Δημοσιο-ιδιωτικές περιπτύξεις

Όλοι έχετε ακούσει τα αρχικά ΟΛΠ.. Ελάτε τώρα δε μπορεί. Ίσως αν αναφέρω και τη λέξη COSCO και σκεφτείτε τώρα τις δύο λέξεις συνδυαστικά σας έρθει κάτι στο μυαλό. Όχι δε λέω κάτι ακαταλαβίστικο. Αναφέρομαι στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς που τον προηγούμενο μήνα το 67% αυτού πέρασε από τα χέρια του ελληνικού Δημοσίου στην κινεζική εταιρία COSCO. Κοινώς ιδιωτικοποιήθηκε- συγγνώμη αποκρατικοποιήθηκε εννοούσα. Τη λέξη ΄΄ιδιωτικο-΄΄ ας την αφήσουμε καλύτερα γιατί φέρνει αναγούλα σε κάποιους.

Ναι, και η συμφωνία έγινε πανηγυρικά, με κάθε επισημότητα και όλα τα φώτα της δημοσιότητας στραμμένα πάνω τους. Η συμφωνία υπεγράφη από τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ και τον οικονομικό διευθυντή της κινεζικής εταιρίας, μία χαρακτηριστική συμπαθητική κινέζικη φιγούρα που χαμογελούσε συνεχώς, παρουσία του Πρωθυπουργού. Αλλά τα χαμόγελα δεν έλειψαν και από την ελληνική πλευρά με τον πρωθυπουργό να λάμπει ολόκληρος- επιτέλους είδαμε το πρόσωπό του ΄΄φωτισμένο΄΄- και να εκτιμά ότι η επένδυση αυτή θα αποτελέσει αφετηρία και άλλων επενδύσεων. Ο αρμόδιος Υπουργός Ναυτιλίας, κύριος Δρίτσας- ο άντρας της κυρίας Τασίας, η οποία το καλοκαίρι έλεγε ότι οι πρόσφυγες λιάζονται στα νησιά-δεν παρευρέθη γιατί δε συμφωνούσε με αυτή την παραχώρηση. Τώρα για το τί εικόνα δίνουμε για άλλη μια φορά σαν χώρα με αυτή του την κίνησή του, τα σχόλια δικά σας.

Χθες είδα ότι επίκειται να προχωρήσουν στο επόμενο διάστημα 19 ακόμα αποκρατικοποιήσεις  περιουσιακών στοιχείων του ΤΑΙΠΕΔ( Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου), με την παράλληλη δημιουργία μόνιμης ομάδας εργασίας για την επιτήρηση της ολοκλήρωσης των αποκρατικοποιήσεων και τη γενικότερη ανασυγκρότηση της πολιτικής περί της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου.

Μα για μια στιγμή. Οι αποκρατικοποιήσεις δεν είναι ένα από τα βασικότερα μέτρα που συγκροτούν μία νεοφιλελεύθερη πολιτική; Το χει αποδείξει και η ιστορία άλλωστε. Η Μάργκαρετ Θάτσερ, η γυναίκα που συνέδεσε το όνομα της με το νεοφιλελευθερισμό, προώθησε ως πρωθυπουργός της Αγγλίας την περίοδο 1979-1990 ένα πλήθος αποκρατικοποιήσεων εταιριών κολοσσών του αγγλικού Δημοσίου. Εμείς δεν έχουμε, ή τουλάχιστον δε λέμε ή ακόμα χειρότερα δεν πιστεύουμε ότι έχουμε αριστερή Κυβέρνηση; Πώς συνδέεται ένα τέτοιο νεοφιλελεύθερο μέσο με την πολιτική μιας αριστερής Κυβέρνησης; Πώς μάλιστα μία Κυβέρνηση προβαίνει σε τέτοιες πράξεις όταν κατονομάζει απαξιωτικά την αξιωματική αντιπολίτευση ως νεοφιλελεύθερη, όταν καταφανώς προσδίδει ένα τόσο αρνητικό περιεχόμενο σε αυτή τη λέξη;

Βέβαια θα μου πείτε, είναι η ίδια Κυβέρνηση που πριν ενάμισι περίπου χρόνο έλεγε ότι θα σκίσει τα Μνημόνια- ή μάλλον είχε και πιο κόσμια φράση στο ΄΄ρεπερτόριο΄΄ της: θα τα καταργήσει με ένα νόμο, ένα άρθρο- θα επαναφέρει 13^ο και 14^ο μισθό, θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, θα, θα , θα…αλλάξει το σύμπαν. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι. Ποιο πολιτικό κόμμα προεκλογικά υπόσχεται εφικτά πράγματα και δεν αναλώνεται σε μια ατέλειωτη άνευ ουσίας και πρακτικού αντικρίσματος παρωχολογία; Ας μη μιλήσουμε για το πραγματικά σάπιο πολιτικό σύστημα που έχουν εγκαθιδρύσει τα τελευταία χρόνια Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Αλλά δε μπορώ σε καμιά περίπτωση να καταλάβω πώς παίρνεις μέτρα που όχι μόνο δεν έχεις εξαγγείλει και είσαι αντίθετος με αυτά, αλλά αντιβαίνουν στην ουσία τους στην ίδια σου την ιδεολογία.

Παίρνοντας όμως αφορμή από το συγκεκριμένο θέμα, δε μπορώ να μη σχολιάσω τις αποκρατικοποιήσεις αυτές καθεαυτές. Ας μου πει κάποιος γιατί είναι πάντα απαραίτητα κακές; Ίσα ίσα δημιουργούν πιο εύρωστες σχέσεις με ξένες αγορές  με δυναμική, επιφέρουν έσοδα στην εθνική οικονομία και το σημαντικότερο παράγουν νέες θέσεις εργασίας. Δε νομίζω ότι τη σημερινή Ελλάδα την αφήνουν αδιάφορη όλοι αυτοί οι παράγοντες. Εγκαθιδρύουν μάλιστα ένα καλύτερο και πιο αξιοκρατικό σύστημα ελέγχου της ποιότητας εργασίας  και αξιολόγησης των εργαζομένων, καθότι πλέον δεν υπάρχει η άυλη και ταυτόχρονα-τουλάχιστον στην Ελλάδα- ανύπαρκτη έννοια του Κράτους ΄΄από πάνω΄΄ τους, που τους επιτρέπει να δημιουργούν από μόνοι τους αργίες και γιορτές και ταυτόχρονα να αμείβονται το ίδιο με άλλους πραγματικά εργατικούς.  Βέβαια,  ποιος θέλει να βλέπει την περιουσία του ίδιου του του Κράτους να την παίρνουν και να τη διαχειρίζονται ξένοι; Νομίζω κανείς, γι αυτό και το καλύτερο θα ήταν να καταφεύγαμε σε αποκρατικοποιήσεις μόνο σαν έσχατη λύση. Όπως όμως όταν έχεις μία τετραώροφη πολυκατοικία  και τα έσοδα σου δε σου φτάνουν καλά καλά, θα πουλήσεις έναν όροφο, έτσι και όταν έχεις ένα ασθενικό Δημόσιο που δεν μπορεί να ικανοποιήσει καλά καλά τις βασικές του ανάγκες, έχεις ανάγκη να το αποσυμφορήσεις, να του δώσεις ανάσες. Η Ελλάδα έχει σήμερα ανάγκη ένα μικρό δυναμικό και καρποφόρο δημόσιο τομέα.

Φυσικά, δε μιλάμε για ολικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας το 2014 που έκρινε αντισυνταγματική την αποκρατικοποίηση της ΕΥΔΑΠ αναφέρει μεταξύ άλλων ότι « Η παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας δεν συνιστά δραστηριότητα αναπόσπαστη από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας. Ο χαρακτήρας όμως της δημόσιας επιχείρησης αναιρείται στην περίπτωση της αποξενώσεως του Ελληνικού Δημοσίου από τον έλεγχο της ανώνυμης εταιρίας (της ΕΥΔΑΠ)». Συμφωνώ απολύτως. Απαιτείται μία στάθμιση των στοιχείων που μπορούν να περάσουν στα χέρια ιδιώτη από εκείνα που συνάδουν απαρέγκλιτα με την κρατική λειτουργία και παρέχουν υπηρεσίες κοινής ωφέλειας στους πολίτες.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι με ή χωρίς αποκρατικοποιήσεις η Ελληνική οικονομία πρέπει κάποια στιγμή να ανορθωθεί ξανά στα πόδια της και να καταστεί δυναμική. Ας ελπίσουμε όλοι να ανευρεθούν άλλοι τρόποι  Τους τρόπους ας τους βρουν οι αρμόδιοι ειδικοί.

Υ.Γ.: οφείλω ΄΄συγχαρητήρια΄΄ στον εαυτό μου που δεν χρησιμοποίησα κατά τη διάρκεια του κειμένου τον όρο ιδιωτικοποίηση ξανά.

1η εικόνα: news247.gr

2η εικόνα: στοιχεία ΙΟΒΕ, εφημερίδα ΄΄Καθημερινή΄΄

Επιμέλεια: Χρήστος Κωστόπουλος