Τι μου έμαθαν τα games;

Από μικρός είχα πάντα μια τάση να παίζω games κάθε είδους αρκετές ώρες. Μπορεί τώρα που μεγάλωσα να το έχω ελαττώσει σημαντικά, αλλά ποτέ δεν σταμάτησα. Φυσικά οι άνθρωποι γύρω μου που δεν ήταν τόσο φαν της συγκεκριμένης ασχολίας μου έλεγαν πάντα το ίδιο πράμα: "Χάνεις τον χρόνο σου". Όλοι οι μη εθισμένοι gamers, όμως, γνωρίζουμε ότι η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Αν δεν είναι η μοναδική μας ασχολία τότε όχι μόνο δεν χάνουμε τον χρόνο μας αλλά μαθαίνουμε κιόλας πάρα πολλά.

Κι εδώ είναι το σημείο που διαφωνούμε με όλους τους υπόλοιπους που θεωρούν μια τέτοια ασχολία αποβλάκωση. Δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει κάποιος που δεν παίζει games ότι αυτή η και καλά αποβλάκωση δεν είναι τίποτα άλλο από την ίδια "αποβλάκωση" που παθαίνουμε όταν βλέπουμε ταινίες ή σειρές ή διαβάζουμε ένα βιβλίο. Δεν πρόκειται για αποβλάκωση, αλλά για συγκέντρωση. Όπως όταν όλοι βλέπουν ταινίες δεν απομακρύνουν ποτέ το βλέμμα τους από την οθόνη ή όλοι όσοι διαβάζουν μένουν σε αυτές τις λέξεις έτσι και εμείς συγκεντρωνόμαστε. 

Για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ ότι τα games μπορούν να σου μάθουν όσα και τα βιβλία αλλά στις ταινίες είναι αρκετά κοντά. Κι όπως οι ταινίες είχαν κατηγορηθεί για αποβλάκωση πριν πολλά χρόνια έτσι κατηγορούνται σήμερα και τα games. Κι όπως οι ταινίες μπορεί να είναι πηγή τέχνης έτσι είναι και τα games. Δεν αποτελούν πηγή τέχνης ας πούμε όλα τα τοπία τα οποία υπάρχουν στο τελευταίο star wars battlefront; Ή οι εκπληκτικές ιστορίες του Kingdom Hearts και του Final Fantasy; Ακόμα και στα πολύ απλά όπως τα pokemon μπορούμε να βρούμε ψήγματα τέχνης και φαντασίας από τον τρόπο που έχουν διαμορφωθεί όλες οι διαφορετικές ιστορίες και τα διαφορετικά πλάσματα.

Κι επειδή το θέμα που πραγματευόμαστε είναι η γνώση των games θα ήθελα να ρωτήσω πόσοι από εμάς μάθαμε καλύτερα αγγλικά επειδή υπήρχαν τα games; Δεν θα μπορούσε κανείς να μας μεταφέρει τη συγκεκριμένη γνώση αφού δεν θα είχαμε καθημερινή τριβή με τη γλώσσα εδώ στην Ελλάδα. Επίσης, πόσοι από εμάς μάθαμε να χρησιμοποιούμε καλύτερα υπολογιστή επειδή παίζαμε games; Και ειδικά να γράφουμε γρήγορα στα αγγλικά αρχικά και στη συνέχεια και στα ελληνικά.

Για να μην μακρηγορώ άλλο ορίστε κάποια πράγματα που έμαθα από τα games ή με υποκίνησαν να μάθω (διότι και αυτό είναι πολύ δύσκολο)

Total war: Ιστορία του Μεσαίωνα και της Ρωμαϊκής εποχής
Call Of Duty/Medal Of Honor: 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος
Quantum Break: Πώς λειτουργεί ο χρόνος
World Of Warcraft/Dota/League Of Legends: Συνεργασία μέσα σε μια ομάδα

Fifa/Pro/Manager: Διαχείρηση budget και Γεωγραφία (διάολε δεν θα μάθαινα ποτέ πού είναι πόλεις όπως η Λειψία στη Γερμανία ή το Μπράιτον στην Αγγλία)
Hearthstone/Total War/Star Wars Battlefront: Στρατηγική και απόκτηση πλεονεκτήματος έναντι του αντιπάλου
Uncharted: Μύθοι και ιστορίες θησαυρών και χαμένων πόλεων

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν αρνητικά, αλλά ποιο από τα ενδιαφέροντά μας δεν έχει κάποια αρνητική πλευρά. Αν δεν είσαι εθισμένος, όμως, σε ένα τέτοιο ενδιαφέρον δεν μπορεί να θεωρείται αποβλάκωση ή άχρηστο. Και για να καταλάβεις αν είσαι εθισμένος με κάτι πρέπει να θέσεις μια απλή ερώτηση: Θα έδινες την υπόλοιπη ζωή σου για αυτό; Δεν νομίζω πως κανείς υγιής gamer θα απαντούσε ναι.

Επιμέλεια: Μάριος Κολοβός