O Μεγαλύτερος Θρύλος...

Και από τα ξημερώματα του Σαββάτου ο αθλητισμός είναι λιγάκι πιο φτωχός. Καθώς ο μεγαλύτερος και καλύτερος πυγμάχος που έχει περάει ποτέ, Muhammad Ali, άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Φοίνιξ, σε ηλικία 74 ετών έπειτα από 32 χρόνια επίπονης μάχης με τη νόσο Parkinson.

Ο Cassius Marcellus Clay Jr , όπως είναι το πραγματικό όνομα του, γεννήθηκε (17-1-1942) στο Λούισβιλ του Κεντάκι και ξεκίνησε την πυγμαχία σε ηλικία 12 ετών. Διέθετε γρήγορα σαν την αστραπή χέρια και το αριστερό του «jab» (χτύπημα με μικρό άλμα) μπορούσε να κρίνει έναν αγώνα. Συνήθιζε να απευθύνεται με υπεροπτικό και ειρωνικό ύφος προς τους αντιπάλους του, υιοθετώντας για τον εαυτό του το παρατσούκλι The Greatest. Κέρδισε για πρώτη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή εναντίον του Sonny Linston το 1964 όντας αουτσάιντερ, για να τον ανακτήσει ξανά το 1974 εναντίον τοθ George Foreman και να έρθει να τον κατακτήσει μια τελευταία φορά το 1978 απέναντι στον Leon Spinks. Αποσύρθηκε τελικά από την ενεργό δράση το 1981 έχοντας αγωνιστεί σε 61 αγώνες, από τους οποίους κέρδισε του 56 και τους 37 με knoc out.

Αφού διαγνώστηκε με τη νόσο του Parkinson το 1983, λόγω των πολλαπλών χτυπημάτων που είχε δεχθεί στο κεφάλι του, άρχισε να ασχολείται περισσότερο με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Τοποθετήθηκε ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αρνήθηκε επίσης να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, στάση για την οποία του αφαιρέθηκε προσωρινά ο τίτλος του πρωταθλητή.

O άνθρωπος που πετούσε σαν πεταλούδα αλλά τσίμπαγε σαν μέλισσα. Ένας πραγματικός θρύλος, όχι μόνο του box και του αθλητισμού, αλλά ένας θρύλος και εκτός ring. Άλλαξε το όνομα του σε Muhammad Ali επειδή ασπάστηκε το Μουσουλμανισμό. Ακτιβιστής των πολιτικών δικαιωμάτων, επαναπροσδιόρισε το τι σημαίνει να είσαι Αφρο-Αμερικανός αθλητής εκείνη την εποχή, καθώς δεν ήταν και λίγες οι φορές που που δέχθηκε όχι μόνο ρατσιστικά σχόλια αλλά ρατσιστικές αντιδράσεις γενικότερα. Ο ίδιος έγραψε το 1975 στην αυτοβιογραφία του ότι λίγες εβδομάδες μετά την επιστροφή του από τη Ρώμη, όπου είχε κερδίσει το ολυμπιακό μετάλλιο, πέταξε το μετάλλιό του στον ποταμό Οχάιο, εξαιτίας της άρνησης ενός εστιατορίου "μόνο για λευκούς" να δεχτεί τον ίδιο και την παρέα του, κάτι που οδήγησε σε καυγά με τους λευκούς υπεύθυνους ασφαλείας. Τελικά, το χαμένο μετάλλιο αντικαταστάθηκε με ένα άλλο που του έδωσε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή το 1996 στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα.

Ένας θρύλος, που μέχρι και η νόσος του Parkinson πήρε 32 χρόνια να τον λυγίσει. Ήταν , είναι και θα είναι για πάντα ο καλύτερος boxer ( και αθλητής ) που έχει περάσει ποτέ. Σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που μας προσέφερες.

I'm Gonna Show You, How Great I'm...

Επιμέλεια: Γιάννης Τσουβελεκάκης

https://athanatimousikiesti.blogspot.gr