Παρελθόν, παρόν και χάος

-Προσοχή, θα ζαλιστείτε-

    Χάος. Ακριβώς αυτό. Επικρατεί το απόλυτο χάος στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι το μέλλον. Το μέλλον. Ακούγεται τόσο μακριά και ταυτόχρονα κοντοζυγώνει. Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, αυτομάτως γίνεται παρελθόν. Ναι μαμά, ναι γιαγιά, είμαστε νέοι. Έχω όλη τη ζωή μπροστά μου, αλλά, ξέρετε, τρυπώνει ύπουλα μερικές φορές μία μικρή λεπτή φωνούλα στο κεφάλι μου που επαναλαμβάνει: «Δεν το ζεις αρκετά, κάνε κι άλλα πράγματα, πιάσε καμιά δουλειά, δες τι θα κάνεις αύριο μεθαύριο. Α, πέρνα και κανένα μάθημα». Δεν την ακούτε;

   Οι περισσότεροι, σε κάποια στιγμή της ζωής μας, γινόμαστε φοιτητές. Σε σχολές που από πάντα θέλαμε ή που επειδή δεν περάσαμε στην πρώτη μας επιλογή καταλήξαμε εκεί ή που δηλώσαμε ύστερα από την υποβολή των συγγενών. «Έλα τώρα έγραψες 19.000 μόρια, θα δηλώσεις βιολογικό αντί για ιατρική;» Λίγοι είναι οι γενναίοι που γνωρίζω και ενέμειναν στην απόφασή τους. Χάρηκα διπλάσια γι'αυτούς όταν συνειδητοποίησαν ότι τελικά έκαναν την σωστή επιλογή. Ή γι' αυτούς που έδωσαν για δεύτερη φορά και πέτυχαν τον στόχο τους. Παιδιά όπου κι αν είστε, κι όποιοι κι αν είστε, να ξέρετε, σας παραδέχομαι!

   Για να επιστρέψω στο ζήτημα που αποτελείται από μόλις έξι γράμματα και καταφέρνει να με ταλανίζει συχνότατα, πάντα όταν σκέφτομαι το μέλλον μου, μπλέκονται μύριες σκέψεις η μία μέσα στην άλλη, κάποια ακυρώνει μία άλλη, κάποια άλλη εμφανίζεται ξαφνικά και εντέλει καταλήγω στο αδιέξοδο: «Δεν ξέρω τι θα κάνω στη ζωή μου» ή καλύτερα «Δεν έχω βρει ακόμα με τι θ'ασχοληθώ στη ζωή μου» ή ακόμα καλύτερα «Δεν έχω βρει ακόμα με τι απ' αυτά που καταπιάνομαι στην ηλικία των 20 θ'ασχοληθώ στη ζωή μου». Μπαίνω στην τρίτη δεκαετία της ζωής μου και δεν ξέρω τι μ'αρέσει τελικά, let's not freak out.

   Παντού διαβάζεις συμβουλές και αρθράκια για το πώς να γίνεις ευτυχισμένος και όλοι καταλήγουν στο ''Κάνε αυτό που αγαπάς και θα πετύχεις.'' Και πώς ξέρω εγώ ποιο είναι αυτό που κάνω καλύτερα από τα άλλα, ότι αν το κάνω τελικά θα πετύχω ή όχι ή ότι είναι αυτό που τελικά θα μ'αρέσει περισσότερο από κάθε άλλο ή αν τελικά ξεκινήσω να ασχολούμαι με κάτι και στην πορεία προκύψει κάτι άλλο και παρατήσω το πρώτο για το δεύτερο και ύστερα μετανιώσω που ασχολούμαι τελικά με το δεύτερο αντί για το πρώτο; Ουφ, λαχάνιασα. Και ναι, φίλες και φίλοι, αυτό είναι ο ορισμός του «overthinking»! Σας προειδοποίησα ότι θα ζαλιστείτε, δεν φέρω καμία ευθύνη.


Ας υποθέσουμε ότι σπουδάζω Ιατρική και στον ελεύθερό μου χρόνο -που μόνο ελεύθερος δεν είναι- παίζω τέννις. Μ'άρεσε η Ιατρική, πέρασα, την βρίσκω ενδιαφέρουσα, πηγαίνω και σε κανένα συνεδριάκι κι εκεί μ'αρέσει ακόμα περισσότερο και λέω από μέσα μου «Πρέπει να ξαναπάς, Ευαγγελία, θυμάσαι πόσο σου άρεσε, μην ξεμυαλιστείς πάλι». Κι όταν απομακρύνομαι λίγο από την ιατρική, πετάγεται -τσουπ- στο μυαλό μου ένα μπαλάκι. Και μία ρακέτα. Και παίζω ώρες τέννις. Νικάω, χάνω, τσακίζομαι, κλοτσάω το φιλέ, αλλά ξαναπιάνω την ρακέτα και κάνω σερβίς ψύχραιμα και με έλεγχο. Μερικές φορές το σκέφτομαι επαγγελματικά. Ν'ασχοληθώ μ'αυτό, να πηγαίνω σε αγώνες και παθιάζομαι, αλλά εμφανίζεται μπροστά μου ένας κυριούλης με λευκή ποδιά και στηθοσκόπιο στο πέτο που κρατάει μία μεγάλη ταμπέλα με απαγορευτικό «SΤOP». «Έλα, κάνε στην άκρη», φωνάζω. «Θυμήσου τις υποχρεώσεις σου. Κοντεύει εξεταστική, μην τρέχεις στα γήπεδα για προπόνηση. Στρώσου και διάβασε καμία Περιγραφική Ανατομική Ι» -παραλληλισμός με την Πολιτική Δικονομία Ι, βεβαίως. «Ναι, έχεις δίκιο» λέω, με σκυμμένο το κεφάλι.« Ή μήπως όχι;» σας ρωτάω εγώ.

   Επειδή είμαι σίγουρη ότι σας κούρασα, θα καθησυχάσω τον εαυτό μου και όλους τους άλλους που βασανίζονται με τέτοιες ενδοσκοπήσεις και θα πω ότι είναι okay να μην ξέρεις τι θέλεις ακόμα. Είναι okay να μην έχεις καταλήξει κάπου. Είναι okay να έχεις πολλά πράγματα που σ'αρέσουν και να μην μπορείς να διαλέξεις. Είναι επίσης okay να μην σ'αρέσει τίποτα γιατί σίγουρα στη συνέχεια θα βρεις κάτι που να σε ενδιαφέρει. Είναι νωρίς ακόμα. Όπως μου είπε ένα αγαπημένο συγγενικό πρόσωπο, κάποια στιγμή θα βρεις τον δρόμο σου και τότε θα καταλάβεις ότι αυτός ήταν ο σωστός εξαρχής. Δεν γίνεται να είσαι καλός σε κάτι αν δεν σ'αρέσει. Αν δεν το αγαπάς, όταν το κάνεις... Αν δεν έχει περάσει μέρα που δεν το έχεις σκεφτεί έστω και μία φορά, τότε κάν' το. Για να το σκέφτεσαι συνέχεια, σημαίνει ότι αξίζει.
À bientôt!

Επιμέλεια - Ευαγγελία Λύκου