Br...Gr...E.E.xit

- Ελλάδα, 5 Ιουλίου 2015: «Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους; Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους»).

- Ηνωμένο Βασίλειο, 23 Ιουνίου 2016: «Πρέπει το Ηνωμένο Βασίλειο να παραμείνει μέλος της Ε.Ε. ή να αποχωρίσει από την Ε.Ε.». Όχι, μη σας κάνει εντύπωση! Και τα δύο ερωτήματα αφορούν δημοψηφίσματα- το μεν πρώτο διεξήχθη, το δε δεύτερο επίκειται να διεξαχθεί- σε δύο χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ναι και τα δύο.. Παραξενεύεστε; Γιατί αν δεν σας ξενίζει κάτι, εμένα βλέποντάς τα μου δημιουργούνται πολλές απορίες και προβληματισμοί. Επιτρέψτε μου ,λοιπόν, να μπω στη διαδικασία να κάνω μία υποτυπώδη σύγκριση μεταξύ τους μπας και μου λυθούν οι απορίες, εμένα του περίεργου κοινού θνητού.

Καταρχάς ας παραδεχτούμε όλοι κάτι. Ποιος δεν κουράστηκε διαβάζοντας το πρώτο ερώτημα; Σε ποιον έγινε αμέσως κατανοητό;  Μάλλον σε κανέναν. Σε ποιον δε δημιουργήθηκε η ανάγκη να το ξαναδιαβάσει μήπως και βγάλει νόημα ή ακόμα για να ΄΄αυτοεξασφαλιστεί΄΄ ότι δε διάβασε κάτι λάθος; Νομίζω πολύ απλά, σχεδόν σε όλους. ΄΄Τι θέλει να πει ο ποιητής΄΄, θα αναρωτήθηκαν πολλοί, σε αντίθεση με το δεύτερο ερώτημα που μάλλον ο ποιητής είναι απόλυτα ξεκάθαρος. Μας λέει ακριβώς τι θέλει να καταλάβουμε από τα λεγόμενα του- μας το δίνει στο ΄πιάτο δηλαδή: ΄΄θέλετε Ευρώπη ναι ή όχι΄΄, ΄΄να φύγουμε ή να μείνουμε ρε παιδιά΄΄; Εντάξει λογική η αντίθεση ,θα μου πείτε, και από την άποψη ότι το πρώτο περιέχει γύρω στις εβδομήντα, ενώ το δεύτερο ακριβώς δεκαπέντε λέξεις.

Αλλά ας το δούμε και αλλιώς. Νομίζω όλοι οι Άγγλοι πολίτες γνωρίζουν τι σημαίνει Ην. Βασίλειο, Ε.Ε., αποχωρώ και παραμένω. Όλοι οι ερωτηθέντες μπορούν να βγάλουν νόημα από την πρόταση που συντίθεται από αυτές τις λέξεις..  Ξέρουν όμως όλοι οι Έλληνες πολίτες περί ΄΄σχεδίου συμφωνίας΄΄, περί ΄΄τρέχοντος προγράμματος΄΄ και τι υπάρχει πέραν αυτού; Είναι όλοι εξοικειωμένοι με τους όρους ΄΄βιωσιμότητα του χρέους΄΄, ΄΄Ευρωπαϊκή Επιτροπή΄΄, ΄΄ΕΚΤ΄΄ και ΄΄ΔΝΤ΄΄;  Υποτίθεται ότι ακριβώς επειδή το παιδευτικό και μορφωτικό επίπεδο σε μία κοινωνία είναι διαβαθμισμένο, πράγμα απόλυτα λογικό, σε συνδυασμό με το ότι σε ένα δημοκρατικό καθεστώς αποφασίζουν όλα τα άτομα, όχι με κριτήριο την παιδεία τους, αλλά  με κριτήριο τη φυσική τους υπόσταση ως ελεύθερα άτομα που τους έχει απονεμηθεί η ιδιότητα του πολίτη,- γεγονός που αποτελεί και τη δυναμική του πολιτεύματος- οφείλεις ως αντιπρόσωπος του λαού να του θέτεις ερωτήματα εύληπτα, ειδικά μάλιστα όταν διακυβεύονται κρίσιμα ζητήματα.

Είσαι αχάριστος θα μου πείτε.. ΄΄Εδώ οι άνθρωποι μετέφρασαν ολόκληρα «Reforms for the completion of the Current Program and Beyond» και «Preliminary Debt sustainability analysis», για να μην μπαίνουμε στον κόπο να ανοίγουμε λεξικά και Google Translate, κι εσύ μιλάς για ελαττώματα΄΄; Ναι, πράγματι…μάλλον είμαι γραφικός…και αχάριστος.

Αλλά το πιο τραγελαφικό;! ΄΄Γιατί να βάλεις πρώτο σαν απάντηση το ΟΧΙ και δεύτερο το ΝΑΙ΄΄, διερωτώμαι εγώ ο ανίδεος. Ή εγώ μάλλον είμαι παλαιολιθικός, έχω ΄΄χάσει επεισόδια΄΄  και πλέον όταν ρωτάς κάτι, ρωτάς ΄΄ΟΧΙ ή ΝΑΙ΄΄, έχει αλλάξει δηλαδή η σειρά, ή προσπαθήσαμε να καινοτομήσουμε και σε αυτό τον τομέα ως χώρα, αλλάζοντας τη λογική σειρά του ΄΄ΝΑΙ ή ΟΧΙ΄΄. Εμένα πάντως μου αρέσει περισσότερο η δεύτερη εκδοχή, αυτή της παγκόσμιας πρωτοπορίας. Μ αρέσει να νιώθω ότι ως λαός καινοτομώ διεθνώς…

Αλλά ας δούμε και κάποια ζητήματα πιο τεχνικά. Το δημοψήφισμα στο Ην. Βασίλειο έχει ανακοινωθεί εδώ και πολλούς μήνες, ενώ είναι απόρροια πολυετών συζητήσεων και προβληματισμού.  Ο πρωθυπουργός της χώρας αφού διαπραγματεύτηκε το ζήτημα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και διαβουλεύτηκε με τους εταίρους του, το θέτει στην ετυμηγορία του λαού. Τα επιχειρήματα υπέρ και κατά της παραμονής έχουν προβληθεί από τον Τύπο, το κοινοβούλιο, τον ακαδημαϊκό, επιστημονικό και επιχειρηματικό κόσμο, ενώ εντύπωση προκαλεί το ότι ενώ το ερώτημα αρχικά ήταν « Πρέπει το Ην, Βασίλειο να παραμείνει μέλος της Ε.Ε.», με απαντήσεις το «Ναι» και το «Όχι», αναδιατυπώθηκες ως εξής: «Πρέπει το Ην. Βασίλειο να παραμείνει μέλος της Ε.Ε. ή να αποχωρίσει από την Ε.Ε.», με απαντήσεις τα «Να παραμείνει μέλος της Ε.Ε.» και να «Να αποχωρήσει από την Ε.Ε.», ακριβώς επειδή θεωρήθηκε ότι η πρώτη διατύπωση έδινε ένα προβάδισμα στην πλευρά της παραμονής. Ψιλά γράμματα για εμάς που η πολύμηνη προετοιμασία αντικαταστάθηκε από μια εβδομαδιαία προετοιμασία, οι διαβουλεύσεις του Πρωθυπουργού με τους εταίρους έγιναν υπό τη μορφή ΄΄μαλλιοτραβήγματος΄΄ και επικοινωνιακού πολέμου, ενώ το ρόλο της δημόσιας παράθεσης των αντίπαλων επιχειρημάτων επισκίασε η σφοδρή σύγκρουση μεταξύ των υποστηρικτών του ΝΑΙ και αυτών του ΟΧΙ.

 Αλλά έτσι είναι. Υπάρχουν και χώρες όπου πραγματικά σέβονται το δημοκρατικό τους χαρακτήρα σε συγκεκριμένα ζητήματα, χώρες όπου οι θεσμοί άμεσης συμμετοχής στα κοινά χρησιμοποιούνται όταν και όποτε πρέπει, όπου οι πολίτες ενημερώνονται περί των τρεχόντων ζητημάτων, όπου η εκτελεστική εξουσία είναι υπόλογη στο λαό και ελέγχεται δραστικά από τη νομοθετική.

Ας επιστρέψουμε όμως και ας κλείσουμε με ΄΄τα του οίκου μας΄΄. Δεν ξέρω πού πραγματικά αποσκοπούσε αυτό το δημοψήφισμα, που όχι μόνο επέφερε πλήγματα στην οικονομία και στη διεθνή εμπιστοσύνη προς τη χώρα μας, αλλά στην ουσία δεν έγινε σεβαστή και η ετυμηγορία του λαού. Δε θέλω να ασχοληθώ με ζητήματα περί αντισυνταγματικότητας αυτού που ανέκυψαν, ή με το κατά πόσο ο πρωθυπουργός βαθιά μέσα του ήλπιζε να επικρατήσει το ΝΑΙ όπως υποστηρίζουν πολλοί. Ένα πράγμα με προβληματίζει. Μπορούμε να πούμε ότι η αποτυχία αυτού είναι απλώς απόρροια της άγνοιας των κυβερνώντων και οι δυσμενείς συνέπειες που επέφερε μπορούν να δικαιολογηθούν από την πραγματικά μεγάλη προσπάθεια που καταβλήθηκε εκ μέρους της Κυβέρνησης να αλλάξει την παρούσα δυσμενή κατάσταση; Η κρίση δική σας. Πάντως εγώ ξέρω ότι αν έχεις άγνοια επί τέτοιων ζητημάτων ή σε περίπτωση αποτυχίας έχεις έτοιμο το επιχείρημα της πονηρής προσπάθειας, δεν αναλαμβάνεις το τιμόνι του καραβιού. Στην πολιτική αυτού του τόπου θέλουμε επιτέλους να δούμε- από όλα τα κυβερνώντα κόμματα ανεξαιρέτως- αποτελέσματα και όχι μόνο προσπάθεια.

Επιμέλεια: Χρήστος Κωστόπουλος