Απίστευτο κι όμως ...λογικό!

 Ναι ο Ολυμπιακός είναι εκτός TOP-8.. Απίστευτο; Αν κάναμε την ίδια ερώτηση πριν από 7-8 χρόνια, νομίζω όχι απλά δε θα μας φαινόταν απίστευτο αλλά και πολύ λογικό. Αλλά σήμερα τα δεδομένα έχουν αλλάξει.

Από το 2009 μέχρι σήμερα ο μπασκετικός Ολυμπιακός μετράει 5 συμμετοχές σε Final-four, εκ των οποίων δύο έχει κατακτήσει το τρόπαιο και άλλες δύο έχει φτάσει μέχρι τον τελικό. Και το αξιοσημείωτο είναι ότι και τις τέσσερις αυτές φορές,  έχει πάει στον τελικό με διαφορετικό προπονητή, δηλαδή με διαφορετική φιλοσοφία. Κρίνοντας, λοιπόν, βάσει αυτών των στοιχείων, πράγματι είναι αναπάντεχος ένας τόσο πρόωρος αποκλεισμός. Αν εξετάσουμε όμως με προσοχή την ομάδα από την αρχή της χρονιάς, θα διαπιστώσουμε ότι ο αποκλεισμός αυτός δεν είναι και τόσο παράλογος. Πάμε να δούμε!

Αυτό που μας έκανε να αποχαιρετήσουμε την Euroleague τόσο νωρίς δεν ήταν ούτε μία κακή βραδιά, ούτε ένα αναπάντεχο αποτέλεσμα, ούτε μόνο η ατυχία. Ήταν ένας μεγάλος αριθμός παραγόντων που όλοι μαζί έκλεισαν την πόρτα της συνέχειας στην επόμενη φάση.

Καταρχάς, ο κακός για μένα σχεδιασμός. Σου φεύγουν Σλούκας και Ντάνστον, δύο βασικοί πυλώνες της ομάδας σου σε δύο νευραλγικές θέσεις και δεν ανανεώνεις τη συνεργασία σου με Ντάρντεν, έναν έμπειρο παίχτη που για μένα βοήθησε την ομάδα και κυρίως στους τελικούς,  με Πέτγουεϊ, που κατέβαζε ένα σωρό ριμπάουντ-τομέας που ο φετινός ολυμπιακός είχε μεγάλο πρόβλημα- και έδινε πολλές λύσεις πίσω από τη γραμμή των 6.75 και μάλιστα σε σημεία πολύ κρίσιμα για την έκβαση του παιχνιδιού, δίνοντας ώθηση στην ομάδα και με Λαφαγιέτ, που αποτελούσε μία απλά καλή λύση στην επίθεση, χωρίς βέβαια να βλέπουμε κάτι το ιδιαίτερο. Και ναι μεν, τους δύο πρώτους τους αντικαθιστάς με Χάκετ και Γιάνγκ, παιδιά που έδειχναν ότι μπορούσαν να πλησιάσουν την απόδοση των δύο πρώτων- αν  και μεταξύ μας το κενό του Σλούκα δύσκολα μπορούσε να καλυφθεί- για τους δε υπόλοιπους τι κάνεις; Ναι θα συμφωνήσω ότι και οι τρεις τους δεν ήταν ό,τι καλύτερο έχει περάσει από τον Oλυμπιακό, αλλά εφόσον τους ΄΄διώχνεις΄΄ περιμένεις να δεις κάτι καλύτερο. Και πώς τους αντικαθιστάς; Στη θέση του Λαφαγιέτ αποκτάς το Στρόμπερι και παίρνεις και τον Αθηναίου, στο 3 που φεύγει ο Ντάρντεν έχεις τον Παπαπέτρου, που σου επιστρέφει σχεδόν μετά από τραυματισμό ενός χρόνου και περιμένεις πολλά από αυτόν και στο 4 βασίζεσαι στους Αγραβάνη και Τσαϊρέλη, για να βοηθήσουν τον Πρίντεζη. Από αυτούς τους πέντε φετινούς παίχτες, με εξαίρεση τον Παπαπέτρου- που κι αυτός δεν έδειξε τόση βελτίωση όση περιμέναμε- προσωπικά θεωρώ ότι δεν πήραμε τίποτα. Και ο κακός σχεδιασμός φάνηκε από τις προσθήκες που έκανε μέσα στη χρονιά. Αλλά και αυτές...!! Ένας ανύπαρκτος εντός γηπέδου Τζόνσον-Όντομ, ένας Τζέιμς που τον παίρνεις και τον διώχνεις κακήν κακώς, ένας Ουόρικ που βοηθάει όσο μπορεί και ένας Παπανικολάου που προφανώς αγωνίζεται με το ίδιο πάθος και ένταση αλλά εμφανώς του λείπουν λεπτά συμμετοχής.

Δεύτερον,  σε άμεση συνάρτηση με τον κακό σχεδιασμό βρίσκεται η φιλοσοφία του προπονητή, μία φιλοσοφία καθαρά αμυντική, μία φιλοσοφία του να μη φάμε αν γίνεται κανένα πόντο και να βάλουμε μισό για να κερδίσουμε. Ναι, κι εγώ σα φίλαθλος είμαι υπέρ της σκληρής άμυνας, αλλά να έχεις και παίχτες που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της επίθεσης, να έχεις και παίχτες που να μπορούν να σκοτώσουν τον αντίπαλο. Ο φετινός ολυμπιακός, βλέποντας τον από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια, ήξερες ότι θα βασιστεί επιθετικά στους Σπανούλη, Λοτζέσκι, Πρίντεζη και Χάκετ. Ο Σπανούλης δεν ήταν ο γνωστός Σπανούλης των προηγούμενων χρόνων, ο Λοτζέσκι όλο τραυματισμούς και ατυχίες και ο Χάκετ άργησε να πάρει μπρος αλλά τελικά συνεισέφερε, όχι όμως τα αναμενόμενα. Και έχεις έναν Πρίντεζη που επιθετικά έχει τραβήξει όλο το κουπί της ομάδας μόνος του. Γίνεται με μόνο ένα σταθερό επιθετικά παίχτη να πας παρακάτω;

Τρίτον, οι –αναθεματισμένοι- τραυματισμοί. Χάνεις στην αρχή –σχεδόν-και για το υπόλοιπο  της χρονιάς το βασικό σου και πολλά υποσχόμενο πεντάρι και έχεις τον καλύτερο σου σουτέρ, το Λοτζέσκι, σχεδόν εδώ και 4 μήνες έξω λόγω τραυματισμού αρχικά και προβλήματος με τη σπλήνα του στη συνέχεια-αν είναι ποτέ δυνατόν. Είναι ενδεικτικό ότι ο ολυμπιακός έχει επιθετικά κατά μέσο όρο περίπου 69 πόντους χωρίς και 80 με το Λοτζέσκι. Τώρα, στα δύο τελευτάια παιχνίδια με Χίμκι και Τσσκα χάνεις τον Πρίντεζη και το Χάκετ.

Τέταρτον, το κεφάλαιο Σπανούλης νομίζω αξίζει ειδικής αναφοράς. Ο μεγάλος αρχηγός ήταν πιο κάτω στα στάνταρ του σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Δεν μπόρεσε να δώσει αυτό που περιμένει ο προπονητής αλλά και ο κόσμος του Ολυμπιακού από αυτόν. Και κακά τα ψέματα όταν ο Σπανούλης είναι πεσμένος, πέφτει και η υπόλοιπη ομάδα.

Πέμπτον και τελευταίο, πας και πέφτεις στον πιο δύσκολο όμιλο όλων των εποχών μαζί με Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Τσσκα και Χίμκι, αλλά και τη Λαμποράλ που αποδείχθηκα πολύ σκληροτράχηλη και πέρασε μάλιστα ως δεύτερη. Για να λέμε όμως ΄΄του στραβού το δίκιο΄΄, δε σε απέκλεισε ούτε η ήττα από τη τσσκα στη Ρωσία, που της έδωσαν 35 βολές, ούτε από τη Χίμκι που ο Σβεντ και ο Κοπονεν ακόμα βάζουν τρίποντα. Ήταν οι 3 ΄΄σφαλιάρες΄΄, δύο από τη Μπάμπεργκ και μία από τη Ζαλγκίρις.

Για να συνοψίσουμε, εγώ αυτό που είδα από το φετινό ευρωπαϊκό Ολυμπιακό ήταν μία πλήρης αστάθεια. Ξεκινάς και περνάς ομαλά από την πρώτη φάση. Στο TOP-16 παίζεις απίστευτα με Μπαρτσελόνα και Λαμποράλ και κάνεις τρεις συνεχόμενες ήττες, με τις δύο πρώτες από Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις να είναι εντελώς αναπάντεχες. Στο δεύτερο γύρω ΄΄καταπίνεις ζωντανή΄΄ τη Ρεάλ και σε μία βδομάδα τρως 30 πόντους μέσα στη Χίμκι. Καταφέρνεις να κερδίσεις μέσα-έξω την ομάδα που πέρασε δεύτερη-τη Λαμποράλ- και χάνεις από την τελευταία-τη Ζαλγκίρις- με 20 πόντους.

Έτσι είναι ,όμως, οι ομάδες. Δεν μπορείς συνέχεια να πρωταγωνιστείς. Δε νομίζω ότι κανένας ολυμπιακός είναι στενοχωρημένος από την ομάδα του. Πιο πολύ απογοητευμένος είναι που είδε την ομάδα, που ξέρει ότι παλεύει μέχρι το τέλος να έχει αποκλειστεί πριν καν παίξει το τελευταίο της παιχνίδι και να αποκλείεται τόσο νωρίς από τη διοργάνωση. Ας ελπίσουμε η χρονιά αυτή να ήταν απλώς μεταβατική και του χρόνου να δούμε το γνωστό μαχητικό Ολυμπιακό.

 

ΥΓ1. Ένα πολύ μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Πρίντεζη, που το παιδί έβγαλε μια χρονιά πραγματικά μόνος του, όντας πλήρως σταθερός στην απόδοση του

ΥΓ2. Ας παραδεχτούμε ότι όλοι πιστέψαμε ότι η ομάδα θα μπορούσε να κάνει το 4 στα 4 στα τελευταία παιχνίδια και να προκριθεί παρά το πολύ δύσκολο πρόγραμμα. Δε νομίζω ότι υπάρχει ολυμπιακός που δεν μπήκε να δει πόσο ήρθε η Ζαλγκίρις και η Μπάμπεργκ στα προχθεσινά παιχνίδια για να ξέρει αν μπορεί να κάνει  το θαύμα με την Τσσκα και να πάει στον επόμενο γύρο.

1η εικόνα:www.real.gr

2η εικόνα:www.parapolitika.gr

Επιμέλεια: Χρήστος Κωστόπουλος