...αλλά ιδεοληπτική, σε σημείο ανεπαίσχυντο και επικίνδυνο για τη χώρα.
Την Κυριακή υπερψηφίστηκε από την Κυβέρνηση το πολυνομοσχέδιο των 7.500 σελίδων, το οποίο αποτελεί προάγγελο του 4ου μνημονίου, που εισάγει τον "κόφτη", δηλαδή τον Μηχανισμό Αυτόματης Δημοσιονομικής Προσαρμογής. Ο προαναφερθείς αποτελεί σίγουρα το πιο σκληρό μέτρο λιτότητας στη χώρα από την πρώτη στιγμή που βρισκόμαστε σε ευρωπαϊκή εποπτεία, αφού εν ανάγκη θα ενεργοποιούνται έκτακτες περικοπές από συντάξεις και μισθούς. Ταυτόχρονα, το κέντρο ήταν κλειστό σε κάποια σημεία από τις αστυνομικές δυνάμεις, ενώ σε άλλα απαγορεύτηκαν οι συναθροίσεις(!), προς αποφυγή πιθανής αναταραχής.
Την ίδια στιγμή, παρατηρείται άγνοια στον κόσμο αναφορικά με το νόμο-ταφόπλακα που ψηφίστηκε, διότι η ενημέρωση του σχετικά με αυτόν κρίνεται μάλλον πλημμελής. Το ίδιο ισχύει και για την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού πριν λίγες εβδομάδες. Αμφότερα παρουσιάστηκαν ως επιτεύγματα του σκληρού αγώνα της κυβέρνησης από μεγάλη μερίδα του Τύπου, ενώ αντιμετωπίστηκαν σχετικά ήπια από τα τηλεοπτικά κανάλια.
Το τελευταίο πραγματοποιήθηκε, διότι η απειλή του κλεισίματος καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας από την κυβέρνηση οδήγησε στην πολύ ελαφρύτερη κριτική τους προς αυτήν, σε καιρούς που η ίδια ετοίμαζε την ψήφιση των σκληρότατων μέτρων. Ο έμμεσος αυτός έλεγχος των media είχε ως συνέπεια την στοχευμένη έλλειψη γνώσης του λαού σχετικά με τα μέτρα αυτά. Χαρακτηριστικά, τις ημέρες του Πάσχα, τα κανάλια αναλώθηκαν στις παραβιάσεις εναέριου χώρου από μέλη του τούρκικου στρατού, οι οποίες αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, ενώ κατα τη διάρκεια της ψήφισης του ασφαλιστικού οι δημοσιογράφοι απεργούσαν!
Τα παραπάνω γεγονότα, ασφαλώς και δεν είναι τυχαία. Αντίθετα, με ωθούν στο να θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή το πολίτευμα στη χώρα είναι ελεγχόμενα σοσιαλιστικό. Η κυβέρνησή μας, στην πράξη της, είναι πέρα για πέρα αριστερή! Η υψηλή φορολογία που συνεχώς αυξάνεται είναι μέτρο σοσιαλιστικό, ενώ η συνεχής υπεράσπιση του Δημοσίου και των συνταξιούχων εις βάρος της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αντιφιλελεύθερη πολιτική. Όσον αφορά τις εξωτερικές σχέσεις, η κυβέρνηση ανέπλασε τις σχέσεις της τόσο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού προσάρμοσε το νέο μνημόνιο, ώστε να συμμορφώνεται στις υποδείξεις των δανειστών, όσο και με τις γείτονες χώρες.
Εν κατακλείδι, δε θεωρώ πως τα πεπραγμένα του Σύριζα είναι ανθρώπινα λάθη, αλλά ξεκάθαρη πολιτική τακτική, η οποία έχει αποδειχθεί πολλάκις πως αντίκειται στο κοινωνικό συμφέρον υπέρ μιας απρόσφορης ιδεοληψίας.
Επιμέλεια: Μάνος Ρούσσος
Ας πάρουμε, λοιπόν, τα γεγονότα με μια σειρά:
Την Κυριακή υπερψηφίστηκε από την Κυβέρνηση το πολυνομοσχέδιο των 7.500 σελίδων, το οποίο αποτελεί προάγγελο του 4ου μνημονίου, που εισάγει τον "κόφτη", δηλαδή τον Μηχανισμό Αυτόματης Δημοσιονομικής Προσαρμογής. Ο προαναφερθείς αποτελεί σίγουρα το πιο σκληρό μέτρο λιτότητας στη χώρα από την πρώτη στιγμή που βρισκόμαστε σε ευρωπαϊκή εποπτεία, αφού εν ανάγκη θα ενεργοποιούνται έκτακτες περικοπές από συντάξεις και μισθούς. Ταυτόχρονα, το κέντρο ήταν κλειστό σε κάποια σημεία από τις αστυνομικές δυνάμεις, ενώ σε άλλα απαγορεύτηκαν οι συναθροίσεις(!), προς αποφυγή πιθανής αναταραχής.
Την ίδια στιγμή, παρατηρείται άγνοια στον κόσμο αναφορικά με το νόμο-ταφόπλακα που ψηφίστηκε, διότι η ενημέρωση του σχετικά με αυτόν κρίνεται μάλλον πλημμελής. Το ίδιο ισχύει και για την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού πριν λίγες εβδομάδες. Αμφότερα παρουσιάστηκαν ως επιτεύγματα του σκληρού αγώνα της κυβέρνησης από μεγάλη μερίδα του Τύπου, ενώ αντιμετωπίστηκαν σχετικά ήπια από τα τηλεοπτικά κανάλια.
Το τελευταίο πραγματοποιήθηκε, διότι η απειλή του κλεισίματος καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας από την κυβέρνηση οδήγησε στην πολύ ελαφρύτερη κριτική τους προς αυτήν, σε καιρούς που η ίδια ετοίμαζε την ψήφιση των σκληρότατων μέτρων. Ο έμμεσος αυτός έλεγχος των media είχε ως συνέπεια την στοχευμένη έλλειψη γνώσης του λαού σχετικά με τα μέτρα αυτά. Χαρακτηριστικά, τις ημέρες του Πάσχα, τα κανάλια αναλώθηκαν στις παραβιάσεις εναέριου χώρου από μέλη του τούρκικου στρατού, οι οποίες αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, ενώ κατα τη διάρκεια της ψήφισης του ασφαλιστικού οι δημοσιογράφοι απεργούσαν!
Τα παραπάνω γεγονότα, ασφαλώς και δεν είναι τυχαία. Αντίθετα, με ωθούν στο να θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή το πολίτευμα στη χώρα είναι ελεγχόμενα σοσιαλιστικό. Η κυβέρνησή μας, στην πράξη της, είναι πέρα για πέρα αριστερή! Η υψηλή φορολογία που συνεχώς αυξάνεται είναι μέτρο σοσιαλιστικό, ενώ η συνεχής υπεράσπιση του Δημοσίου και των συνταξιούχων εις βάρος της επιχειρηματικότητας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αντιφιλελεύθερη πολιτική. Όσον αφορά τις εξωτερικές σχέσεις, η κυβέρνηση ανέπλασε τις σχέσεις της τόσο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού προσάρμοσε το νέο μνημόνιο, ώστε να συμμορφώνεται στις υποδείξεις των δανειστών, όσο και με τις γείτονες χώρες.
Εν κατακλείδι, δε θεωρώ πως τα πεπραγμένα του Σύριζα είναι ανθρώπινα λάθη, αλλά ξεκάθαρη πολιτική τακτική, η οποία έχει αποδειχθεί πολλάκις πως αντίκειται στο κοινωνικό συμφέρον υπέρ μιας απρόσφορης ιδεοληψίας.
Επιμέλεια: Μάνος Ρούσσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας