''Οι γονείς θα πρέπει να πάψουν να θεωρούν - και βεβαίως να προσφωνούν - τα παιδιά τους ως πριγκίπισσες και βασιλόπουλα''
Όταν διάβασα για πρώτη φορά την ανωτέρω πρόταση, θεώρησα ότι πρόκειται για ευφάνταστο τρολλάρισμα κάποιας χιουμοριστικής σελίδας του Facebook. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα στην Ελλάδα της κυβέρνησης Τσιπροκαμμένων έμελλε για ακόμη μία φορά να με διαψεύσει περίτρανα. Πρόκειται για μόλις μία εκ των πολλών εξωφρενικών διατάξεων ενός ιδιότυπου ''συμβολαίου τιμής'', εν είδει όρκου, που καλούνται να υπογράψουν μαθητές δημοτικού (!) στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που δρομολογεί ο...συμφοιτητής μου στην Νομική Αθηνών (δεν την τελείωσε ποτέ) και εν ενεργεία Υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης.
Φυσικά, ως θα ανέμενε κανείς από μία αριστερή κυβέρνηση, στον (κατ'ευφημισμόν) ''Παιδαγωγικό Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού'' λάμπουν διά της απουσίας τους διατάξεις αφορώσες την προσευχή, τον εκκλησιασμό και τις μαθητικές παρελάσεις, καθιστώντας εναργή έτσι την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, σε κατάργηση των θεσμών αυτών, που συνυφαίνονται εδώ και δεκαετίες με τον χαρακτήρα της ελληνικής παιδείας. Καλώς ή κακώς, αποτελούμε μία χώρα όπου οι χριστιανοί ορθόδοξοι συνιστούν την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών και η πλήρης απόσχιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από στοιχειώδεις θρησκευτικές εκδηλώσεις δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση, αν αναλογισθούμε ότι δεν παρακωλύουν την διεξαγωγή μαθημάτων και παραμένουν στον πυρήνα τους αμιγώς προαιρετικές. Δεν φαντάζομαι να ισχυριστεί κανείς ότι κατά τα μαθητικά του χρόνια υπέστη την παραμικρή κύρωση, επειδή δεν παρευρέθηκε στην καθιερωμένη πρωινή προσευχή.
Με αυτόν τον sui generis αξιακό κώδικα επιχειρείται. αν μη τι άλλο, από τους κρατούντες εκβιαστικά η αδιάπραγμάτευτη κατήχηση γονέων και μαθητών και η πρόσδεση τους στο άρμα μίας καθεστωτικώς επιβεβλημένης πολιτικής ορθότητας. Καμία χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα στα παγκόσμια χρονικά δεν υπεισήλθε στην ευαίσθητη σφαίρα της διαπαιδαγώγησης των μαθητών από την οικογένειά τους, επιβάλλοντας κρατικά αποδεκτές ή απαράδεκτες προσφωνήσεις και μεθόδους ανατροφής. Γενικά αποφεύγω να προβαίνω σε ισοπεδωτικούς και υπεραπλουστευτικούς παραλληλισμούς με απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά αυτή την φορά η κατακριτέα αναδιάρθρωση του Υπουργείου Παιδείας με αναγκάζει να ανατρέξω σε παρόμοιες μεταρρυθμίσεις των συνταγματαρχών, οι οποίοι εισήγαγαν δηλώσεις φρονημάτων στην δημόσια εκπαίδευση και υποχρεωτικές παρακολουθήσεις εθνικοπατριωτικού προσηλυτισμού και αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Ακόμη και αν οι διατάξεις αυτού του ''συμβολαίου'' σοσιαλιστικού σουρρεαλισμού δεν καταστρατηγούσαν βασικά δικαιώματα γονέων και μαθητών, αναλογίζεται κανείς την δεσμευτική ισχύ, την οποία υποχρεούται να περιβληθεί ένα 10χρονο παιδάκι δημοτικού που προφανώς διέπεται από την φυσιολογική ανωριμότητα και αθωότητα της ηλικίας; Δύναται αντικειμενικά ένας ανήλικος, ούτε καν ευρισκόμενος στο στάδιο της εφηβείας, να τηρήσει απαρέγκλιτα όλους αυτούς τους συμβατικούς όρους και τι κυρώσεις επικρέμανται, αν τους παραβεί;
Θα παρακάμψω τις προ μηνών εξαγγελίες Καμμένου για σύσταση στρατιωτικών λυκείων (ναι, το είπε) και θα σταθώ στις πιο πρόσφατες δηλώσεις Ν. Φίλη, συνεπείς προς τις απαξιωτικές θέσεις της ιδεολογίας του προς το γλωσσικό μας παρελθόν. Ο Υπουργός Παιδείας και όχι κάποιος άσημος αιρετικός γλωσσολόγος υποστήριξε ότι είναι ''παρά φύσιν'' να διδάσκονται περισσότερες ώρες τα Αρχαία από ό,τι τα Νέα Ελληνικά στο σχολείο. Απαύγασμα ημιμάθειας φυσικά το πυροτέχνημα που εκτόξευσε ο Φίλης, αφού οποιοσδήποτε έχει διδαχθεί στοιχειωδώς την ελληνική στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση γνωρίζει πολύ καλά ότι τα Αρχαία δεν είναι ''νεκρή'' γλώσσα, αλλά αποτελούν έναν ζώντα οργανισμό, την πρωταρχική μήτρα από την οποία προήλθε κάθε γραμματικός και συντακτικός τύπος της Νέας Ελληνικής. Αν εξαιρέσει κανείς τα δάνεια από την λατινική, την τουρκική ή άλλες γλώσσες, δεν υπάρχει ούτε μία νεοελληνική λέξη που να μην αναλύεται και να μην εξηγείται ετυμολογικά βάσει της Αρχαίας, η οποία, όπως είναι φυσικό, υπεβλήθη κατά την παρέλευση τόσων αιώνων απειράριθμες απλοποιήσεις και παραφθορές. Το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες σήμερα υποπίπτουν σε συχνά ορθογραφικά ή εκφραστικά σφάλματα οφείλεται στην ελλιπή τους ενασχόληση με την Αρχαία Ελληνική κατά τα μαθητικά τους χρόνια.
Ένα φωτεινό σημείο στην εκπαιδευτική πολιτική Τσίπρα αποτελεί η διατήρηση των πανελληνίων εξετάσεων ως μεθόδου εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς επί Α. Μπαλτά πλήθαιναν εντός του Υπουργείου Παιδείας οι φωνές υπέρ κατάργησης τους και ελεύθερης εισαγωγής στα πολύπαθα πανεπιστήμια, κάτι που θα οδηγούσε σε μία Νομική και μία Ιατρική με...10.000 πρωτοετείς φοιτητές. όπως συνέβη το 1941, εκ των οποίων φυσικά ούτε το ένα δέκατο δεν διαθέτει τα αναγκαία εφόδια για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις μίας τέτοιας σχολής. Βέβαια, οι πανελλήνιες εξετάσεις πλέον προσαρμόστηκαν στα πρότυπα της δεκαετίας του '90, με την μείωση των εξεταζομένων μαθημάτων, σε ένα νεοπαγές σύστημα που ωστόσο προσιδιάζει στις πάλαι ποτέ ''δέσμες''. Αναμφίβολα, ο μικρότερος αριθμός μαθημάτων σε συνδυασμό με τα βατά θέματα (πάγιος τρόπος για να υπερτονιστεί η υπεροχή του νέου έναντι του παλαιού συστήματος) θα οδηγήσουν σε εκτόξευση των βάσεων εισαγωγής, ιδίως στις πρωτοκλασάτες σχολές, όπου θα πρέπει επιτέλους να εφαρμοσθεί σημαντική μείωση εισακτέων, καθώς, μεσούσης της κρίσης, η υλικοτεχνική υποδομή και οι ελλείψεις σε προσωπικό και πόρους δεν επιτρέπουν την υποδοχή εκατοντάδων πρωτοετών, για να μην αναφέρουμε τον καταφανή κορεσμό των περιζήτητων επαγγελμάτων του ιατρού και του δικηγόρου.
Επιμέλεια : Κωνσταντίνος Πούλιος
Όταν διάβασα για πρώτη φορά την ανωτέρω πρόταση, θεώρησα ότι πρόκειται για ευφάνταστο τρολλάρισμα κάποιας χιουμοριστικής σελίδας του Facebook. Δυστυχώς όμως η πραγματικότητα στην Ελλάδα της κυβέρνησης Τσιπροκαμμένων έμελλε για ακόμη μία φορά να με διαψεύσει περίτρανα. Πρόκειται για μόλις μία εκ των πολλών εξωφρενικών διατάξεων ενός ιδιότυπου ''συμβολαίου τιμής'', εν είδει όρκου, που καλούνται να υπογράψουν μαθητές δημοτικού (!) στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που δρομολογεί ο...συμφοιτητής μου στην Νομική Αθηνών (δεν την τελείωσε ποτέ) και εν ενεργεία Υπουργός Παιδείας, Ν. Φίλης.
Φυσικά, ως θα ανέμενε κανείς από μία αριστερή κυβέρνηση, στον (κατ'ευφημισμόν) ''Παιδαγωγικό Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού'' λάμπουν διά της απουσίας τους διατάξεις αφορώσες την προσευχή, τον εκκλησιασμό και τις μαθητικές παρελάσεις, καθιστώντας εναργή έτσι την πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα, σε κατάργηση των θεσμών αυτών, που συνυφαίνονται εδώ και δεκαετίες με τον χαρακτήρα της ελληνικής παιδείας. Καλώς ή κακώς, αποτελούμε μία χώρα όπου οι χριστιανοί ορθόδοξοι συνιστούν την συντριπτική πλειονότητα των πολιτών και η πλήρης απόσχιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας από στοιχειώδεις θρησκευτικές εκδηλώσεις δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση, αν αναλογισθούμε ότι δεν παρακωλύουν την διεξαγωγή μαθημάτων και παραμένουν στον πυρήνα τους αμιγώς προαιρετικές. Δεν φαντάζομαι να ισχυριστεί κανείς ότι κατά τα μαθητικά του χρόνια υπέστη την παραμικρή κύρωση, επειδή δεν παρευρέθηκε στην καθιερωμένη πρωινή προσευχή.
Με αυτόν τον sui generis αξιακό κώδικα επιχειρείται. αν μη τι άλλο, από τους κρατούντες εκβιαστικά η αδιάπραγμάτευτη κατήχηση γονέων και μαθητών και η πρόσδεση τους στο άρμα μίας καθεστωτικώς επιβεβλημένης πολιτικής ορθότητας. Καμία χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα στα παγκόσμια χρονικά δεν υπεισήλθε στην ευαίσθητη σφαίρα της διαπαιδαγώγησης των μαθητών από την οικογένειά τους, επιβάλλοντας κρατικά αποδεκτές ή απαράδεκτες προσφωνήσεις και μεθόδους ανατροφής. Γενικά αποφεύγω να προβαίνω σε ισοπεδωτικούς και υπεραπλουστευτικούς παραλληλισμούς με απολυταρχικά καθεστώτα, αλλά αυτή την φορά η κατακριτέα αναδιάρθρωση του Υπουργείου Παιδείας με αναγκάζει να ανατρέξω σε παρόμοιες μεταρρυθμίσεις των συνταγματαρχών, οι οποίοι εισήγαγαν δηλώσεις φρονημάτων στην δημόσια εκπαίδευση και υποχρεωτικές παρακολουθήσεις εθνικοπατριωτικού προσηλυτισμού και αντικομμουνιστικής προπαγάνδας. Ακόμη και αν οι διατάξεις αυτού του ''συμβολαίου'' σοσιαλιστικού σουρρεαλισμού δεν καταστρατηγούσαν βασικά δικαιώματα γονέων και μαθητών, αναλογίζεται κανείς την δεσμευτική ισχύ, την οποία υποχρεούται να περιβληθεί ένα 10χρονο παιδάκι δημοτικού που προφανώς διέπεται από την φυσιολογική ανωριμότητα και αθωότητα της ηλικίας; Δύναται αντικειμενικά ένας ανήλικος, ούτε καν ευρισκόμενος στο στάδιο της εφηβείας, να τηρήσει απαρέγκλιτα όλους αυτούς τους συμβατικούς όρους και τι κυρώσεις επικρέμανται, αν τους παραβεί;
Θα παρακάμψω τις προ μηνών εξαγγελίες Καμμένου για σύσταση στρατιωτικών λυκείων (ναι, το είπε) και θα σταθώ στις πιο πρόσφατες δηλώσεις Ν. Φίλη, συνεπείς προς τις απαξιωτικές θέσεις της ιδεολογίας του προς το γλωσσικό μας παρελθόν. Ο Υπουργός Παιδείας και όχι κάποιος άσημος αιρετικός γλωσσολόγος υποστήριξε ότι είναι ''παρά φύσιν'' να διδάσκονται περισσότερες ώρες τα Αρχαία από ό,τι τα Νέα Ελληνικά στο σχολείο. Απαύγασμα ημιμάθειας φυσικά το πυροτέχνημα που εκτόξευσε ο Φίλης, αφού οποιοσδήποτε έχει διδαχθεί στοιχειωδώς την ελληνική στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση γνωρίζει πολύ καλά ότι τα Αρχαία δεν είναι ''νεκρή'' γλώσσα, αλλά αποτελούν έναν ζώντα οργανισμό, την πρωταρχική μήτρα από την οποία προήλθε κάθε γραμματικός και συντακτικός τύπος της Νέας Ελληνικής. Αν εξαιρέσει κανείς τα δάνεια από την λατινική, την τουρκική ή άλλες γλώσσες, δεν υπάρχει ούτε μία νεοελληνική λέξη που να μην αναλύεται και να μην εξηγείται ετυμολογικά βάσει της Αρχαίας, η οποία, όπως είναι φυσικό, υπεβλήθη κατά την παρέλευση τόσων αιώνων απειράριθμες απλοποιήσεις και παραφθορές. Το γεγονός ότι πολλοί Έλληνες σήμερα υποπίπτουν σε συχνά ορθογραφικά ή εκφραστικά σφάλματα οφείλεται στην ελλιπή τους ενασχόληση με την Αρχαία Ελληνική κατά τα μαθητικά τους χρόνια.
Ένα φωτεινό σημείο στην εκπαιδευτική πολιτική Τσίπρα αποτελεί η διατήρηση των πανελληνίων εξετάσεων ως μεθόδου εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς επί Α. Μπαλτά πλήθαιναν εντός του Υπουργείου Παιδείας οι φωνές υπέρ κατάργησης τους και ελεύθερης εισαγωγής στα πολύπαθα πανεπιστήμια, κάτι που θα οδηγούσε σε μία Νομική και μία Ιατρική με...10.000 πρωτοετείς φοιτητές. όπως συνέβη το 1941, εκ των οποίων φυσικά ούτε το ένα δέκατο δεν διαθέτει τα αναγκαία εφόδια για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις μίας τέτοιας σχολής. Βέβαια, οι πανελλήνιες εξετάσεις πλέον προσαρμόστηκαν στα πρότυπα της δεκαετίας του '90, με την μείωση των εξεταζομένων μαθημάτων, σε ένα νεοπαγές σύστημα που ωστόσο προσιδιάζει στις πάλαι ποτέ ''δέσμες''. Αναμφίβολα, ο μικρότερος αριθμός μαθημάτων σε συνδυασμό με τα βατά θέματα (πάγιος τρόπος για να υπερτονιστεί η υπεροχή του νέου έναντι του παλαιού συστήματος) θα οδηγήσουν σε εκτόξευση των βάσεων εισαγωγής, ιδίως στις πρωτοκλασάτες σχολές, όπου θα πρέπει επιτέλους να εφαρμοσθεί σημαντική μείωση εισακτέων, καθώς, μεσούσης της κρίσης, η υλικοτεχνική υποδομή και οι ελλείψεις σε προσωπικό και πόρους δεν επιτρέπουν την υποδοχή εκατοντάδων πρωτοετών, για να μην αναφέρουμε τον καταφανή κορεσμό των περιζήτητων επαγγελμάτων του ιατρού και του δικηγόρου.
Επιμέλεια : Κωνσταντίνος Πούλιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας