Το σκορ στο 71-68. Φάουλ στο Hackett. Ο Ιταλός στις βολές με σκοπό να βάλει την πρώτη και να χάσει τη δεύτερη ώστε να πάρουν οι ψηλοί του Ολυμπιακού το rebound και να ισοφαρίσουν. Έξω η πρώτη ! Έξω και η δεύτερη, η μπάλα μετά από αναμπουμπούλα στα χέρια του Μάντζαρη που βρίσκεται μόνος του στο τρίποντο και μέσα !!! Πάμε δεύτερη παράταση.
Το σκορ στο 81-79. Ο Σπανούλης με τη μπάλα στα χέρια, τον μαρκάρει ο Διαμαντίδης. step back από τον αρχηγό των ερυθρολεύκων και σουτ από τα 8 μέτρα. ΜΕΣΑ !!!
Αλήθεια γράφω αυτές τις γραμμές με επικίνδυνα υψηλούς παλμούς.
Τι να πρωτογράψεις για αυτό το παιχνίδι; 50 λεπτά συνολικά, 2 buzzer beater από τον Ολυμπιακό, τελευταίο ματς του Δημήτρη Διαμαντίδη και πρωτάθλημα του Ολυμπιακού με τρίποντο του Σπανούλη μέσα στο ΟΑΚΑ. Δε μπορεί να τα χωρέσει το μυαλό μου όλα αυτά.Αλλά θα προσπαθήσω να σας περιγράψω, όσο κι αν στην κατάσταση μου, είναι λίγο δύσκολο, γιατί αυτό το παιχνίδι ήταν πραγματικά ένα έπος.
Στο τελευταίο ματς στην καριέρα του μυθικού Δημήτρη Διαμαντίδη στο ΟΑΚΑ (και ελέω Σπανούλη στην καριέρα του) ο κόσμος του Παναθηναικού ήταν συγκλονιστικός. Γέμισε ασφυκτικά το γήπεδο και δημιούργησε μια καταπληκτική ατμόσφαιρα. Ο αρχηγός των πράσινων αποθεωνόταν συνεχώς, από τη στιγμή που μπήκε για ζέσταμα στο παρκέ μέχρι τη στιγμή που είπε το μεγάλο αντίο.
Σε αυτό λοιπόν το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός μπήκε έτοιμος να χαλάσει τη γιορτή. Το ματς ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι, τα πάντα έμοιαζαν ρευστά. Καμία ομάδα δεν είχε τη διάθεση να παραδοθεί. Μέχρι που ο τεράστιος αυτός παίχτης, ο Κill Bill, έκανε για ακόμα μια φορά το θαύμα του, ρίχνοντας τη βόμβα από τα 8 μέτρα και δίνοντας το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό. Νωρίτερα είχαμε άλλο ένα απίστευτο σουτ, από το Βαγγέλη Μάντζαρη ,που οδήγησε το ματς στην 2η παράταση.
Οι ομάδες ήταν πολύ κοντά στο σκορ, σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και κανείς δε μπορούσε να υποδείξει με σιγουριά τον νικητή. Νίκος Παππάς από τον ΠΑΟ και Κώστας Παπανικολάου από τον ΟΣΦΠ, ήταν τα κλειδιά κάθε ομάδας, την ώρα που Διαμαντίδης και Σπανούλης, για ακόμα μια φορά, μας μάθαιναν τι σημαίνει μπάσκετ υψηλότατου επιπέδου. Με το σκορ στο 63-63 στη λήξη της 4ης περιόδου ο Σπανούλης χάνει το τρίποντο με γαντζωμένο τον Παππά πάνω του και πάμε στην πρώτη παράταση. Πάλι τα ίδια. Ένα ματς ροντέο, με τον τρελό Ιταλό να πηγαίνει στις βολές, με 3-4 δευτερόλεπτα να απομένουν για τη λήξη και το σκορ στο 71-68. Το ματς είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχει χαθεί για τους ερυθρόλευκους, ο Hackett χάνει και τις 2, η μπάλα μετά από μονομαχίες φτάνει στον απομονωμένο Μάντζαρη ο οποίος σκοράρει για 3! Δεύτερη παράταση. Καμία ομάδα δεν παραδίδει τα όπλα. Μάχες μέχρι τέλους, τσαμπουκάς μεταξύ Αγραβάνη και Καλάθη μετά από τάπα του πρώτου, μεγάλα σουτ και φτάνουμε στην τελευταία φάση.
Η μπάλα στα χέρια του Σπανούλη με το Διαμαντίδη στο μαρκάρισμα του. Οι δύο καλύτεροι παίχτες της γενιάς τους. Δύο μύθοι, ο καθένας για τους οπαδούς της ομάδας του. Ο Σπανούλης έχει την ευκαιρία να πάρει το πρωτάθλημα μέσα στο ΟΑΚΑ, όπου έχει ακούσει περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο αθλητή, σε οποιοδήποτε άθλημα στον κόσμο, και να τερματίσει την καριέρα του Διαμαντίδη (αν το έχανε θα είχε άλλο ένα ματς ο αρχηγός των πράσινων), φέρνοντας το τρόπαιο στον Πειραιά. Ο Διαμαντίδης μπορεί να παίξει την άμυνα της ζωής του, να πάρει το ματς, να οδηγήσει τη σειρά σε 5ο τελικό και να προσπαθήσει να ολοκληρώσει την καριέρα του, σηκώνοντας το πρωτάθλημα. Και ο Σπανούλης σηκώνεται για 3 και ευστοχεί. Κι εγώ παθαίνω εγκεφαλικό.
Ο Σπανούλης, ο "προδότης" σύμφωνα με τους πράσινους οπαδούς, έβαλε τέλος στην καριέρα του συμβόλου της ομάδας τους, μέσα στο γήπεδό τους, παίρνοντας και το πρωτάθλημα, με σουτ στα τελευταία δευτερόλεπτα μετά από δύο παρατάσεις. Ειλικρινά φίλοι Παναθηναικοί δε θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση σας και το λέω χωρίς ίχνος ειρωνίας.
Η καριέρα του Μήτσου τελείωσε άδοξα. Η μήπως όχι; Θυμηθείτε ένα καλύτερο ματς στην ιστορία του Ελληνικού πρωταθλήματος, γιατί εγώ δε μπορώ να θυμηθώ. Μήπως μόνο ένα τέτοιο ματς για φινάλε ήταν αντάξιο του μεγάλου αρχηγού. Θα μου πείτε, "ρε Λάμπρο αφού χάσαμε τι να το κάνουμε;", και θα σας πω ότι ίσως και να έχετε δίκιο.
Αυτό το ματς, για όλους τους ανωτέρω λόγους, θα μείνει στην ιστορία. Πέρα από τα σχόλια και την ανάλυση, αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που το έζησα και πολύ αμφιβάλλω αν θα ξαναζήσω κάτι ανάλογο ποτέ.
ΥΓ 1: Εκπληκτική στιγμή, με τον Σπανούλη και τον πρεσβύτερο Γιαννακόπουλο να αγκαλιάζονται την ώρα που ο Hackett βαράει τις προαναφερθείσες βολές.
ΥΓ 2: Αυτό το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός το πήρε και για τον Πρίντεζη. Ο παίχτης αυτός ήταν ο καλύτερος του Ολυμπιακού όσο άντεξε, παίζοντας τραυματίας και με τον πατέρα του νεκρό από καρκίνο μια μέρα πριν. Διδάσκει τι σημαίνει δύναμη και κατάθεση ψυχής.
ΥΓ 3: Αν και πωρωμένος Ολυμπιακός,πιστεύω ότι οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στο Δημήτρη Διαμαντίδη για όσα προσέφερε στο μπάσκετ. Ήσουν ένας μύθος Μήτσο, ένα πρότυπο αθλητή, ένας μπασκετμπολίστας με εκπληκτικές ικανότητες, ένας πραγματικός αρχηγός, ένας άνθρωπος που έχει κερδίσει το σεβασμό όλων μας. Σε ευχαριστούμε.
Επιμέλεια : Λάμπρος Αναστασό
Το σκορ στο 81-79. Ο Σπανούλης με τη μπάλα στα χέρια, τον μαρκάρει ο Διαμαντίδης. step back από τον αρχηγό των ερυθρολεύκων και σουτ από τα 8 μέτρα. ΜΕΣΑ !!!
Αλήθεια γράφω αυτές τις γραμμές με επικίνδυνα υψηλούς παλμούς.
Τι να πρωτογράψεις για αυτό το παιχνίδι; 50 λεπτά συνολικά, 2 buzzer beater από τον Ολυμπιακό, τελευταίο ματς του Δημήτρη Διαμαντίδη και πρωτάθλημα του Ολυμπιακού με τρίποντο του Σπανούλη μέσα στο ΟΑΚΑ. Δε μπορεί να τα χωρέσει το μυαλό μου όλα αυτά.Αλλά θα προσπαθήσω να σας περιγράψω, όσο κι αν στην κατάσταση μου, είναι λίγο δύσκολο, γιατί αυτό το παιχνίδι ήταν πραγματικά ένα έπος.
Στο τελευταίο ματς στην καριέρα του μυθικού Δημήτρη Διαμαντίδη στο ΟΑΚΑ (και ελέω Σπανούλη στην καριέρα του) ο κόσμος του Παναθηναικού ήταν συγκλονιστικός. Γέμισε ασφυκτικά το γήπεδο και δημιούργησε μια καταπληκτική ατμόσφαιρα. Ο αρχηγός των πράσινων αποθεωνόταν συνεχώς, από τη στιγμή που μπήκε για ζέσταμα στο παρκέ μέχρι τη στιγμή που είπε το μεγάλο αντίο.
Σε αυτό λοιπόν το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός μπήκε έτοιμος να χαλάσει τη γιορτή. Το ματς ήταν ένα πραγματικό ντέρμπι, τα πάντα έμοιαζαν ρευστά. Καμία ομάδα δεν είχε τη διάθεση να παραδοθεί. Μέχρι που ο τεράστιος αυτός παίχτης, ο Κill Bill, έκανε για ακόμα μια φορά το θαύμα του, ρίχνοντας τη βόμβα από τα 8 μέτρα και δίνοντας το πρωτάθλημα στον Ολυμπιακό. Νωρίτερα είχαμε άλλο ένα απίστευτο σουτ, από το Βαγγέλη Μάντζαρη ,που οδήγησε το ματς στην 2η παράταση.
Οι ομάδες ήταν πολύ κοντά στο σκορ, σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού και κανείς δε μπορούσε να υποδείξει με σιγουριά τον νικητή. Νίκος Παππάς από τον ΠΑΟ και Κώστας Παπανικολάου από τον ΟΣΦΠ, ήταν τα κλειδιά κάθε ομάδας, την ώρα που Διαμαντίδης και Σπανούλης, για ακόμα μια φορά, μας μάθαιναν τι σημαίνει μπάσκετ υψηλότατου επιπέδου. Με το σκορ στο 63-63 στη λήξη της 4ης περιόδου ο Σπανούλης χάνει το τρίποντο με γαντζωμένο τον Παππά πάνω του και πάμε στην πρώτη παράταση. Πάλι τα ίδια. Ένα ματς ροντέο, με τον τρελό Ιταλό να πηγαίνει στις βολές, με 3-4 δευτερόλεπτα να απομένουν για τη λήξη και το σκορ στο 71-68. Το ματς είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχει χαθεί για τους ερυθρόλευκους, ο Hackett χάνει και τις 2, η μπάλα μετά από μονομαχίες φτάνει στον απομονωμένο Μάντζαρη ο οποίος σκοράρει για 3! Δεύτερη παράταση. Καμία ομάδα δεν παραδίδει τα όπλα. Μάχες μέχρι τέλους, τσαμπουκάς μεταξύ Αγραβάνη και Καλάθη μετά από τάπα του πρώτου, μεγάλα σουτ και φτάνουμε στην τελευταία φάση.
Η μπάλα στα χέρια του Σπανούλη με το Διαμαντίδη στο μαρκάρισμα του. Οι δύο καλύτεροι παίχτες της γενιάς τους. Δύο μύθοι, ο καθένας για τους οπαδούς της ομάδας του. Ο Σπανούλης έχει την ευκαιρία να πάρει το πρωτάθλημα μέσα στο ΟΑΚΑ, όπου έχει ακούσει περισσότερα από οποιοδήποτε άλλο αθλητή, σε οποιοδήποτε άθλημα στον κόσμο, και να τερματίσει την καριέρα του Διαμαντίδη (αν το έχανε θα είχε άλλο ένα ματς ο αρχηγός των πράσινων), φέρνοντας το τρόπαιο στον Πειραιά. Ο Διαμαντίδης μπορεί να παίξει την άμυνα της ζωής του, να πάρει το ματς, να οδηγήσει τη σειρά σε 5ο τελικό και να προσπαθήσει να ολοκληρώσει την καριέρα του, σηκώνοντας το πρωτάθλημα. Και ο Σπανούλης σηκώνεται για 3 και ευστοχεί. Κι εγώ παθαίνω εγκεφαλικό.
Ο Σπανούλης, ο "προδότης" σύμφωνα με τους πράσινους οπαδούς, έβαλε τέλος στην καριέρα του συμβόλου της ομάδας τους, μέσα στο γήπεδό τους, παίρνοντας και το πρωτάθλημα, με σουτ στα τελευταία δευτερόλεπτα μετά από δύο παρατάσεις. Ειλικρινά φίλοι Παναθηναικοί δε θα ήθελα να βρίσκομαι στη θέση σας και το λέω χωρίς ίχνος ειρωνίας.
Η καριέρα του Μήτσου τελείωσε άδοξα. Η μήπως όχι; Θυμηθείτε ένα καλύτερο ματς στην ιστορία του Ελληνικού πρωταθλήματος, γιατί εγώ δε μπορώ να θυμηθώ. Μήπως μόνο ένα τέτοιο ματς για φινάλε ήταν αντάξιο του μεγάλου αρχηγού. Θα μου πείτε, "ρε Λάμπρο αφού χάσαμε τι να το κάνουμε;", και θα σας πω ότι ίσως και να έχετε δίκιο.
Αυτό το ματς, για όλους τους ανωτέρω λόγους, θα μείνει στην ιστορία. Πέρα από τα σχόλια και την ανάλυση, αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που το έζησα και πολύ αμφιβάλλω αν θα ξαναζήσω κάτι ανάλογο ποτέ.
ΥΓ 1: Εκπληκτική στιγμή, με τον Σπανούλη και τον πρεσβύτερο Γιαννακόπουλο να αγκαλιάζονται την ώρα που ο Hackett βαράει τις προαναφερθείσες βολές.
ΥΓ 2: Αυτό το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός το πήρε και για τον Πρίντεζη. Ο παίχτης αυτός ήταν ο καλύτερος του Ολυμπιακού όσο άντεξε, παίζοντας τραυματίας και με τον πατέρα του νεκρό από καρκίνο μια μέρα πριν. Διδάσκει τι σημαίνει δύναμη και κατάθεση ψυχής.
ΥΓ 3: Αν και πωρωμένος Ολυμπιακός,πιστεύω ότι οφείλουμε ένα τεράστιο ευχαριστώ στο Δημήτρη Διαμαντίδη για όσα προσέφερε στο μπάσκετ. Ήσουν ένας μύθος Μήτσο, ένα πρότυπο αθλητή, ένας μπασκετμπολίστας με εκπληκτικές ικανότητες, ένας πραγματικός αρχηγός, ένας άνθρωπος που έχει κερδίσει το σεβασμό όλων μας. Σε ευχαριστούμε.
Επιμέλεια : Λάμπρος Αναστασό
δυστυχώς τον έναν εκ των δύο δεν θα τον ξαναδούμε και τον δεύτερο μόνο για λίγο ακόμα. φοβερό παιχνίδι, συγκλονιστικός Φώτσης που έπαιξε 40+ λεπτά στα 35 του, Γκιστ που τα έδινε όλα σε κάθε φάση και έλεγες τώρα θα καταρρεύσει(ειδικά στη 2η παράταση με 3 συνεχόμενα καλάθια και αμυνάρες) και Σπανούλης από άλλο πλανήτη! Σπανούλης-Γιαννακόπουλος και Αγγελόπουλοι-Διαμαντίδης εικόνες για πόστερ!
ΑπάντησηΔιαγραφήτέτοια σειρά τελικών, με τέτοια ποιότητα, πάθος και ένταση είχαμε να δούμε από τις σεζόν 2006-2007 και 2007-2008, αν κάθε χρόνο βλέπουμε τέτοια ματς στους τελικούς, χαλάλι του ας το παίρνει κι ο Ολυμπιακός, πλέον είμαστε τόσο χορτασμένοι από το θέαμα που πρώτος νικητής είναι το άθλημα και μετά οι κόκκινοι κι οι πράσινοι! μήπως αυτή η σειρά τελικών αποτελέσει την εκκίνηση για να αποθεώνουμε πρώτο το μπάσκετ και μετά Ολυμπιακό-Παναθηναικό κλπ;
ΥΓ: ο Μήτσος δεν τελείωσε άδοξα την καριέρα του. χορτασμένος από τίτλους, δε νομίζω να του λείψει ένα πρωτάθλημα. άλλωστε οι τιμές, οι διακρίσεις, οι βραβεύσεις, η λατρεία και η αναγνώριση που έλαβε τον τελευταίο καιρό είναι πολύ ανώτερες και του προσφέρουν περισσότερη δόξα από αυτή που θα λάμβανε με ένα πρωτάθλημα
ΥΓ2: δεν το ψήνουν Σπανούλης και Μήτσος να κατέβουν για μια χρονιά στην Εθνική να πάρουν και αυτό που λείπει από τη συλλογή τους, ένα ολυμπιακό μετάλλιο; με αυτούς τους 2 η Ιταλία θα προσκυνήσει στο προολυμπιακό. έτσι για έναν "τελευταίο χορό", και να τους δούμε πιο ώριμους από ποτέ στην ίδια ομάδα!