Τον Ιούλιο του 2015, καθώς ήμουν (ως συνήθως) μπροστά από έναν υπολογιστή, βρήκα μια ανακοίνωση από την Νομική Αθηνών. Η ανακοίνωση μιλούσε για ένα διαγωνισμό εικονικής δίκης και να στείλουν το βιογραφικό τους οι ενδιαφερόμενοι. Με αφορμή την ίδια ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε πριν μερικές μέρες, πήρα την ευκαιρία να γράψω για την εμπειρία που αποκόμισα από αυτόν τον διαγωνισμό.
Πράγματι, λοιπόν, έστειλα το βιογραφικό μου και μετά από κάποιο διάστημα δημιουργήθηκε μια 5μελής ομάδα να αρχίσει την καλοκαιρινή προετοιμασία. Πιο πολύ στη ζωή μου δεν έχω ξαναδιαβάσει. Σαν να μην έφτανε αυτό, ένιωθα ότι δεν καταλάβαινα καλά την ουσία και ήθελε λίγο ακόμη περισσότερο κόπο και χρόνο. Κατέληξα εν τέλει να κάνω μόνο μια εβδομάδα (περίπου) διακοπών, αλλά άξιζε! Σταματήσαμε την προετοιμασία για την εξεταστική του Σεπτεβρίου και μαζευτήκαμε ξανά τον Οκτώβρη, όπου βγήκε και η υπόθεσή του διαγωνισμού.
Στην αρχή όταν εισέρχεσαι σε μια όμαδα, ως νέο μέλος ή όταν δημιουργείται από το τίποτα μια ομάδα τα πράγματα είναι λίγο περίεργα. Λίγο περιέργα, γιατί είσαι μαζεμένος, καθώς δε ξέρεις τί μπορεί να προσβάλλει το άλλο μέλος της ομάδας ή δε θέλεις να πεις κάτι και να ακουστείς χαζός. Ευτυχώς στη δική μας ομάδα τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Από την πρώτη ημέρα υπήρξε μια χημεία και όλα έδειχναν "ευοίωνα" για τη συνεργασία στο μέλλον. Ευτυχώς που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα, γιατί έπρεπε να περάσουμε ατελείωτες ώρες μαζί, στον ίδιο χώρο, για να διαβάσουμε, να συζητήσουμε επιχειρήματα, στρατιγική, να γράψουμε το δικόγραφο και έπειτα να προετοιμαστούμε για τα προφορικά. Επρόκειτο για ατελείωτα ξενύχτια, ύπνους πάνω στους υπολογιστές και κοιμόμουν για 3-4 βράδια σε ένα φουσκωτό στρώμα. Η μέση μου ακόμη βλέπει εφιάλτες. Αλλά άξιζε.
Καθώς περνούσε ο καιρός και πλησίαζε όλο και περισσότερο η έναρξη του διαγωνισμού, όλο και λιγόστευαν οι ώρες ύπνου. Πήγαμε, όμως και ωραία ταξιδάκια, οπότε κάπως αντισταθμίστηκαν αυτά τα δύο. Πράγματι, ταξιδέψαμε στο Αννόβερο, το Βελιγράδι, τη Βουδαπέστη και τη Βιέννη. Στη Βιέννη πάνω από 4 ώρες ύπνου δεν προλάβαινες, γιατί κυρίως είχαμε υψηλούς στόχους και μέχρι τότε είχαμε κερδίσει το δικαιώμα να είμαστε φιλόδοξοι και να έχουμε τόσο υψηλούς στόχους. Ήμασταν 5 Έλληνες φοιτητές και θα ερχόμασταν αντιμέτωποι με Πανεπιστήμια μεγαθήρια (τύπου Harvard), οπότε έπρεπε να τους δείξουμε τί εστί να αγωνίζεσαι, γιατί δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Μπορεί εν τέλει να μην ικανοποιήσαμε τις φιλοδοξίες που είχαμε, αλλά τα πήγαμε αρκετά καλά κερδίζοντας δύο τιμητικές διακρίσεις.
Μετά, όμως από τόσο καιρό (πάνε δύο μήνες και δύο ημέρες από τη λήξη του διαγωνισμού), αυτό που σου μένει δεν είναι τα βραβεία που κέρδισες, ή ο ύπνος που έχασες, ή ακόμη οι κοινωνικές/προσωπικές θυσίες που έκανες. Σου μένει μια γλυκόπικρη ανάμνηση. Γλυκία, γιατί πλέον έχεις μια ανάμνηση, η οποία θα φωλιάζει πάντα μέσα στη καρδιά σου. Και αυτό, διότι από εκεί που δεν το περίμενες απέκτησες μια οικογένεια, απέκτησες άτομα τα οποία τα εμπιστεύεσαι τυφλά, ό,τι και να σου πουν. Γλυκιά, επειδή αναπολείς τις τόσες ώρες που περνούσατε σε ένα γραφείο διαβάζοντας, αλλά λέγοντας αστεία και περνόντας καλά. Δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τις πλάκες που γίνονταν απλώς επειδή είχαμε να κοιμηθούμε 2 μέρες και τα είχαμε παίξει. Πικρή η ανάμνηση γιατί τελείωσε. Τελείωσε μια εμπειρία που σου άλλαξε τη ζωή και ευτυχώς, ή δυστυχώς, μετά από αυτήν την εμπειρία ο καθένας θα τραβήξει την πορεία που έχει χαράξει. Αλλά οι άνθρωποι που νοιάζονται δε χάνονται. Και κάτι για τον επίλογο: δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω τη χαρά που πήρα, όταν οι ομιλήτριες της ομάδας λέγανε κάτι που το είχαμε σκεφτεί ένα βράδυ στις 4 το πρωί. Εκεί καταλαβαίνεις τί εστί ομάδα, όταν ο άλλος σε εμπιστεύεται τόσο, μα τόσο πολύ.
ΥΓ: Μέσα από αυτό το άρθρο θέλω να ευχαριστήσω, πέραν των συμπαικτριών μου, τους δύο προπονητές/φοιτητές που μας βοήθησαν πάρα πολύ όλο αυτό το διάστημα και εμένα προσωπικά με έκαναν να συνειδητοποιήσω αρκετά πράγματα για τον εαυτό μου. Ανήκουν και αυτοί στην οικογένεια που δημιουργήθηκε.
ΥΓ2: Μακάρι όλοι να ζήσετε μια ανάλογη εμπειρία και μακάρι όσοι τη ζήσατε να σας εκφράζει κάθε λέξη αυτού του άρθρου. Αλλιώς κάτι κάνατε λάθος.
Επιμέλεια: Βασίλης Κατσάμπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας