Τη στιγμή που η ατμόσφαιρα στη χώρα μας διέπεται από κοινωνικό αναβρασμό, λόγω της ψήφισης ασφαλιστικού-φορολογικού το απόγευμα της Κυριακής, ήρθε μια πρωτόγνωρη είδηση από το εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα, τη Μεγάλη Βρετανία. Στις 5/5 διεξήχθησαν οι Βρετανικές τοπικές εκλογές, από τις οποίες εξελέγησαν, μεταξύ άλλων τοπικών αξιωματούχων, και δήμαρχοι σε κάποιες Αγγλικές πόλεις.
Το πρωτόγνωρο έγκειται στο γεγονός ότι στο Λονδίνο επικράτησε ο Sadiq Khan, υποψήφιος με το Εργατικό Κόμμα και μετανάστης δεύτερης γενιάς από το Πακιστάν. Με αυτό τον τρόπο, γίνεται ο πρώτος μουσουλμάνος δήμαρχος μητροπολιτικής πόλης του Δυτικού Κόσμου. Ο Khan είναι γιος οδηγού λεωφορείου, ενώ προέρχεται από μια πολύ φτωχή πολυμελή οικογένεια. Εντούτοις, ο ίδιος κατάφερε να σπουδάσει Νομική και να καταξιωθεί, τόσο ως δικηγόρος ασχολούμενος με ανθρώπινα δικαιώματα, όσο και ως πολιτικός.
Η επικράτηση του Khan από κάποιους ερμηνεύτηκε ως νίκη του Ισλάμ απέναντι στη Δύση. Κάθε άλλο! Η νίκη του Khan συνιστά νίκη σύσσωμου του Δυτικού πολιτισμού. Στις μεσανατολικές ισλαμικές κοινωνίες, είναι αυτονόητο ότι δε θα υπήρχε περίπτωση να αναλάβει αξίωμα κάποιος χριστιανός. Η Δύση αποδεικνύει τον λόγο, για τον οποίο αποκαλείται Πρωτος Κόσμος. Οι ευκαιρίες που υπάρχουν για τους κατοίκους τους είναι απείρως περισσότερες από τις ανάλογες που υπάρχουν σε άλλα σημεία του πλανήτη, ενώ τα αξιόλογα άτομα αναδεικνύονται στο πλήθος και προοδεύουν! Στην προκειμένη περίπτωση, ένας μουσουλμάνος, χωρίς κανένα οικονομικό ή κοινωνικό υπόβαθρο, κατόρθωσε να πετύχει κάτι μοναδικό. Ωστόσο, σε όλη του αυτή την προσπάθεια, είχε δύο σημαντικούς συμμάχους: την αγγλική κοινωνία και το αγγλικό κράτος. Η πρώτη του έδωσε τα κίνητρα και το χώρο να ανελιχθεί, ενώ το δεύτερο τα εφόδια που χρειάστηκε για να πετύχει.
Η Δύση δεν είναι Άγια, όμως δεν αξίζει και την περιφρόνηση, την οποία συχνά εισπράττει. Καθημερινά υπάρχουν παραδείγματα, τα οποία αποδεικνύουν ότι αυτή η περιφρόνηση είναι περιττή, διότι το πρώτο μέλημα μιας δυτικής χώρας πάντα υπήρξε να αξιοποιήσει τους κατοίκους της με τον καλύτερο τρόπο και να ενσωματώσει τον οποιονδήποτε βρίσκεται στην επικράτειά της για να εργαστεί και να προσφέρει. Το παράδειγμα του Sadiq Khan (αλλά και του Barack Obama στο πρόσφατο παρελθόν) είναι το πλέον χαρακτηριστικό.
Και ποιος ξέρει; Ίσως σε λίγα χρόνια, στη θέση του Khan να βρεθούν και άλλα αξιόλογα προσφυγόπουλα της δικής μας γενιάς...
Επιμέλεια: Μάνος Ρούσσος
Η επικράτηση του Khan από κάποιους ερμηνεύτηκε ως νίκη του Ισλάμ απέναντι στη Δύση. Κάθε άλλο! Η νίκη του Khan συνιστά νίκη σύσσωμου του Δυτικού πολιτισμού. Στις μεσανατολικές ισλαμικές κοινωνίες, είναι αυτονόητο ότι δε θα υπήρχε περίπτωση να αναλάβει αξίωμα κάποιος χριστιανός. Η Δύση αποδεικνύει τον λόγο, για τον οποίο αποκαλείται Πρωτος Κόσμος. Οι ευκαιρίες που υπάρχουν για τους κατοίκους τους είναι απείρως περισσότερες από τις ανάλογες που υπάρχουν σε άλλα σημεία του πλανήτη, ενώ τα αξιόλογα άτομα αναδεικνύονται στο πλήθος και προοδεύουν! Στην προκειμένη περίπτωση, ένας μουσουλμάνος, χωρίς κανένα οικονομικό ή κοινωνικό υπόβαθρο, κατόρθωσε να πετύχει κάτι μοναδικό. Ωστόσο, σε όλη του αυτή την προσπάθεια, είχε δύο σημαντικούς συμμάχους: την αγγλική κοινωνία και το αγγλικό κράτος. Η πρώτη του έδωσε τα κίνητρα και το χώρο να ανελιχθεί, ενώ το δεύτερο τα εφόδια που χρειάστηκε για να πετύχει.
Η Δύση δεν είναι Άγια, όμως δεν αξίζει και την περιφρόνηση, την οποία συχνά εισπράττει. Καθημερινά υπάρχουν παραδείγματα, τα οποία αποδεικνύουν ότι αυτή η περιφρόνηση είναι περιττή, διότι το πρώτο μέλημα μιας δυτικής χώρας πάντα υπήρξε να αξιοποιήσει τους κατοίκους της με τον καλύτερο τρόπο και να ενσωματώσει τον οποιονδήποτε βρίσκεται στην επικράτειά της για να εργαστεί και να προσφέρει. Το παράδειγμα του Sadiq Khan (αλλά και του Barack Obama στο πρόσφατο παρελθόν) είναι το πλέον χαρακτηριστικό.
Και ποιος ξέρει; Ίσως σε λίγα χρόνια, στη θέση του Khan να βρεθούν και άλλα αξιόλογα προσφυγόπουλα της δικής μας γενιάς...
Επιμέλεια: Μάνος Ρούσσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ονοματεπώνυμο
το σχόλιό σας