Είναι πραγματικά εξωφρενικά όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Αφήστε όμως να εξηγηθώ. Η αλήθεια είναι πως όλη αυτή η κινητοποίηση δυσκόλεψε απίστευτα τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την επικράτεια. Είμαι σίγουρος πως κάποιοι θα βρίσανε όσους ήταν σε απεργία. Δείτε όμως το γενικότερο πλάνο: αυτό που συνέβη ήταν πρωτόγνωρο! Είναι η πρώτη φορά (με εξαίρεση τις αντιδράσεις των αγροτών προ μερικών μηνών) που τόσο μαζικά και τόσο συσπειρωμένα υπήρξε μία αντίδραση έναντι αυτής της κυβέρνησης.
Ενάμιση χρόνο ζωής μετράει η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - Αν.Ελ. η οποία δεν έχει επιδείξει τίποτα από όσα έταζε προεκλογικά. Κυρίως ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δηλαδή που θα "έπαιζε το ζουρνά και θα χόρευαν οι αγορές" ή που θα "καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο". Τα θυμάστε αυτά έτσι; Αυτά μας έταζε ο κύριος Αλέξης Τσίπρας και τον πίστεψαν τόσοι πολλοί. Κανείς από αυτούς όμως δεν βγήκε στο δρόμο για να ζητήσει μια εξήγηση για αυτά τα απροκάλυπτα ψέματα του πρωθυπουργού. Ας δεχτούμε όμως πως ως πολιτικός κι αυτός πολλές φορές παρατραβάει λίγο τις υποσχέσεις του. Θα έπρεπε να θυμίσω σε κάποιον ότι συνέβη πέρσι τον Ιούνιο; Νομίζω όλοι θυμόμαστε το περιβόητο δημοψήφισμα και ότι επήλθε μετά. Προπαγάνδισαν άριστα το "όχι" και όταν τελικά ο κόσμος το ψήφισε ενήργησαν εντελώς αντίθετα. Νέες διαπραγματεύσεις και επιβολή νέου μνημονίου, ίσως του πιο σκληρού. Το πιο λυπηρό από όλα όμως ήταν το "capital control" που επιβλήθηκε στις ελληνικές τράπεζες, κάτι που προκάλεσε μεγάλη ταραχή τόσο στην ελληνική οικονομία αλλά και στον ελληνικό λαό. Κανένας όμως δεν βγήκε στους δρόμους να διαδηλώσει.
Υπάρχουν τόσα και άλλα τόσα πράγματα που έχει κάνει η εν λόγω κυβέρνηση αυτούς τους 18 μήνες, δεν θα είχε αξία να τα αναφέρω. Το μόνο που θέλω να κάνω είναι να αναρωτηθώ αν τα παραπάνω που ανέφερα γίνονταν υπό την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας ή τέλος πάντων μιας άλλης κυβέρνησης, τι θα γινόταν; Πιστεύω θα συμφωνήσετε με την άποψη μου πως θα γέμιζαν οι δρόμοι με εξοργισμένους πολίτες έτοιμους να λιντσάρουν τα μέλη της κυβέρνησης. Γιατί λοιπόν τώρα δεν "ανοίγει η μύτη κανενός"; Γιατί ενώ μας εξοργίζουν δεν μιλάμε, δεν βγαίνουμε στους δρόμους; Δεν λέω να φτάσουμε στα άκρα, λεηλατόντας ξένες περιουσίες, ούτε να πετάμε μολότοφ στο κέντρο της Αθήνας, αλλά κάτι βρε αδερφέ!
Οι πολίτες σιχάθηκαν το παλιό πολιτικό σύστημα και ψήφισαν κάτι καινούργιο. Δεκτό, αλλά τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά από ότι τα φαντάζονταν όσοι πίστεψαν σε αυτή τη κυβέρνηση. Ο κόσμος συμπεροφέρεται λες και η κυβέρνηση είναι η αγαπημένη τους ποδοσφαιρική ομάδα. Ναι μας πληγώνουν, ναι δεν καταφέρνουν όσα πιστέψαμε ότι θα κάνουν άλλα τους στηρίζουμε γιατί είναι η αγαπημένη μας ομάδα και ομάδα δεν αλλάζουμε! Γιατί αυτό όμως; Η απάντηση πιστεύω βρίσκεται τόσο στην απέχθεια προς το παλιό πολιτικό σύστημα, όσο και στην ελπίδα που είχε δημιουργηθεί από την ανάληψη της διακυβέρνησης από ένα νέο κόμμα, από ένα κόμμα με αριστερό (λέμε τώρα) πολιτικό υπόβαθρο. Ο κόσμος είχε εναπόθεσει όλες του τις ελπίδες σε αυτή την κυβέρνηση και απλά τώρα ζει την περίοδο της άρνησης. Οι πολίτες αρνούνται κατηγορηματικά να δουν την πραγματικότητα, είναι σαν να μην θέλουν να το πιστέψουν. Κλείνουν τα μάτια και περιμένουν, περιμένουν να συμβούν όλα όσα τους έταξαν. Πολύ φοβάμαι όμως πως αυτό δεν θα γίνει. Αυτό που μπορεί να γίνει όμως είναι ο κόσμος να δει τι πραγματικά συμβαίνει γύρω του και να αλλάξει τα δεδομένα. Η αρχή έγινε τις προηγούμενες ημέρες. Ίσως αργά, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Επιμέλεια: Μάριος Μαύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας