Στην τελική ευθεία

Καθώς οι ζέστες σφίγγουν, τα περισσότερα πρωταθλήματα βαίνουν προς το τέλος τους και η Λέστερ του ''ολίγιστου'' για την Εθνική Μυκόνου, Κλαούντιο Ρανιέρι, επιστεγάζει το ποδοσφαιρικό της θαύμα με την στέψη της για πρώτη φορά ως πρωταθλήτρια Αγγλίας, πλησιάζει για ακόμη μία φορά η στιγμή που όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι ανά την υφήλιο αναμέναμε από την έναρξη της σαιζόν. Η στιγμή που οι δύο επιζώντες από τις σκληρές μάχες των προημιτελικών και ημιτελικών της κάθε διοργάνωσης θα δώσουν το είναι τους για 90 ή 120 λεπτά στον αγωνιστικό χώρο για το βαρύτιμο τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ ή του Γιουρόπα Λιγκ αντιστοίχως.

Ας γνωρίσουμε λοιπόν καλύτερα τους μονομάχους, αρχής γενομένης από την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, το υπερθέαμα του Τσάμπιονς Λιγκ. Από την μία η κραταιά Ρεάλ Μαδρίτης των 10 Κυπέλλων Πρωταθλητριών ή Τσάμπιονς Λιγκ αδιαμφισβήτητα κατέχει τεράστια εμπειρία σε τέτοιους αγώνες και έχει χτίσει ευρωπαϊκό μέταλλο που ίσως καμία ομάδα στον πλανήτη δεν διαθέτει εφάμιλλό του, ωστόσο έχει να αντιμετωπίσει βασικά προβλήματα. Κατ'αρχήν πρόκειται για μία αμιγώς προσωποπαγή ομάδα, όπου ακτινοβολεί το άστρο (ποιανού άλλου;) του Κριστιάνο Ρονάλντο. Πλεονέκτημα και μειονέκτημα συγχρόνως, αφού ο Πορτογάλος σούπερ σταρ ναι μεν τα τελευταία χρόνια έχει σπάσει τα κοντέρ και κατά πολλούς έχει πάρει τα σκήπτρα του αντίπαλου δέοντος, Λιονέλ Μέσσι, αλλά φέτος ειδικά η ομάδα δείχνει να στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτόν, ενώ ο Μπέιλ δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν για να τον φέρουν στο Μπερναμπέου. Ο Μπενζεμά ασταθής, ο Μόντριτς αποτελεί τον κινητήριο μοχλό στην μεσαία γραμμή και από εκεί και πέρα μετριότητα, ειδικά στα πρόσωπο του Κασεμίρο. Χάμες και Ίσκο δεν έχουν καταφέρει να αποτελέσουν άξιους συμπαραστάτες του Ρονάλντο. Η άμυνα στηρίζεται στους πολύπειρους Ράμος και Πέπε, οι οποίοι ήταν υποδειγματικοί στα ημιτελικά με την Σίτυ. Ωστόσο, είναι ηλίου φαεινότερο ότι αν δεν βρεθεί σε καλή βραδιά ο Κριστιάνο, ο οποίος προέρχεται και από τραυματισμό, η Ρεάλ δύσκολα θα μπορέσει να διασπάσει την πολυπρόσωπη άμυνα της Ατλέτικο.

Η αρμάδα του Σιμεόνε, από την άλλη, έχει κατορθώσει να αποκτήσει τα τελευταία χρόνια της διαρκούς ευρωπαϊκής και εγχώριας ανόδου της, φανατικούς οπαδούς και ορκισμένους εχθρούς για το στυλ που έχει επιβάλει ο άλλοτε θρύλος των ''ροχιμπλάνκος''. Απίστευτο πρέσσινγκ από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό, σκληρά μαρκαρίσματα, ''πονηρά'' φάουλ και γενικώς αυτό που κοινώς ορίζουμε ως αντιποδόσφαιρο. Πώς πήρε άλλωστε Τσάμπιονς Λιγκ ο άσημος Ντι Ματτέο με την Τσέλσι πριν 4 χρόνια; Άλλοι επευφημούν την Ατλέτικο και αυτό οφείλω να της το αναγνωρίσω και εγώ, αν και δεν συγκαταλέγομαι στους θιασώτες της, διότι έχει επιδείξει εξαιρετικά δείγματα αντεπιθετικού ποδοσφαίρου κατά καιρούς βασισμένη σε εκρηκτικούς παίκτες όπως ο Γκριζμάν και πρωτίστως βγάζει ένα ασίγαστο πάθος στο γήπεδο, έχει αποθεώσει την έννοια του ομαδικού πνεύματος και της εντός γηπέδου ομοψυχίας και προσήλωσης στον στόχο. Είναι αρκετές οι ψυχολογικές ντόπες του Σιμεόνε να κάμψουν την αντίσταση του Ρονάλντο και της παρέας του; Αυτό μένει να φανεί στον αγωνιστικό χώρο. Σίγουρα όμως, ο Αργεντίνος τεχνικός, έχοντας και την εμπειρία του δραματικού χαμένου τελικού του 2014, έχει καταστεί σοφότερος από τον εμβληματικό πλην παντελώς άπειρο Ζιντάν. Μην ξεχνάμε ότι η Ρεάλ έχει αλλάξει τρεις προπονητές σε μία σαιζόν φέτος και αυτό δεν μπορεί να αφήσει την ομάδα ανεπηρέαστη.

Στην δεύτερη τη τάξει διοργάνωση, το Γιουρόπα Λιγκ, έχουμε ένα ηχηρό come back φέτος στον τελικό που ακούει στο όνομα Λίβερπουλ, Ο Γιούργκεν Κλοπ ήρθε στο Μέρσεϊσάιντ μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου, με τα διαπιστευτήρια της πορείας του με την Ντόρτμουντ, για να αναμορφώσει το υλικό που παρέλαβε από τον προκάτοχό του, Μπρένταν Ρότζερς. Εντός συνόρων η ομάδα παραπαίει και έχει χάσει οριστικά το τρένο της εξόδου στην Ευρώπη, ωστόσο η φανέλα της Λίβερπουλ είναι βαριά και το απέδειξε στο Γιουρόπα Λιγκ και πιο συγκεκριμένα στον αξιομνημόνευτο ημιτελικό με την Ντόρτμουντ στο Άνφιλντ. Η επική ανατροπή που ξύπνησε αναμνήσεις από τον κορυφαίο ευρωπαϊκό τελικό όλων των εποχών, αυτόν της Κωνσταντινούπολης, θύμισε σε όλους γιατί δεν πρέπει ποτέ κανείς να υποτιμά την Λίβερπουλ, ακόμη και αν έχει 200 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα, και κυρίως γιατί αγαπάμε το ποδόσφαιρο. Η ενδεχόμενη κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ εξασφαλίζει την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, επομένως η παρέα του Κλοπ διαθέτει ένα επιπλέον ισχυρό κίνητρο. 

Στον αντίποδα, η συνήθης ύποπτος Σεβίλλη, μια ομάδα που δικαίως έχει συνδεθεί με τον ευφημισμό ''Sevilla League'' που χρησιμοποιείται σποραδικά για να χαρακτηρίσει την διοργάνωση του Γιουρόπα Λιγκ. Σε 10 χρόνια έχει κατακτήσει 4 φορές το τρόπαιο και δεν δείχνει διατεθειμένη να παραχωρήσει τα πρωτεία. Ακόμη και σε στιγμές που όλοι θεωρούσαν ότι θα αποκλειστεί, έμενε ζωντανή στο κόλπο και μετέβαινε στην επόμενη φάση απτόητη, έστω και αν ως σύνολο δεν συνιστά φόβητρο και δεν προσεγγίζει σε καμία περίπτωση την δυναμική άλλων ομάδων της Ισπανίας, όπως η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα ή η Ατλέτικο.

Οποιαδήποτε πρόβλεψη σε τέτοια ματς θα ήταν παρακινδυνευμένη, οπότε δεν θα ήθελα να προβώ σε καμία τέτοια. Επιτέλους θα ξεφύγουμε λίγο από την μίζερη πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπου ο πολύπαθος τελικός κυπέλλου, που επρόκειτο να διεξαχθεί ενώπιον μαθητών (;) και επισήμων, αναβλήθηκε επ'αόριστον. Το σίγουρο είναι ότι έχουμε μπροστά μας δύο σπουδαίες αναμετρήσεις, που ελπίζουμε να μνημονεύουμε για χρόνια.

Επιμέλεια : Κωνσταντίνος Πούλιος