Το
θαύμα. Η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία
του αθλητισμού διαδραματίστηκε μπροστά
στα μάτια μας και ολοκληρώθηκε χτες
μετά από την ισοπαλία της Chelsea
με
την Tottenham.
Στεύοντας
με αυτόν τον τρόπο τη Leicester
πρωταθλήτρια
Premier
League για
πρώτη φορά στην ιστορία της.
Αλλά
πριν φτάσει η Leicester
σε
αυτή την εξωπραγματική κατάκτηση του
τίτλου έπρεπε να περάσει πάρα πολλά. Ας
πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.
Στις 3 Απριλίου 2015 οι αλεπούδες ήταν 7
βαθμούς κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού
και όλα έδειχναν πως η ομάδα θα επέστρεφε
και πάλι στην Championship
δηλαδή
τη δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας. Με 9
αγωνιστικές να απομένουν για το τέλος
του πρωταθλήματος η Leicester
χρειαζόταν
ένα πραγματικό θαύμα για να σωθεί. Και
αυτό θαύμα έγινε. Κέρδισε 7 από τα
εναπομείναντα 9 παιχνίδια βάζοντας από
κάτω της τη Hull,
τη
Burnley
και
την QPR
και
καταφέρνοντας έτσι να παραμείνει στην
πρώτη κατηγορία της Αγγλίας για μια
ακόμη χρονιά.
Το
καλοκαίρι όμως του 2015 έφερε αλλαγές στην ομάδα του νησιού. Αρχικά η
διοίκηση της ομάδας αποδέσμευσε τον
Nigel
Pearson από
τα χρέη του προπονητή και προσέλαβε στη
θέση του τον πρώην προπονητή της εθνικής
μας ομάδας Claudio
Ranieri. O Ranieri δεν
άλλαξε σχεδόν καθόλου το ρόστερ της
ομάδας αλλά έκανε δυο πολύ σημαντικές
μεταγραφές. Τον Christian
Fuchs απο
τη Schalke
και
τον εκπληκτικό N'kolo
Kante απο
την γαλλική Caen.
Ξεκινώντας
τη season
ο
στόχος της Leicester
προφανώς
και
ήταν
η παραμονή στην κατηγορία. Όμως παιχνίδι
με παιχνίδι έπαιρνε θετικά αποτελέσματα
με αποκορύφωμα τις 19 Δεκεμβρίου όπου
κέρδισε την Everton
με
3-2 και έπιασε για πρώτη φορά την κορυφή
του βαθμολογικού πίνακα ενώ ένα χρόνο
πριν βρισκόντουσαν στη τελευταία θέση.
Τα αποτελέσματα συνέχιζαν να έρχονται.
Και με 3 αγωνιστικές να απομένουν η
Leicester
απέδρασε
και από το Old
Trafford φέρνοντας
ισοπαλία 1-1 με την Manchester
United και
περίμενε να στραβοπατήσει η Tottenham
απέναντι
στη Chelsea.
Με
το 0-2 του ημιχρόνου υπέρ της Tottenham
όλοι
πίστευαν πως η μάχη του τίτλου θα κρατήσει
μέχρι τη τελευταία αγωνιστική. Αλλά η
Chelsea
έκανε
την αντεπίθεση, ισοφάρισε το ματς σε
2-2 και έδωσε έτσι τον τίτλο στη Leicester
2 αγωνιστικές
πριν το τέλος του πρωταθλήματος.
Όσον
αφορά τους παίχτες της Leicester,
τι
να πει κανείς. Ότι και να πεις είναι
λίγο για αυτούς τους αθλητές. Τους
εκπληκτικούς Vardy
και
Mahrez,
με
τον πρώτο να ψηφίζεται από τους
δημοσιογράφους καλύτερος ποδοσφαιριστής
και τον δεύτερο από τους παίχτες. Η
επιτυχία όμως των αλεπούδων δεν βασίστηκε
μόνο στον Vardy,
Mahrez Kante αλλά
σε όλους τους παίχτες και στην απίστευτη
συνοχή και χημεία που είχαν μεταξύ τους.
Μην ξεχνάμε όμως την καρδιά... Το πάθος
των παικτών και του Ρανιέρι. Αυτών των
ποδοσφαιριστών που επί εννέα μήνες
τράβηξαν το κουπί, ανεβάζοντας σταδιακά
τον πήχη, έχοντας ξεκινήσει απλά και
μόνο με την ελπίδα της επιβίωσης.
Παρατηρώντας τους στον αγωνιστικό χώρο,
τη στήριξη που έδιναν ο ένας στον άλλον,
τις αντοχές τους, το πείσμα τους ακόμα
κι όταν ήταν κουρασμένοι και δεν είχαν
κουράγιο γι' άλλο σπριντ.
H
ομάδα
με το 12ο μεγαλύτερο budget
στο
νησί κατάφερε να κονταροχτυπηθεί με
τιτάνες του ευρωπαϊκού και του παγκοσμίου
ποδοσφαίρου και όχι μόνο να αντέξει
αλλά να τους ξεπεράσει όλους και να
κατακτήσει την κορυφή στο καλύτερο και
στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα του
κόσμου. Και για να καταλάβετε το μέγεθος
του κατορθώματος της Leicester
από
το 1995 και μετά μόνο 4 ομάδες είχαν
κατακτήσει την Barclays
Premier League η
Manchester
United,η Manchester City, η
Arsenal
και
η Chelsea.
To μόνο
πράγμα που έχουμε να κάνουμε λοιπόν είναι
να συγχαρούμε τη Leicester
για
αυτό το εκπληκτικό και εξωπραγματικό
επίτευγμα της και να πούμε ένα τεράστιο
στον Claudio
Ranieri και
στους παίχτες του που μας έκαναν να
πιστέψουμε πως στον αθλητισμό ΌΛΑ είναι
εφικτά αρκεί να υπάρχει θέληση και
σκληρή δουλειά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας