Περί φοιτητικών εκλογών ο λόγος...

Στις 18 Μαΐου, έχουμε φοιτητικές εκλογές στα ελληνικά πανεπιστήμια. Είναι η μέρα:

-Που οι περισσότεροι φοιτητές φορούν χρωματική ταμπέλα, χωρίς προφανή λόγο, και θα καταταχθούν σε στρατόπεδα, παρά την ουσιαστική τους θέληση.

-Που περιμένουν τα κάθε λογής εντεταλμένα κομματόσκυλα μήπως επιτέλους σταματήσουν να εκτοξεύουν λάσπη, ύβρεις, προσβολές και κάθετί άλλο απέναντι στους "αντιπάλους" τους, με τους οποίους αντικειμενικά περισσότερα τους ενώνουν, παρά τους χωρίζουν.

-Που 20χρονα παιδιά επιδίδονται σε συνθηματολογία και σχεδόν τυφλώνονται από το μίσος, ταξικό ή προσωπικό, και το φανατισμό προς μία κατεύθυνση.

-Που οι μηδαμινής σημασίας λυκοφιλίες μετατρέπονται σε αντίστοιχης σημασίας ψήφους.

-Και φυσικά, όπου το ακρωνύμιο ΑΕΙ σημαίνει Ανώτατο Εκλογικό Ίδρυμα.

Υπάρχουν πάρα πολλά να ειπωθούν για τη συγκεκριμένη μέρα, αλλά και για τις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις γενικότερα. Η γνώμη μου είναι ότι εξυπηρετούν κυρίως ατομικά συμφέροντα και προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες, καθώς και ότι στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο κάνουν κυρίως κακό, παρά καλό, επιβαρύνοντας το με έχθρα και προκατάληψη σε μια περίοδο ήδη ευαίσθητη για την ελληνική κοινωνία.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σταθώ σε ένα περιστατικό το οποίο συνέβη πέρυσι, και για το οποίο δεν έχω τοποθετηθεί ποτέ. Για όποιον δε με γνωρίζει, είμαι φοιτητής της Νομικής Θράκης.

Πέρυσι, λοιπόν, τέτοια περίοδο, ήμουν ενεργότατο μέλος ενός σχήματος ετερόκλητου, το οποίο δεν είχε καμία υποστήριξη από πολιτικό φορέα. Πέντε μέρες πριν από τις εκλογές, σε μία ομαδική βραδινή έξοδο στην Κομοτηνή και μετά απο 5-6 τηλεφωνήματα με απόκρυψη, όταν γύρισα, βρήκα στην είσοδο του σπιτιού μου αυτό:

Φυσικά, τώρα φαίνεται σαν κάτι αρκετά αστείο, αλλά η πρώτη αντίδραση στη θέα αυτής της "προειδοποίησης" ότι έχω μπλέξει, από κάποιον άγνωστο, ήταν στιγμιαίος φόβος.

Ο προβληματισμός μου στο παραπάνω γεγονός υπήρξε ο εξής: Γιατί να μπει στη σκέψη και στη διαδικασία του να φτιάξει κολάζ (!) εις βάρος μου κάποιος συμφοιτητής μου και, εφόσον το πράττει για να με εκφοβίσει ενόψει φοιτητικών εκλογών, τι θα κάνει στο μέλλον σε κάποια άλλη, πολύ σοβαρότερη αντιπαράθεση; Θα βάλει άτομα να στείλουν τον αντίπαλό του στο νοσοκομείο;

Εκεί ακριβώς οδηγεί ο σάπιος ελληνικός συνδικαλισμός στο πανεπιστήμιο. Στο άκριτο μίσος και την αντιδημοκρατικότητα, η οποία με τη σειρά της, οδηγεί στην πόλωση και τις βιαιοπραγίες. Δεν ξέρω ποιος το έκανε αυτό και πλέον, ίσως να μην έχει καν σημασία. Όμως εδώ δεν μιλάμε για δεξιά, αριστερά, κέντρο και φασισμό. Εδώ μιλάμε για καλό και για κακό, για ήθος και ανηθικότητα. Αυτά δεν έχουν χρώμα, αλλά πηγάζουν από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά.

Ωστόσο, ένα σύνολο θεωρείται τυχερό, όταν έχει το προνόμιο του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Σαν φοιτητική κοινότητα (αλλά και σαν λαός τον τελευταίο καιρό) έχουμε αποδειχθεί αγνώμονες πολλές φορές, θεωρώντας τις εκλογές ως κάτι δεδομένο και αυτό συντελεί στην γενικότερη απάθεια του πλήθους. Η αποπολιτικοποίηση, και ως εκ τούτου η αποχή, δεν υπήρξε ποτέ η λύση σε προβλήματα δημοκρατίας.

Σε τελική ανάλυση, ποτέ δεν φταίνε αυτούσιες οι ιδέες. Φταίει η μικρότητα των ανθρώπων που τις κουβαλάνε. 

Επιμέλεια: Μάνος Ρούσσος