Κι όμως ο Ρουπακιάς είναι Σπίτι του

Κυριακή πρωί σήμερα και ο Γιώργος Ρουπακιάς σηκώθηκε από το κρεβάτι του, έφτιαξε καφέ, άνοιξε την τηλεόραση και έκατσε στον καναπέ να διαβάσει την εφημερίδα του. ΣΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΕΒΗ ΤΙΠΟΤΑ.Όμως όχι. Συνέβη.

Βράδυ 18 Σεπτεμβρίου 2013 στο Κερατσίνι.
Ο Παύλος Φύσσας βγαίνει από μια καφετέρια με τους φίλους και τη Χρύσα την κοπέλα του και βλέπει απέναντι του 40 χρυσαυγήτες. Διώχνει τους φίλους του και αρχίζει να παλεύει με τους 3 που έκαναν κίνηση προς το μέρος του. Την ίδια ώρα η Χρύσα εκλιπαρεί τους 4 αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, που βρίσκονται 100 μέτρα από το σημείο να βοηθήσουν (να κάνουν τη δουλειά τους για την ακρίβεια) και εκείνοι φοβισμένοι, μένουν εντελώς απαθείς. Ο Παύλος όμως είναι πραγματικό "θηρίο" και καταφέρνει και τους απωθεί. Και τότε ένα αυτοκίνητο μπαίνει στο δρόμο ανάποδα, σταματάει δίπλα στον Παύλο, βγαίνει ο εικονιζόμενος δεξιά και τον μαχαιρώνει. Και ο Παύλος πεθαίνει στα χέρια της κοπέλας του.
Και εγώ έχω μια απορία. : ΓΙΑΤΙ ; ΓΙΑΤΙ ; Γιατί να σκοτώσεις κάποιον μόνο και μόνο επειδή διαφωνεί ιδεολογικά με σένα ; Γιατί να σκοτώσεις κάποιον που ενώ διαφωνεί μαζί σου δε σε έχει πειράξει ποτέ ; Απάντηση : Γιατί είσαι φασίστας. Αυτό είναι ο φασισμός παιδιά, το να δολοφονείς κάποιον εν ψυχρώ γιατί διαφωνείτε, είναι ένα άρρωστο πράγμα που μόνο στα πλαίσια του φασισμού μπορεί να υπάρξει.

Ας δούμε τώρα περιληπτικά το κατηγορητήριο. Ο Ρουπακιάς, μέλος της Χρυσής Αυγής και μάλιστα με ηγετικό ρόλο (δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να το αμφισβητεί αυτό, ακόμα και ο ίδιος το παραδέχεται) στις 18/9/2013 δολοφόνησε στο Κερατσίνι τον Παύλο Φύσσα. Η δολοφονία όπως αναφέρει το πόρισμα των ανακριτριών έγινε μετά από εντολή του Γιάννη Λαγού, βουλευτή της Χρυσής Αυγής, η οποία δόθηκε μέσω sms. Ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος έχει δηλώσει ότι το κόμμα του αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη της δολοφονίας Φύσσα. Μέλη και πρωτοκλασάτοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής διώκονται ποινικά με την κατηγορία της συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση εξαιτίας τόσο της δολοφονίας στο Κερατσίνι όσο και για άλλες εγκληματικές πράξεις. Το αντεπιχείρημα που προβάλλουν για την υπεράσπισή τους, για κάποιον που γνωρίζει στοιχειωδώς ποινικό δίκαιο, είναι γελοίο. Λένε ότι δεν υπάρχει σχέση των κατηγορούμενων με διαπραττόμενο έγκλημα. Μα αν υπήρχε τέτοια σχέση θα κατηγορούνταν για ηθική αυτουργία ή συνέργεια. Η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης έγκειται στη συμμετοχή και στο δόλο της συμμετοχής σε ομάδα που έχει δημιουργηθεί για να τελεί εγκληματικές πράξεις. Τι υποστηρίζουν δηλαδή; Ότι ο Κασιδιάρης μόλις άκουσε για τη δολοφονία "έπεσε απο τα σύννεφα" ; Ξέρω γελάσατε.
Μετά από όλα αυτά, πραγματικά υπάρχει στην Ελλάδα πλέον νουνεχής άνθρωπος, που να θεωρεί ότι είναι ένα δημοκρατικό κόμμα ; Πόσο θα ήθελα να απαντήσω όχι. Η Χρυσή Αυγή στις τελευταίες εκλογές μετά από όλα αυτά που έχουν γίνει πήρε 7%, είναι το τρίτο κόμμα σε έδρες στη βουλή και ψηφίστηκε από περισσότερους από 500000 Έλληνες. Πόσο λυπηρό για τη χώρα μας. Νομίζω είναι ένα ακόμα δείγμα της κατάντιας μας σαν κράτος και σαν κοινωνία, το να προσπαθούμε να βρούμε λύση στα προβληματά μας ψηφίζοντας δολοφόνους.
Κι εδώ που φτάσαμε τι έμεινε; Τουλάχιστον να αποδοθεί δικαιοσύνη. Πρέπει να τιμωρηθεί έστω ο Ρουπακιάς για να ησυχάσει η ψυχή του Παύλου και να καταλαγιάσει όσο είναι δυνατό η οργή φίλων, συγγενών και ειδικά της μητέρας του, της οποίας η δύναμη προσωπικά με έχει συγκινήσει απίστευτα.

Και τελικά τι γίνεται ; Ενώ ο δολοφόνος έχει ομολογήσει το έγκλημα του, οι συνήγοροί του καθυστερούν με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο τη διεξαγωγή της δίκης και αυτό συνδυαζόμενο με την απαράδεκτη οργάνωση και βραδύτητα των δικαστικών διαδικασιών οδηγεί στο να περάσουν 18 μήνες από το έγκλημα. Και εδώ έρχεται το δίκαιο νομικό μας σύστημα και λέει ότι δε με αφορά ακόμα κι αν ο δολοφόνος έχει ομολογήσει το έγκλημα, δε με αφορά αν από τις μέχρι τώρα μαρτυρίες και ανακρίσεις αποδεικνύεται με κάθε τρόπο ότι ο Ρουπακιάς δεν είχε κανένα ψυχοσωματικό πρόβλημα, που θα μπορούσε να οδηγήσει στο να μη του καταλογιστεί το έγκλημα, δε με αφορά ότι ο Ρουπακιάς θα καταδικαστεί σε τουλάχιστον ισόβια όταν ολοκληρωθεί η δίκη, απλώς επειδή πέρασαν 18 μήνες τον αφήνω ελεύθερο. Ξεμένω από χαρακτηρισμούς.
Στην Ελλάδα λοιπόν έχουμε διάκριση των εξουσιών. Πάμε να δούμε πώς λειτούργησαν σε αυτή την υπόθεση οι 3 εξουσίες. Η εκτελεστική, η οποία εκφράζεται και μέσω του κρατικού εξαναγκασμού από τα σώματα ασφαλείας, δε βοήθησε τον Παύλο, ενώ ήταν δίπλα στο περιστατικό και επέτρεψε να δολοφονηθεί. Η νομοθετική, που εκφράζεται μέσω της βουλής στο κράτος μας, περιλαμβάνει σαν τρίτο σε δύναμη κόμμα την οργάνωση που αποδεδειγμένα σκότωσε τον Παύλο. Τέλος, η δικαστική που επέτρεψε στον δολοφόνο να διαφύγει της δίκης και μετά από 18 μήνες να πάει σπίτι του. Τα σχόλια δικά σας.
Ένα είναι σίγουρο. Ότι ό Παύλος με μια μπύρα στο χέρι θα μας κοιτάει από ψηλά και θα γελάει.

Επιμέλεια : Λάμπρος Αναστασό