Δια... πυρός και σιδήρου

Panama Papers ή αλλιώς η μεγαλύτερη διαρροή εγγράφων όλων των εποχών. Η Suddeutsche Zeitung δημοσίευεσε πάρα πολλά έγγραφα, μέσω των οποίων αποκαλύπτεται ένα τεράστιο κύκλωμα διαφθοράς και απάτης. Μέσα από αυτά τα έγγραφα, αρχηγοί κρατών, πολιτικοί και άλλα δημόσια πρόσωπα, φαίνεται ότι "ξέπλεναν" χρήματα. Είναι περίεργο ονόματα δημοσίων προσώπων, όπως αυτό του πατέρα του David Cameron (πρωθυπουργός Ηνωμένου Βασιλείου), να φιγουράρουν στην ίδια λίστα με ονόματα μεγάλων εμπόρων ναρκωτικών (δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω κάποιο στη συγκεκριμένη λίστα). Όλες αυτές οι... συμπτώσεις μπορούν να βάλουν τον καθένα σε σκέψεις. Αλήθεια, πόσο διεφθαρμένος είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε;

Η άνωθεν ερώτηση θα λειτουργούσε σαν πολύ καλή "πάσα" για να μιλήσει κάποιος για θεωρίες συνωμοσίας, αλλά δε θέλω να περάσω αυτό το μήνυμα. Ακόμη και στην Ελλάδα έχουμε φαινόμενα διαφθοράς, τα οποία δεν έχουν καταπολεμηθεί από καμία κυβέρνηση, ασχέτως των προκηρύξεων τους. Σκάνδαλα, όπου δαπανήθηκαν κρατικά λεφτά, για να ζήσουν καλύτερα οι κυβερνώντες και κανείς δεν κάνει -και πλέον δε λέει/γράφει- τίποτα για αυτά. Κι όμως, πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα προβλήματα. Πρέπει ο Εισαγγελέας να υιοθετήσει μια σκληρότερη στάση απέναντι σε τέτοιου είδους ζητήματα και να κινηθεί εντός του νόμου για να επιστραφούν τα "κλοπιμαία" στον ελληνικό λαό. Ήδη το όνομα του κ. Παπασταύρου βρέθηκε στα Panama Papers. Ο εισαγγελέας, λοιπόν, γιατί να μη διεξάγει κάποιον έλεγχο του πώς προέκυψαν αυτά τα χρήματα εκεί; Εάν είναι όντως ξέπλυμα χρημάτων, πέραν της ελευθερίας του που δε θα τη στερηθεί ο κ. Παπασταύρου, γιατί τα χρήματα του να διατηρηθούν στο εξωτερικό; 

Σίγουρα κάποια πράγματα δεν μπορούν να γίνουν, αλλά μπορούν να επιβληθούν χρηματικές ποινές, όπου θα αποζημίωσουν ως αρμόζειν το ελληνικό κράτος και κατ'επέκταση τους πολίτες. Ας δούμε λίγο το πρόβλημα από μια περισσότερο κοινωνική πτυχή. Εάν υποθέσουμε ότι όντως τα χρήματα αυτά έχουν βρεθεί στον Παναμά, χάριν παράνομων δραστηριοτήτων. Εάν υποθέσουμε, επίσης, ότι αυτά τα χρήματα δεν μπορούν να μετακινηθούν από τον Παναμά χωρίς την έγκριση του κ. Παπασταύρου. Με αυτές τις μεταβλητές, ποιά πρέπει να είναι η λύση; 

Η λύση, κατά τη γνώμη του γράφοντος, θα πρέπει να είναι η εξής: Ο κ. Παπασταύρου να δουλεύει μέρα και νύχτα και να πληρώνει τους φόρους οικογενειών, οι οποίες έχουν πληγεί από την κρίση και δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Να πληρώνει τους φόρους αυτών των οικογενειών μέχρι, ουσιαστικά, να έχουν δοθεί πίσω τα παρανόμως κτηθέντα χρήματα. Κριτήριο θα είναι το εισόδημα μιας οικογένειας σε συνδυασμό με οποιαδήποτε καθυστέρηση στην πληρωμή φόρων ή άλλων υποχρεώσεων (π.χ. δάνειο από Τράπεζα). Στην χειρότερη των περιπτώσεων, ας μην πληρώσει τους φόρους αυτών των οικογενειών, αλλά άλλες δυσχερείς υποχρεώσεις που δεν μπορούν να αναληφθούν την προκειμένη στιγμή. Με αυτόν τον τρόπο και θα τιμωρηθεί ο ίδιος και θα υπάρξει μια κοινωνική απελευθέρωση, καθώς θα μπορέσουν να ζήσουν κάπως πιο αξιοπρεπώς οικογένεις, οι οποίες χαροπαλεύουν τα τελευταία χρόνια. Σκεφτείτε τώρα να γίνει αυτό για όλα τα προηγούμενα χρηματικά σκάνδαλα εν Ελλάδι. Δε θα ζούσαμε ίσως σε έναν καλύτερο περιβάλλον; Δε θα ανέβαινε το βιοτικό επίπεδο, εφόσον πολλοί άνθρωποι θα έβρισκαν τρόπο να πληρώσουν τους φόρους τους και να έχουν μια έγνοια λιγότερη; Όταν, λοιπόν κάποιος εξαπατά το κοινωνικό σύνολο, η μόνη λύση είναι να τιμωρηθεί κατά τέτοιον τρόπο, ώστε το κοινωνικό σύνολο να ευεργετηθεί.

Επιμέλεια: Βασίλης Κατσάμπας