικό σύνολο του Ντούντκα καθώς έχει πολλούς εκρηκτικούς και γρήγορους παίκτες τόσο στο κέντρο όσο και στην άμυνα. Το ότι η άμυνα είναι το πρόβλημα ισχύει είτε υπάρχουν είτε όχι ο Τιάγκο Σίλβα και ο Νταβίντ Λουίζ (κατά τη γνώμη μου μαζί δεν ταιριάζουν γιατί ανεβαίνουν και οι δυο ψηλά). Πιστεύω ότι μπορεί να είναι και πιο αξιόπιστη με τον νεαρό Φαμπίνιο που είναι σε εξαιρετική κατάσταση να βοηθάει πίσω ανάλογα με την θέση που θα παίζει αν παίζει βασικός. Η επίθεση για μένα αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα. Προτιμώ Ζόνας λόγω της φοβερής του φόρμας φέτος αλλά και πάλι δεν είμαι σίγουρος πως μπορεί εύκολα να κουβαλήσει την επίθεση της Σελεσάο από μόνος του. Σίγουρα πάντως ο Κουτίνιο και ο Γουίλιαν θα σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος.
Πέρα από τις δυο υπερδυνάμεις εγώ πιστεύω ότι η Χιλή και η Ουρουγουάη αποτελούν δυο επικίνδυνες ομάδες που μπορούν να φτάσουν μέχρι το τέλος. Η Χιλή είναι ίσως η πιο σταθερή ομάδα του τουρνουά και μαζί με την Αργεντινή οι δυο ομάδες που έχουν το πιο οργανωμένο ποδόσφαιρο. Με τον Αλέξις Σάντσεζ στα καλύτερά του θα μπορέσουν άραγε να διατηρήσουν το κύπελλο στη χώρα τους;
Η αγαπημένη μου Ουρουγουάη μπαίνει στη διοργάνωση χωρίς τους πολύ καλούς μέσους του παρελθόντος αλλά με μια επίθεση και μια άμυνα που πολλοί θα ζήλευαν. Αναμφίβολα Σουάρεζ και Καβάνι θα πετούν φωτιές μπροστά, ενώ πίσω οι Ντιέγκο Γοδίν και Χοσέ Χιμένεζ ελπίζουν να μπορέσουν να επιστρετεύσουν τη χημεία που έχουν στην Ατλετικό για να θωρακίσουν τον Μουσλέρα.
Πολλοί θα αναφέρουν ότι το Μεξικό και η Κολομβία θα αποτελέσουν μεγάλες δυνάμεις. Αν και είναι σωστό εν μέρει στηρίζονται κυρίως στις προσπάθειες ενός παίκτη. Από τη μία το Μεξικό στηρίζει τα πάντα στον Τσιτσαρίτο, ενώ από την άλλη η Κολομβία δεν θα ανταπεξέλθει χωρίς τη βοήθεια του Χάμεζ. Επιπλέον, οι Η.Π.Α. θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την έδρα τους αλλά χωρίς τον Ντόνοβαν τους λείπει η ισχυρή προσωπικότητα που απαιτείται (ποτέ ο Ντέμπσι δεν θα μπορέσει να τον φτάσει).Πέρα από όλα τα παραπάνω πιστεύω ότι και φέτος θα δούμε έκπληξη. Είτε αυτή λέγεται Παραγουάη, είτε Περού, είτε Κόστα Ρίκα.
Κι έτσι έχουμε ήδη αρχίσει έναν μεγάλο μαραθώνιο ποδοσφαίρου που θα διαρκέσει εώς τον επόμενο μήνα. Και αργότερα έρχονται και οι Ολυμπιακοί για να κλείσουν ευχάριστα ένα γεμάτο αθλητικό καλοκαίρι.
Υ.Γ.1. Το ότι η Κολομβία επικράτησε άνετα των Η.Π.Α. μόνο έκπληξη δεν αποτελεί. Ίσως η φετινή ομάδα να είναι η χειρότερη της τελευταίας δεκαετίας και πρέπει και οι ίδιοι να προβληματιστούν για το μέλλον του αντιπροσωπευτικού τους συγκροτήματος. Χωρίς να υπάρχει κάποιο μεγάλο ταλέντο ή κάποιος νέος παίκτης που να κάνει τη διαφορά μάλλον θα αποτελέσει μια τεράστια απογοήτευση φέτος.
Υ.Γ.2.Ελπίζω να μη δούμε κι άλλα παιχνίδια σαν τα χτεσινά. Ένα γκολ μια ολόκληρη μέρα είναι πολύ κακό στατιστικό για Κόπα Αμέρικα.
Υ.Γ.3.Είναι τραγικό που παραλίγο να χάσει το Περού τους 3 πολύτιμους βαθμούς από την αξιόμαχη Αϊτή μόνο και μόνο επειδή ήταν τελείως απρόσεκτοι στα τελειώματα των φάσεων.
Επιμέλεια: Μάριος Κολοβός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας