Η 'καραμέλα' της Σχιζοφρένειας!

Στο μικρό διάστημα της μιας εβδομάδας έχω μείνει άφωνη: ‘Πατέρας βίαζε επί 3 χρόνια την κόρη του’, ‘ιατρός ΄σιδέρωσε΄ την ερωμένη του (ναι σωστά καταλάβατε, πήρε το καυτό σίδερο και το πάτησε πάνω της), ‘δράκος’ στο Μαρούσι επιτέθηκε σε 5 γυναίκες.

Ακούω όλα τα παραπάνω και αρχίζω και σκέφτομαι. Τι συμβαίνει στον κόσμο; Τι μυαλά κυκλοφορούν; Τι είδους ζώο έχει λάβει ανθρώπινη μορφή; Το θεωρώ ανεξήγητο φαινόμενο. Το να κυβερνάς μια χώρα με απολύτως ωφελιμιστικά ένστικτα, οδηγώντας τους φτωχούς στην πλήρη εξαθλίωση, ή το να μη βοηθάς τον άστεγο δίπλα σου, το καταλαβαίνω. Κίνητρο σου είναι η εγωπάθειά σου και το ότι το αίσθημα ανθρωπισμού σου έχει μπει στην κατάψυξη και παραμένει ξεχασμένο. Το χωράει ο νους μου, δύναμαι να το συλλάβω.

Έλα όμως που όσα ανέφερα στην αρχή δεν μπορώ. Και έχω βαρεθεί να τα αποδίδω όλα στα ψυχολογικά αίτια και στη σχιζοφρένεια. Και άλλοι άνθρωποι είχαν φριχτά παιδικά χρόνια και άλλοι άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν από το άλλο τους μισό, αυτό όμως δεν ήταν ικανό να τους μετατρέψει σε τέρατα. Προφανώς δεν αποκλείω την ύπαρξη τέτοιων περιπτώσεων, οι οποίες μάλιστα είναι αναντίρρητα πολλές. Όμως δεν είναι δυνατόν τόσα πολλά περιστατικά να αποδίδονται στην τρέλα. Από την άλλη, έχω ακούσει γεγονότα, βάσει των οποίων, ακόμη και από όγκο στον εγκέφαλο ή γενικότερα ιατρικής φύσεως αίτια, μετατρέπεται κάποιος, λόγου χάριν σε παιδόφιλος. Ξέρω ωστόσο και περιπτώσεις που οι συγκεκριμένοι γνωρίζουν την ανωμαλία τους και θέλουν να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για να την κάμψουν.

Τι συμβαίνει λοιπόν εν τέλει; Μήπως πλέον η σχιζοφρένεια αποτελεί μια ασφαλιστική δικλείδα αποτρόπαιων εγκλημάτων που την επικαλούνται όσοι απλώς είναι ψυχικώς ακρωτηριασμένοι; Αλλά από την άλλη, από πού πηγάζει όλη αυτή η βαρβαρότητα αν όχι από παρά φύσιν στοιχεία; Ίσως η απάντηση να βρίσκεται κάπου στη μέση. Γιατί η μεσότητα προϋποθέτει λογική. Και όταν ο άνθρωπος μαθαίνει να απομακρύνεται σταθερά από αυτήν, ακόμη και αν δεν πάσχει από ψυχικά νοσήματα, μετατρέπεται σταδιακώς σε ένα άλογο ον, δεν λογίζει μέσα στο μυαλό τους τις πραγματικές επιπτώσεις των πράξεων του.

Επειδή τις γνώσεις μου δεν τις λες απεριόριστες και επειδή το να σας κουράσω με 10σέλιδο άρθρο δεν είναι ο στόχος μου, θα αναφέρω πολύ επιγραμματικά τα εξής· Για να ζήσεις μια νόμιμη ζωή πρέπει να είσαι ηθικός ή να φοβάσαι την επιβληθείσα τιμωρία και τα παρεπόμενά της. Για να οδηγηθείς σε αποτρόπαια παρανομία, είτε στηρίζεσαι σε λογικό αίτιο ( ο πατέρας που σκοτώνει και βασανίζει τον δολοφόνο του παιδιού του, στο μυαλό μας φαντάζει κατανοητό. Και αν όχι ακόμη, σας συστήνω να δείτε τον ‘Νομοταγή Πολίτη’), είτε έχεις σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα και δεν διακρίνεις το σωστό από το λάθος (το να βιάζεσαι παραδείγματος χάριν σε οποιαδήποτε ηλικία πόσο μάλλον όταν είσαι παιδί, μου φαντάζει επαρκής λόγος).

Και όμως ακόμη παραμένει το ερώτημα του πώς γίνεται να ‘σβήσεις τσιγάρα στο σώμα ενός ανθρώπου’ έχοντας επίγνωση των πράξεων σου;

Η μόνη εναπομείνασα λύση που θα μπορούσα να σκεφτώ είναι η κατάκτηση ενός επιπέδου πλήρους αναισθησίας. Και αναφέρομαι στις περιπτώσεις εκείνες που κάποιος έχει μάθει να απομακρύνεται σταθερά από αυτό που καλούμε συναίσθημα. Δεν είναι τυχαίο που ο Einstein  είχε υποστηρίξει ότι η ευφυΐα ενός ανθρώπου κρίνεται περισσότερο από το ΕQ( δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης) από ότι από το IQ( δείκτης νοημοσύνης). Και προφανώς δεν αναφερόταν στο να είσαι ικανός να ερωτευτείς ή στο να μετατραπείς σε μια ρομαντική ψυχή. Αλλά στο να μην μετατρέψεις τον εγκέφαλό σου σε μια μηχανή, η οποία αδυνατεί να διακρίνει το υγιές από το ανώμαλο. Γιατί ακόμη και το να παρακολουθείς μια σκηνή πραγματικής και αποτρόπαιης σεξουαλικής επίθεσης παραδείγματος χάριν, και να μην αισθανθείς ένα συναίσθημα πλήρους απέχθειας, αυτό ξεκάθαρα σημαίνει ότι αποβάλλεις την ψυχή σου από το σώμα σου.

Και κάπου σε αυτό το σημείο είναι, που η λεπτή γραμμή των άκρων επιβεβαιώνεται ,και η λογική από την τρέλα απέχει τόσο όσο η αγάπη από το μίσος.  Γιατί άπαξ και έστω μια φορά, λάβεις ως φυσιολογικό στο μυαλό σου, κάτι κατάπτυστο , αρχίζεις και ξεφεύγεις. 

Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει οτι τα δικαστήρια πρέπει να δέχονται την 'καραμέλα' της σχιζοφρένειας για να δικαιολογήσουν τη συναισθηματική νέκρωση που κάποιος επέλεξε να ακολουθήσει μόνο και μόνο για να γλυτώσει τη βάρβαρη φυλακή και να 'καταφύγει' στα άσχημων συνθηκών μεν αλλά άκακα δε ψυχικά ιδρύματα(τουλάχιστον εν συγκρίσει με τα σωφρονιστικά). Προκείται βέβαια για ένα έργο αδιαμφισβήτητα δύσκολο, μιας και οτι έχει να κάνει με ανθρώπινη ψυχή φαντάζει.... άβατο πεδίο!

                                         ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΕΡΙΦΙΛΗ ΜΗΛΙΩΤΗ