Next station…Acropolis

Ας πάμε πολύ πίσω, μεταξύ 2^ου και 1^ου π.Χ. αιώνα, όπου βασιλιάς του ιστορικού Πόντου υπήρξε ο Μιθριδάτης Στ΄. Ο βασιλιάς, φοβούμενος μήπως οι εχθροί του τον δηλητηριάσουν, χορηγούσε βαθμιαία στον εαυτό του μη θανατηφόρες μικρές δόσεις δηλητηρίου, για να αποκτήσει ανοσία, κάτι που τελικά κατάφερε. Μετά την ήττα του από τον Πομπήιο, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει πίνοντας δηλητήριο, όμως λόγω της ανοσίας που είχε αποκτήσει η απόπειρα του απέβη άκαρπη, με αποτέλεσμα να καταφύγει σε ένα μισθοφόρο για να τον διαπεράσει με σπαθί.

Και ιδού το μεγάλο ερώτημα. Ποιος φημίζεται για την ανοσία του τη σήμερον ημέρα; Σε ποιανού ΄΄το σώμα΄΄ είναι εγκατεσπαρμένος σε όλο του το μεγαλείο ο μιθριδατισμός; Στης ελληνικής κοινωνίας. Ναι, σε εμάς των Ελλήνων. Τί έχουμε από το 2009 μέχρι σήμερα; Λιτότητα, περικοπές μισθών και συντάξεων, ανεργία, φτώχεια, μέτρα, μέτρα και πάλι… πρόσθετα μέτρα. Όμως εμείς; Ακέραιοι και αγέρωχοι Μιθριδάτες! Όλα αυτά είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μας, αποτελούν κανονικότητα. Τίποτα δε μας ταράζει, τίποτα δε μας ενοχλεί. Η ΠΛΗΡΗΣ ανοσία. Παράλογο; Καθόλου θα έλεγα. Δυστυχώς από κάποιο σημείο και μετά, έστω και ασυνείδητα, συνηθίζεις να ζεις με μία συγκεκριμένη συνεχώς επαναλαμβανόμενη κατάσταση, έστω και αρνητική, έστω και ζοφερή για το ίδιο σου το μέλλον. Δυστυχώς!

Την Κυριακή που μας πέρασε ψηφίσθηκε στη Βουλή, ένα νέο πακέτο μέτρων, μία νέα λαίλαπα που έρχεται να πλήξει την ήδη ρημαγμένη κοινωνία. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει όμως μία ιδιαίτερη σημασία. Έχουμε ιδέα όλοι τί περιελάμβανε; Καταλάβαμε όλοι τί νομοθέτησε η Βουλή, ή ο μιθριδατισμός μας αναδύθηκε πάλι και πέρασε και αυτό το νομοσχέδιο στην ιστορία ως ένα νέο πακέτο μέτρων; Δε θέλω να σταθώ στους φόρους που αν μη τι άλλο έχουμε αναπτύξει μία ΄΄ερωτική΄΄ σχέση μαζί τους τα τελευταία χρόνια, ούτε στη ρύθμιση των κόκκινων δανείων, αλλά στο περιβόητο νεοϊδρυθέν Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων.

Ιδρύεται ,λοιπόν, νέο Ταμείο Αξιοποίησης της περιουσίας του Δημοσίου υπό το όνομα Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.-πραγματικά πολύ γουστόζικο όνομα, μπράβο- το οποίο ενσωματώνει ως θυγατρική του το ΤΑΙΠΕΔ και έχει διάρκεια ζωής 99 χρόνια. Βλέπετε κάτι περίεργο σε όλο αυτό; Όχι. Ούτε εγώ. Πάμε όμως παρακάτω. Ανώτατο όργανο -παρά τις περιορισμένες αρμοδιότητες του-  ορίζεται η γενική συνέλευση υπό τον Υπουργό Οικονομικών ,ενώ βασικά όργανα του νέου Υπέρ-Ταμείου το εποπτικό συμβούλιο, το διοικητικό συμβούλιο και οι ελεγκτές. Το εποπτικό συμβούλιο απαρτίζεται από 5 μέλη, 3 εκ των οποίων επιλέγονται από τον Υπουργό Οικονομικών, κατόπιν σύμφωνης γνώμης της Κομισιόν και του ESM και τα υπόλοιπα 2-μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρός- από την Κομισιόν και τον ESM, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Υπουργού Οικονομικών, ενώ το όργανο λαμβάνει αποφάσεις με πλειοψηφία 4/5.  Τα 5 από τα 7 μέλη του διοικητικού συμβουλίου θα διορίζονται από το εποπτικό συμβούλιο. Ένας εκπρόσωπος της Κομισιόν και του ESM θα παρευρίσκεται στις συνεδριάσεις του ως παρατηρητής.
Άραγε ποιος είναι ο ρόλος της Βουλής σε όλο αυτό; Δε θα έπρεπε όλα αυτά να γίνονται με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής Βουλής, των αντιπροσώπων του λαού; Δημοκρατία δεν έχουμε; Ο λαός δεν είναι κυρίαρχος, μέσω των αντιπροσώπων του; Ας μη μπούμε στη διαδικασία να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα. 

Τώρα, σας προβληματίζει κάτι; Εγώ πάντως όταν το άκουσα δεν πίστευα στα αφτιά μου. «Όχι κάπως αλλιώς θα είναι διαρθρωμένα τα πράγματα, δε μπορεί», είπα και μπήκα να ψάξω περί του θέματος. Και μα τι έκπληξη, καμία διαφορετική διάρθρωση δεν υπήρχε. Μα τι τραγωδία!

Πριν μερικές εβδομάδες έγραψα ένα άρθρο εκθειάζοντας τις αποκρατικοποιήσεις, ως έσχατο πάντα μέσο στο οποίο πρέπει να καταφεύγει ένα Κράτος, στην περίπτωση που δεν μπορεί να διαχειριστεί με επάρκεια την ογκώδη δημόσια περιουσία του και υπό συγκεκριμένους πάντοτε περιορισμούς. Άρα αντιφάσκω με το να τηρώ αρνητική στάση στο νέο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων; Καθόλου, γιατί υπάρχει μία ουσιώδης διαφορά στον τρόπο που γίνονταν οι ιδιωτικοποιήσεις πριν και στο πως θα γίνονται τώρα. Πριν δεν επενέβαιναν οι ξένοι εταίροι μας- ή δεν επενέβαιναν τόσο εξόφθαλμα αν θέλετε- στον τρόπο που θα διαχειριζόμαστε τη δική μας, την ελληνική περιουσία.

Πού είναι η εθνική μας κυριαρχία; Πού κρύφθηκε η εθνική μας υπερηφάνεια; Θα μου πείτε «Αυτά δε τα έχουμε απoλέσει εδώ και καιρό, υπογράφοντας όλα αυτά που έχουμε υπογράψει;» Ναι, αλλά τουλάχιστον κρατούσαμε τα προσχήματα. Και μη νομίζετε ότι αναφερόμενος στα προσχήματα χάνω την ουσία και κοιτάζω το φαίνεσθαι. Η αλλαγή αυτή είναι άκρως ουσιαστική. Πριν, ήταν σα να έχουμε ένα ξένο έξω από το παράθυρό μας, ο οποίος κοιτάζοντας προσεκτικά, μας έλεγε τι ήθελε να του δώσουμε και εμείς μπορούσαμε να φέρουμε έστω μία στοιχειώδη αντίσταση. Τώρα, δε χρειάζεται να κάθεται στο παράθυρο. Του έχουμε ανοίξει διάπλατα την πόρτα και τον αφήνουμε να πάρει ό,τι αυτός επιθυμεί και να κάνει αυτός ο ίδιος ό,τι διαρρύθμιση του αρέσει, γλιτώνοντας και τις ενοχλητικές διαταγές του. Που λόγος για αντίσταση, όταν έχει μπει μέσα στο ίδιο μας το σπίτι…

Έχουμε καταλάβει ότι μόλις καταστήσαμε ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΩΣ τους εταίρους μας διαχειριστές της περιουσίας μας; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι με το να τους παρέχουμε νευραλγικές θέσεις σε ένα τέτοιο μηχανισμό, τους παραδίδουμε τα κλειδιά τη δημόσιας περιουσίας μας; Το διακύβευμα μεγάλο, οι πραγματικές συνέπειες ακόμα άγνωστες και ανυπολόγιστες. Και όσο και να μη θέλω να εναρμονίζω τη σκέψη μου με σενάρια συνωμοσίας τόσο αυτά, ακόμα και ασυνείδητα, κάνουν την εμφάνιση τους μπροστά μου. Μήπως όλος αυτός ο οικονομικός καθημαγμός της χώρας ήταν μέρος ενός σχεδίου πλήρους υποβάθμισης της με απώτερο στόχο το ξεπούλημα όλης αδιακρίτως της δημόσιας περιουσίας ως μέσο ανάκαμψης; Δεν ξέρω, πραγματικά δεν ξέρω.

Το μόνο πράγμα που ξέρω είναι ότι ως κατεξοχήν φιλόξενος λαός, πρέπει για μία ακόμα φορά να το αποδείξουμε εμπράκτως. Όταν, λοιπόν διοριστούν και επισήμως  τα μέλη του εποπτικού συμβουλίου, προτείνω να τα οδηγήσουμε αμέσως στην Ακρόπολη, για να θαυμάσουν τον υπέροχο Παρθενώνα μας. Και ποιος ξέρει, άμα τους αρέσει, ίσως αποφασίσουν να τον ιδιωτικοποιήσουν κι αυτόν, για να σωθούμε επιτέλους από την οικονομική αβελτηρία.

Εικόνα: www.gtp.gr

Επιμέλεια: Χρήστος Κωστόπουλος