Al Pacino: Το μεγαλύτερο ταλέντο της 7ης τέχνης

 

      Είναι βράδυ, δεν έχεις τι να κάνεις, το Facebook το βαρέθηκες, το laptop δεν έχει μπαταρία και αποφασίζεις να καταφύγεις στην τηλεόραση. Ανοίγεις το "χαζοκούτι", που δεν περιμένεις να έχει τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά ξαφνικά βλέπεις τους τίτλους αρχής μιας τυχαίας ταινίας και "πέφτεις" στο εξής όνομα: Al Pacino!
Αυτό ήταν... το βράδυ σου άλλαξε, απέκτησε άλλο νόημα και για τις υπόλοιπες τρεις ώρες όχι απλά δεν θα βαριέσαι αλλά θα απολαύσεις μία εκπληκτική ερμηνεία. Αυτή την ικανότητα δεν την έχουν πολλοί ηθοποιοί όμως, δηλαδή να σε μαγνητίζουν και να σε τραβάνε μόνο επειδή είδες το όνομα τους στο καστ. Αυτή είναι μια από τις πολλές ικανότητες που έχει ο Al Pacino και σήμερα 25 Απριλίου που κλείνει το 76ο έτος της ζωής του, θα του αποδώσουμε τον φόρο τιμής που του αξίζει.

     Ο Al Pacino γεννήθηκε λοιπόν μια μέρα σαν και σήμερα πριν 76 χρόνια στο Ανατολικό Bronx της Νέας Υόρκης. Μεγάλωσε στο Bronx σε μια διαζευγμένη οικογένεια. Οι γονείς του άνθρωποι του μεροκάματου, μετανάστες από την Σικελία. Ο ίδιος πέρασε πολλά πριν φτάσει στην απόφαση πως θέλει να γίνει ηθοποιός. Έφηβος ακόμα έδωσε εξετάσεις στη θρυλική σχολή υποκριτικής "Actors Studio" αλλά δεν έγινε δεκτός. Δεν το έβαλε κάτω και έδωσε εξετάσεις στο "HB Studio" όπου όχι μόνο έγινε δεκτός αλλά τον πήρε στο πλευρό του ο Charlie Laughton, δάσκαλος στη σχολή που εξελίχθηκε σε μέντορα του. Τέσσερα χρόνια μετά θα ερχόταν η αποδοχή από το "Actors Studio" όπου εκεί θα έβρισκε έναν ακόμα μέντορα τον Lee Strasberg.

     Ο Pacino έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό το 1972 με την ερμηνεία του στο "Godfather" αλλά είχε αρχίσει να απασχολεί στον κύκλο του τρία χρόνια πιο πριν με την ερμηνεία του στην παράσταση "Does a Tiger Wears a Necktie?" δίνοντας του το πρώτο βραβείο Tony. Το 1972 ο Francis Ford Coppola τον προσέγγισε για να του προσφέρει έναν ρόλο στην ταινία του "The Godfather". Η  παραγωγή πίεσε τον Coppola να τον περάσει από casting αλλά ο σκηνοθέτης ήταν σίγουρος ότι αυτός ήταν ο ιδανικός για τον ρόλο του Michael Corleone. Ο Pacino έγινε το μήλο της έριδος μεταξύ σκηνοθέτη και παραγωγής φέρνοντας σε άσχημη θέση τον ίδιο που παρακαλούσε τον Coppola να αποσυρθεί αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος. Ο Pacino τελικά έμεινε και ήταν μαγευτικός κερδίζοντας με την ερμηνεία του την πρώτη υποψηφιότητα για Oscar Β' Ανδρικού ρόλου. Ακόμα και σήμερα σε συνεντεύξεις του ο Al δηλώνει βαθύτατα ευγνώμων για την συνεισφορά του Coppola στην εξέλιξη της καριέρας του. Άδικο δεν έχει, ο Al Pacino μπορεί να μην κέρδισε το Oscar, μπορεί να μην πήγε καν στην απονομή καθώς θεώρησε άδικο το γεγονός ότι ο ρόλος του χαρακτηρίστηκε Β' ανδρικού ρόλου, αλλά μετά το πρώτο "Godfather" η καριέρα του εκτοξεύθηκε. Ο Al έγινε από ένα κοινό όνομα στον κινηματογράφο σε ηθοποιό πρώτης τάξεως.

     Το 1973 είχαμε το "Serpico", το 1974 είχαμε το "Godfather II", το 1975 είχαμε το "Dog Day Afternoon" και το 1978 το "...And Justice for All". Αυτές είναι οι πέντε ακόλουθες ταινίες μετά το πρώτο "Godfather" και όλες του έδωσαν μια υποψηφιότητα για Oscar Α' Ανδρικού ρόλου. Ακολούθησε το 1983 η αξιομνημόνευτη ερμηνεία του ως Tony Montana στο "Scarface" του Brian De Palma, που δεν του έδωσε όμως το χρυσό αγαλματίδιο, ούτε καν την υποψηφιότητά αφού θα ήταν ανήκουστο για την Ακαδημία να βραβεύσει έναν τέτοιου είδους ήρωα. Ο Pacino θα περίμενε μέχρι το 1991 για να ξαναλάβει υποψηφιότητα για Oscar για τον κωμικό ρόλο του στο Dick Tracy αλλά πάλι βρήκε εμπόδιο την εκπληκτική ερμηνεία του Joe Pesci από το "Goodfellas". Η δικαίωση τελικά ήρθε ένα χρόνο μετά. Ο Al Pacino θα ήταν το 1992 υποψήφιος και για Oscar Α' Ανδρικού ρόλου για το "Scent of a Woman" και για Β' Ανδρικού ρόλου για το "Glengarry Glen Ross" όπου τελικά θα κέρδιζε το Oscar για την πρώτη ταινία. Την ώρα της απονομής όλο το κοινό θα του προσέφερε απλόχερα το χειροκρότημα του όρθιο, ήταν η βράβευση ενός θρύλου.

     Ο Pacino συνέχιζε να κάνει ταινίες χωρίς όμως να ξαναγευτεί την ίδια επιτυχία. Έκανε κάποιες πολύ καλές ερμηνείες στην τηλεόραση το 2003 και το 2010 για το "Angels in America" και "You Don't Know Jack" αντίστοιχα, παραλαμβάνοντας από μία Χρυσή Σφαίρα για κάθε ρόλο. Ο Pacino όμως μετά το Oscar έδωσε μεγάλο μέρος της ενέργειας του στη μεγάλη του αγάπη το θέατρο.

     Αυτός ήταν ο Al Pacino ένας ηθοποιός φταγμένος για το "σανίδι" εγκλωβισμένος στην αμερικανική κινηματογραφική πραγματικότητα. Γι αυτό ποτέ του δεν ήταν super star, για αυτό ποτέ δεν απασχόλησε με τίποτα περισσότερο πέρα από την δουλειά του, γι αυτό και δεν έβγαινε σε συνεντεύξεις και γι αυτό και έχανε τα λόγια του στις απονομές των βραβείων. Πάντα ντροπαλός και ήπιων τόνων χωρίς όμως να χάνει το χιούμορ του.

     Ο Jack Nicholson είχε πει κάποτε: "Μεταξύ μας οι ηθοποιοί δεν συζητάμε ποιος είναι ο καλύτερος όλων των εποχών. Όλοι ξέρουμε πως είναι ο Marlon Brando." Εδώ όμως θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω ο Al Pacino είναι ο ηθοποιός που έφερε κάτι θεατρικό που έλειπε από το κινηματογράφο, κάτι το σαιξπηρικό που δεν υπήρχε. Ο Al Pacino είναι ένα φαινόμενο μοναδικό για τον παγκόσμιο κινηματογράφο και δίκαια έχει κερδίσει μια θέση στο Everest της 7ης τέχνης.

Υ.Γ. Η μητέρα του Al Pacino είχε καταγωγή από ένα χωριό της Σικελίας ονόματι Corleone, όπως ακριβώς και η οικογένεια του Michael Corleone που υποδήθηκε στο "Godfather"