Το Υπουργείο Παιδείας, σε συνεργασία με το Υπουργείο Εσωτερικών, ανακοίνωσε ότι από εδώ και στο εξής δε θα χρειάζεται πιστοποιητικό δημοτολογίου για την εγγραφή των παιδιών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Είναι πραγματικά μια πολύ καλή κίνηση όχι μόνο για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και των "άσκοπων εργατικών" ωρών, αλλά και για να γίνει λίγο... ευρύτερη η παιδεία. Ευρύτερη παιδεία σημαίνει δωρεάν παιδεία σε παιδία/εφήβους, που δεν είναι ακόμη Έλληνες πολίτες. Παιδιά προσφύγων, ίσως, ή άλλων μεταναστών που δεν τους έχει δοθεί ακόμη η ελληνική υπηκοότητα. Δε θα ασχοληθώ, όμως, με αυτό το θέμα στο παρόν άρθρο.
Σίγουρα αυτή η κίνηση ενέχει θετικές συνέπειες σε μερικούς τομείς και prima facie δε διακρίνω κάποια αρνητική συνέπεια. Είναι, όμως, το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να καταπολεμηθεί, ή είναι κάτι απλό, μια μικρή... "νίκη" για να φανεί ότι το Υπουργείο Παιδείας αυτής της κυβέρνησης έκανε κάτι; Θέλει, δηλαδή, ο κ. Φίλης να μας πει ότι το σημαντικότερο πρόβλημα της ελληνικής παιδείας είναι η γραφειοκρατία; Δεν είναι και πολύ πεισιτκό.
Σε πολλά νησιά οι μαθητές κάνουν... ένα μικρό "ταξίδι" για να μπορέσουν να μάθουν γράμματα και να μορφωθούν. Μεταξύ αυτών, παιδιά από νησιά πρέπει να παίρνουν πλοίο στις 06:00 για να μπορούν να είναι στο σχολείο του γειτονικού νησιού κατά τις 08:00, αλλά λίγα μποφόρ να έχει και δε θα πάνε σχολείο. Για να μην αναφερθώ περισσότερο στην έλλειψη υποδομών ανά την Ελλάδα, τί θα γίνει με την έλλειψη προσωπικού, με όλους τους αποσπασμένους καθηγητές; Μέχρι και τον Ιανουάριο υπήρχαν περισσότεροι από 1000 αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, ενώ από την αρχή της χρονιάς σε πάρα πολλά δημόσια σχολεία είχαν έλλειψη ειδικών εκπαιδευτικών. Για να δώσω και ένα παράδειγμα, πολλοί καθηγητές, οι οποιίοι είναι Φυσικοί, έπρεπε να διδάξουν γεωγραφία ή χημεία.
Δυστυχώς, όμως, η έλλειψη προσωπικού/ειδικών ίσως είναι μικρότερο πρόβλημα μπροστά στην παιδεία αυτήν καθ'αυτήν. Πλέον είναι τόσο "πανελληνιο-κεντρικά" τα πρότυπα της παιδείας και η παραπαιδεία διαρκώς ανθίζει. Δεν υπάρχει έγνοια για μόρφωση, για εσωτερική καλλιέργεια, αλλά για διάκριση και βαθμούς. Οι μαθητές πιέζονται και συσσωρεύουν άχρηστες, εν τέλει, γνώσεις απλώς για να γράψουν ένα 20. Αυτό θέλουμε; Ανθρώπους αγχωμένους και παπαγάλους από τα 18 τους χρόνια; Δεν είναι, άραγε, σαν να υφίστανται αυτοί οι άνθρωποι έναν... πνευματικό κατακερματισμό; Και αυτό γίνεται σίγουρα στη θεωρητική κατεύθυνση, αλλά πλέον και στις υπόλοιπες κατευθύνσεις που μαθαίνουν οι μαθητές παπαγαλία πρότυπα λύσης ασκήσεων. Εδώ υπάρχουν μαθητές που μαθαίνουν αποστηθίζοντας εκθέσεις ολόκληρες για να γράψουν καλά στις πανελλήνιες. Θεωρώ πως έχει φτάσει στα άκρα η κατάσταση και πρέπει να αλλάξει άρδην το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας.
Ας μιλήσουμε και για την έλλειψη μουσικών και τεχνικών λυκείων. Άμα θέλει κάποιος να ασχοληθεί με τις τέχνες εν Ελλάδι είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Όχι επειδή δεν είναι ταλαντούχος, αλλά διότι η κυβερνησή μας δε νοιάζεται (ούτε οι προηγούμενες νοιάστηκαν) να "παράξουν" πνευματικούς ανθρώπους. Λες και νοιάζεται κανείς να μάθει μουσική στους μαθητές, ή λες και νοιάζεται κανείς εάν κάποιος θέλει να πάει σε μουσικό λύκειο. Κανείς δε νοιάζεται, ως φαίνεται. ΕΠΑΛ. Καλό το αστείο μου, έ κ. Φίλη; Ποιός νοιάζεται και για αυτά, έ; Ποιός νοιάζεται που είναι ένα χάλι, που οι μαθητές δε λαμβάνουν ουσιαστική γνώση και κανένας δεν μπορεί να τους κατευθύνει σωστά; Κανένας δε νοιάζεται, ως φαίνεται. Να μιλήσουμε και για νυχτερινά λύκεια; Για ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να πάρουν το χαρτί λυκείου γιατί έκαναν λάθη όταν ήταν μικρότεροι και τώρα έχουν μετανιώσει; Ασχέτως των λόγων τους, γιατί δεν αξίζουν να γυρίσουν στο λύκειο; Και δεν είναι μόνο αυτοί, αλλά και έφηβοι, οι οποίοι εργάζονται για να μπορούν να φάνε και κατ'επέκταση δεν μπορούν να πάνε σε πρωινό σχολείο. Γιατί δε νοιαζόμαστε ούτε για αυτούς;
Νομίζω ο κάθε αναγνώστης αυτού του άρθρου έχει καταλάβει τη γενικότερη εικόνα της παιδείας στην Ελλάδα. Κι όμως, η κυβέρνηση πανηγυρίζει τη νίκη της. Πανηγυρίζει που θα μειωθεί η γραφειοκρατία. Από ότι φαίνεται τα υπόλοιπα προβλήματα είτε είναι μέσα στο κεφάλι μου, είτε δε χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης. Μπράβο, λοιπόν, κ. Φίλη.
Επιμέλεια: Βασίλης Κατσάμπας
Σε πολλά νησιά οι μαθητές κάνουν... ένα μικρό "ταξίδι" για να μπορέσουν να μάθουν γράμματα και να μορφωθούν. Μεταξύ αυτών, παιδιά από νησιά πρέπει να παίρνουν πλοίο στις 06:00 για να μπορούν να είναι στο σχολείο του γειτονικού νησιού κατά τις 08:00, αλλά λίγα μποφόρ να έχει και δε θα πάνε σχολείο. Για να μην αναφερθώ περισσότερο στην έλλειψη υποδομών ανά την Ελλάδα, τί θα γίνει με την έλλειψη προσωπικού, με όλους τους αποσπασμένους καθηγητές; Μέχρι και τον Ιανουάριο υπήρχαν περισσότεροι από 1000 αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, ενώ από την αρχή της χρονιάς σε πάρα πολλά δημόσια σχολεία είχαν έλλειψη ειδικών εκπαιδευτικών. Για να δώσω και ένα παράδειγμα, πολλοί καθηγητές, οι οποιίοι είναι Φυσικοί, έπρεπε να διδάξουν γεωγραφία ή χημεία.
Δυστυχώς, όμως, η έλλειψη προσωπικού/ειδικών ίσως είναι μικρότερο πρόβλημα μπροστά στην παιδεία αυτήν καθ'αυτήν. Πλέον είναι τόσο "πανελληνιο-κεντρικά" τα πρότυπα της παιδείας και η παραπαιδεία διαρκώς ανθίζει. Δεν υπάρχει έγνοια για μόρφωση, για εσωτερική καλλιέργεια, αλλά για διάκριση και βαθμούς. Οι μαθητές πιέζονται και συσσωρεύουν άχρηστες, εν τέλει, γνώσεις απλώς για να γράψουν ένα 20. Αυτό θέλουμε; Ανθρώπους αγχωμένους και παπαγάλους από τα 18 τους χρόνια; Δεν είναι, άραγε, σαν να υφίστανται αυτοί οι άνθρωποι έναν... πνευματικό κατακερματισμό; Και αυτό γίνεται σίγουρα στη θεωρητική κατεύθυνση, αλλά πλέον και στις υπόλοιπες κατευθύνσεις που μαθαίνουν οι μαθητές παπαγαλία πρότυπα λύσης ασκήσεων. Εδώ υπάρχουν μαθητές που μαθαίνουν αποστηθίζοντας εκθέσεις ολόκληρες για να γράψουν καλά στις πανελλήνιες. Θεωρώ πως έχει φτάσει στα άκρα η κατάσταση και πρέπει να αλλάξει άρδην το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας.
Ας μιλήσουμε και για την έλλειψη μουσικών και τεχνικών λυκείων. Άμα θέλει κάποιος να ασχοληθεί με τις τέχνες εν Ελλάδι είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Όχι επειδή δεν είναι ταλαντούχος, αλλά διότι η κυβερνησή μας δε νοιάζεται (ούτε οι προηγούμενες νοιάστηκαν) να "παράξουν" πνευματικούς ανθρώπους. Λες και νοιάζεται κανείς να μάθει μουσική στους μαθητές, ή λες και νοιάζεται κανείς εάν κάποιος θέλει να πάει σε μουσικό λύκειο. Κανείς δε νοιάζεται, ως φαίνεται. ΕΠΑΛ. Καλό το αστείο μου, έ κ. Φίλη; Ποιός νοιάζεται και για αυτά, έ; Ποιός νοιάζεται που είναι ένα χάλι, που οι μαθητές δε λαμβάνουν ουσιαστική γνώση και κανένας δεν μπορεί να τους κατευθύνει σωστά; Κανένας δε νοιάζεται, ως φαίνεται. Να μιλήσουμε και για νυχτερινά λύκεια; Για ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να πάρουν το χαρτί λυκείου γιατί έκαναν λάθη όταν ήταν μικρότεροι και τώρα έχουν μετανιώσει; Ασχέτως των λόγων τους, γιατί δεν αξίζουν να γυρίσουν στο λύκειο; Και δεν είναι μόνο αυτοί, αλλά και έφηβοι, οι οποίοι εργάζονται για να μπορούν να φάνε και κατ'επέκταση δεν μπορούν να πάνε σε πρωινό σχολείο. Γιατί δε νοιαζόμαστε ούτε για αυτούς;
Νομίζω ο κάθε αναγνώστης αυτού του άρθρου έχει καταλάβει τη γενικότερη εικόνα της παιδείας στην Ελλάδα. Κι όμως, η κυβέρνηση πανηγυρίζει τη νίκη της. Πανηγυρίζει που θα μειωθεί η γραφειοκρατία. Από ότι φαίνεται τα υπόλοιπα προβλήματα είτε είναι μέσα στο κεφάλι μου, είτε δε χρήζουν ειδικής αντιμετώπισης. Μπράβο, λοιπόν, κ. Φίλη.
Επιμέλεια: Βασίλης Κατσάμπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας